Jakoś tak z powodu chronicznej wręcz awersji do pewnych stacji telewizyjnych i zmumifikowanych w niej facjat uszło mi ciekawe socjologicznie zjawisko: Notorycznego skamlania starych ścier korowo odmóżdżonych - przy aplauzie kolorowo odmienionych zwolenników światowej jednopłciowości – o systematyczne dostarczanie wielkich porcji PAPU (czyt,: strawy), które kierują do ich Wielce Szanownego Żu(a)czka lub innego WSI-owego włodarza ekranu...

Och... szkoda mi tych przekwitłych róż czerwonych, tych stokrotek zmechaconych, tych otworów niezgłębionych i marzeń czerwonej młodości utraconych...

Ech... co za życie teraz mają... botoks wszędzie upychają, żeby przetrwać w SOWOWYCH fecesach się tarzają i wśród jednopłciowych pociechę dostają...

Zadać wypada na koniec takie to pytanie:

Dlaczego ta sfora zarówno już za młodu jak i na starość tak głupieje? Oj to nie tak... "Salomon przecież i z próżnego nie naleje"...

Apeluję więc do wszystkich skamlających: Nie wstydźcie się tego, czym jesteście... Łatwo wtedy odróżnić plewa od ziaren!

Program muzyczny pewnej stacji telewizyjnej i Piotr Wolwowicz oraz...

Wspomnienia Janka Pietrzaka o starej cenzurze i współczesnych...

Humoreska wokalna Bartka Kalinowskiego

z epilogiem

Jeżeli kogoś słownictwo Bartka mocno razi, to niech przypomni sobie np.: niehumorystyczne przecież: /dożynanie watah/, /zapowiedzi odstrzelenia J. Kaczyńskiego i wystawienia jego skór na sprzedaż/, /żal z powodu niecelnych strzałów snajperów/, itd, itp...

A na koniec jeszcze - już poważna - próba poszukiwania jakiejś cząstki człowieczeństwa i moralno-etycznej odpowiedzialności pewnej medialnej instytucji:

Część I (czteroodcinkowy dokument)