Za co możemy was przeprosić?

(Uprzedzając rozliczeniowe teksty w „Gazecie Wyborczej” z okazji 40. rocznicy inwazji na Czechosłowację. Chociaż, może redakcja „GW” dokonała dostatecznej ekspiacji w zeszłym roku.)

- Grzesiu, co robi ten facet w kolorowych szmatkach?
- To jest szaman, Donaldzie. Zdaje się, że coś czaruje.
- O, znaczy, to kolega twój jest! Musicie sobie potem zrobić zdjęcie. Najlepiej na autostradzie. Mają tu jakąś autostradę?
- Nie wiem… Boli mnie twój sarkazm, Donaldzie…
- Przepraszam! Strasznie tu gorąco i się nerwowy trochę robię. Kiedy ten czarownik przestanie podskakiwać?
- Chyba niezbyt prędko, bo teraz jeszcze paru tańczy razem z nim… A może to jest główna część uroczystości?
- No co ty? Główna część uroczystości to zawsze moja przemowa. Fakt, że jesteśmy w Afryce niczego nie zmienia.
- No właśnie! Po co my tu przyjechaliśmy!? Naprawdę musieliśmy?
- Musieliśmy, musieliśmy, Grzesiu. Musi dbać o dobrą markę Polski za granicą.
- OK, rozumiem, że musimy się kajać przed Niemcami za wypędzenia i przed Żydami za wszystko oraz dostrzegać uzasadnione historyczne pretensje Rosjan, Ukraińców, Czechów i Litwinów. Ale przepraszanie Gambijczyków to już pewna przesada!
- O nie, Grzesiu! Mówisz jak jakiś kaczysta! Gambijczycy zostali bardzo skrzywdzeni przez kolonizatorów z Kurlandii w siedemnastym wieku. A Kurlandia była przecież wtedy lennem Rzeczpospolitej. Niestety, ale ponosimy moralną odpowiedzialność za brutalny wyzysk tutejszej ludności.
- Taa, ich ambasador też tak mówił.
- Prawdę mówiąc, trochę się zdziwiłem, że mają u nas ambasadora.
- Pewnie go przysłali specjalnie, by kazać nam przepraszać… Dobra, szamani skończyli. Powiedz im parę słów Donaldzie, i wracamy.
- A nie, nie, potem lecimy na Madagaskar.
- Co? Czemu?
- Jest sprawa…
- O! Chcą kupić nasze stocznie!?
- Nieee… Musimy ich przeprosić za Beniowskiego.