Wypominki pod więziennym murem

są tak liczni, jak gwiazdy na niebie. I to jedynie ci najbardziej znani, bo anonimowych i mało rozpoznawalnych jest niezliczona rzesza. Wszędzie w Polsce i  nawet poza nią, znajdziemy miejsca uświęcone ich heroizmem. Każdego niemal dnia moglibyśmy czcić któregoś z nich, bo akurat przypadałaby rocznica, bądź to czynu chwalebnego, bądź daty szczególnej dla Bohatera.

I dziwić się, że do niezwykłego narodu należymy? Że mamy siebie za "Perłę Świata I Wybrankę Bogów"? ;)

 Nawet dzisiaj, 27 maja, przypada niezwykła rocznica. Kto wie, jakiego znaczenia może nabrać w świetle pisanej na nowo historii. W nocy z 27 .na 28 maja 1946 roku rozbito silny postrunek UB NKWD W Hrubieszowie. Dokonały tego WiN i UPA.

Był taki partyzant na Lubelszczyźnie o pseudonimie "Młot". Nazywał się Henryk Lewczuk. Oto czego dokonał:

„Młot” był jednym z tych dowódców, którzy rozumieli potrzebę ułożenia na nowo stosunków z Ukraińską Powstańczą Armią (UPA) w imię zakończenia bratobójczych walk i podjęcia działań przeciw wspólnemu wrogowi - komunistom. Jego współpraca, jak i kilku innych dowódców podziemia z tamtejszego terenu, zaowocowała jedną z najbardziej spektakularnych akcji zbrojnych w powojennej Polsce. 

Nocą z 27 na 28 maja 1946 r. połączone oddziały WiN i UPA uderzyły na Hrubieszów. Na temat tej jednej z największych akcji polskiego podziemia narosło przez lata wiele mitów i zafałszowań. Choć niejednokrotnie opisywano jej przebieg, to opisy te dość daleko odbiegają od siebie, a często również od prawdy.



21 maja 1945 r. w Rudzie Różanieckiej przedstawiciele zamojskiej AK i UPA podpisali porozumienie, kończące w tym rejonie trwające od 2 lat zacięte walki pomiędzy polskimi i ukraińskimi oddziałami niepodległościowymi. Zgodnie z jego ustaleniami rozgraniczono strefy wzajemnych wpływów, ustalono sposoby utrzymywania kontaktów, hasła, a także zasady poruszania się po obszarze kontrolowanym przez drugą stronę w wypadku pościgu przez UB lub NKWD. Postanowiono wymieniać się informacjami wywiadowczymi, wspólnie zwalczać agentów komunistycznych i bandytyzm. We wrześniu 1945 r. porozumienie to zostało rozszerzone na Chełmszczyznę i Podlasie czyli na wszystkie mieszane etnicznie obszary Okręgu Lublin AK-WiN. 

Obie strony zasadniczo przestrzegały warunków porozumienia. Dnia 6 kwietnia 1946 r. przeprowadzono pierwszą wspólną akcję bojową, zdobywając razem stację kolejową w Werbkowicach. Jedno z najważniejszych spotkań polsko-ukraińskich odbyło się 19 maja 1946 r. w folwarku Miętkie. Polskie podziemie reprezentowali: szef BiP Okręgu Lublin Jan Zatrąg „Ostoja”, por. Wacław Dąbrowski „Azja”, por. Kazimierz Witrylak „Hel”-”Druk” i czterech oficerów WiN o nieustalonych nazwiskach. Ukraińców zaś Teodor Harasymiuk „Dunajski”, (NN) „Pewnyj”-”Jawir” i Zacharczuk „Chmurnyj”. Po potwierdzeniu na nim wcześniejszych uzgodnień, Polacy zaproponowali wspólne uderzenie na Hrubieszów, jednocześnie przedstawiając dane wywiadu o siłach NKWD i polskich komunistów oraz plany miasta. Natychmiast po spotkaniu polską propozycję przekazano dowódcy UPA w Polsce płk. Mirosławowi Onyszkiewiczowi „Orestowi”, który skontaktował się z Krajowym Prowydnikiem OUN Jarosławem Staruchem „Stiahem” a on, choć bez entuzjazmu, zaakceptował plan WiN-u. 

 Nie wkleiło się. Oto link:http://podziemiezbrojne.blox.pl/2006/12/Por-Henryk-Lewczuk-Mlot-czesc-1.html

http://nowahistoria.interia.pl/kartka-z-kalendarza/news-27-maja-1946-r-atak-ak-win-i-upa-na-komunistow,nId,1825244

Pozdrawiam, Poeto. Długa droga przed nami...

Stara i sprawdzona to metoda. Listy proskrypcyjne robili nie tylko okupanci, ale nasi rodzimi kolaboranci. Im człowiek lepszy był, mądrzejszy, szlachetniejszy, a przede wszystkim waleczniejszy od innych, tym większym był zagrożeniem dla drani.

Co robi PO? Rację ma tu Piotr Gabryel pisząc:"Musimy się zacząć przyzwyczajać do myśli, że większość z grubo ponad 2 mln Polaków, którzy wyemigrowali z Polski (lub też ich z niej wypchnięto w ramach wymodlonej przez prof. Janusza Czapińskiego akcji pozbywania się z ojczyzny „radykalnej młodzieży”),

i to zapewne zdecydowana większość – przeważnie młodych, na ogół dobrze wykształconych, w znacznej mierze lubiących się mierzyć z wyzwaniami polskich kobiet i mężczyzn – raczej do nas nie wróci. "

Racji nie ma Piotr Gabryel, oczekując od naszych władz, że hołubiąc ukraińskich emigrantów, zrobi z nich Polaków. Tak myślę.

Pozdrawiam

Cała przyjemność po mojej stronie, że o zaszczycie uczestniczenia w wydarzeniu, nawet nie chcę mówić. To oczywiste.

Pozdrawiam

Jacy Bohaterowie Narodowi, taki i naród, który ich sławi.W naszym kulturowym tyglu też pomieszały się wartości. To co dla jednych święte, dla innych warte wzgardy. Konflikt interesów. Niebo i piekło.

Pozdrawiam serdecznie