Nie pomagajmy Ukraińcom, gejom i Murzynom

Jaka jest podstawowa różnica pomiędzy ludźmi?

Ludzie dzielą się na tych, co etykietują i na tych którzy tego nie robią. To żart.

Ludzi nie powinno się dzielić na kategorie, grupy, kasty, klasy, ani ze względu na wyznanie, czy poglądy. Również podział na dobrych i złych ludzi jest pozorny. W każdym są pierwiastki dobra i zła, i od nas zależy czy jesteśmy bardziej czy mniej empatyczni i pomocni. Ogromnie irytują mnie głoszone obecnie hasła typu: „ze wszystkich sił pomagamy Ukraińcom”. To jest dokładnie to samo co wcześniej postawa: „wspieramy osoby ze środowisk LGBT” lub „nie wolno nic złego mówić o Murzynach”. A gdzie są karły, albinosi, inwalidzi, Eskimosi, filateliści, nędzarze, prawnicy, badylarze, grotołazi, hutnicy, zakonnicy i sekserzy? Że o innych etykietach nie wspomnę. Kiedy słyszymy lub nadajemy jakimś osobom generalizującą ich nazwę, automatycznie przypisujemy im pewne cechy.

Po co to robimy? Aby sobie ułatwić życie. Najlepiej powiedzieć – on jest z Podkarpacia, a Podkarpacie to PiS, więc to niewykształcony, sklerykalizowany i zamknięty na świat prymityw. Etykietowanie ma za zadanie wyłączyć jakąś grupę z analizowania jednostkowego. Pozwala przestać widzieć w kimś niepowtarzalnego człowieka, a przypisać mu cechy zapisane w kodzie kreskowym naklejki, którą mu przypinamy. A przecież każdy z nas jest niepowtarzalny. Jak odcisk palca, który posiada.

Tego rodzaju etykietowanie nie jest "zaprogramowaniem fabrycznym", polegającym na tym że nasz mózg aktywuje się w pewnym obszarze gdy widzimy młotek, a innym gdy widzimy psa. Nie rodzimy się poczuciem zagrożenia przed osobami mówiącymi po rosyjsku. Tak samo jak nie jesteśmy od dziecka uprzedzeni do ludzi mówiących po hebrajsku. To są nasze nabyte przekonania. Fałszywe. Nie każdy Rosjanin jest Stalinem, Berią czy Putinem. A czy Jezus, Szczepan i Szymon nie urodzili się jako żydzi?  

Nie chodzi też o to, abyśmy wszyscy stali się autystykami i przestali kategoryzować, ale o to, abyśmy nie sortowali ludzi, przypisując ich do grup z uwagi na miejsce urodzenia, czy język którym się posługują.

Etykieta myli. Zarówno wśród Ukraińców, Polaków jak i Niemców są ludzie gotowi pomóc innym, co i tacy, którzy chcą oszukiwać czy zabijać. Nie jest istotna nazwa grupy narodowej, czy etnicznej jakiejś osoby, ale jej usposobienie. Tak samo jak o artykule nie świadczy tytuł, ale jego treść.

Ponadto z czasów gdy prowadziłem sklep wiem jeszcze jedno. Towary tracą przydatność do spożycia i wychodzą z mody. Zmieniają swoje cechy.

Dziś słowo: „Ukrainiec” ma nieść ze sobą, pełne współczucia i wdzięczności (za to iż stali się za nas przedmurzem) skojarzenia. A jutro? Jakie cechy media i tzw. opinia społeczna mu przypiszą?

Poeta w XIX wieku znaczyło to samo co wieszcz, wizjoner, profeta, duchowy przywódca. Dziś, tej etykiecie przypisuje się cechy nieco zdziwaczałego, jeśli nie szurniętego nadwrażliwca. Podobnie jest z etykietą nauczyciela, czy lekarza. To ostatnie pojęcie przeszło zresztą dużo dłuższą drogę. „Lekarz” wyewoluował od konowała (kastrującego konie i nacinającego czyraki) do „pana doktora”, po czym znów raptownie zaczął tracić na prestiżu.

Dlatego bardzo proszę – nie pomagajmy Ukraińcom, gejom, ani Murzynom. Pomagajmy ludziom. Pomoc, czyli konkretne działanie, to przeciwieństwo etykietowania. Człowiekiem staje się ten, który robi coś konkretnego dla innych. Nie nazywa, ale działa. „Po owocach ich poznacie” mówi Nauczyciel.

Ci, którzy pomagają, wymykają się wszelkiej poprawnościowej etykiecie.