Odojewski i .."Kryptonim Liryka"

Joanna Siedlecka - Kryptonim "Liryka". Bezpieka wobec literatów. Ta książka to zbudowana na zasadzie prezentacji sylwetek parada mniejszych lub większych literackich mend. Jest więc to książka o tych, którzy są istotą każdego totalitaryzmu i nie sposób go bez nich zrozumieć, tzn. o ....donosicielach. O pisarzach, którzy ze słabości, a częściej chęci niszczenia konkurentów, zostawali TW, którzy sprzeniewierzyli się etosowi swego zawodu, którzy zawiedli, zdradzili, opowiadając się po stronie silniejszego czyli totalitarnego państwa. O pisarzach którzy zgotowali swym kolegom los, że latami byli przez nią rozpracowywani, zastraszani, osaczani całym repertuarem środków nękających: agenturą, kontrolą korespondencji, podsłuchami. Jedni jakby wynikało z raportów tworzonych przez SB i samych zainteresowanych, byli nimi rzeczywiście, innym natomiast dostaje się zupełnie przy okazji, kiedy tylko da się przemycić parę epitetów i przykrych komentarzy o postaciach przewijających się gdzieś w tle, a będących dzisiaj na (centrowym bądź lewicującym) świeczniku. Czasem pojawia się sylwetka pisarza, bliskiego nam pisarza po tej niewłaściwej stronie. Odojewski....Autor "Zasypie wszystko, zawieje"... Jak to zabolało! Informacje były dla mnie szokujące, Odojewski był przeze mnie pisarzem bardzo szanowanym. Dlaczego??!!! "Prowadzący go esbek porucznik Krzysztof Majchrowski, stwierdził, że "WO" był "do kontaktów z SB chętnie ustosunkowany, dostarczył szereg cennych danych (...)". Ciężko coś rozsądnego napisac o jego postawie, on sam tłumaczy się mało przekonująco: http://www.rp.pl/artykul/55271,227543_Siekiera_nad_moja_glowa.html.
Od lutego 1964 r. do grudnia 1968 r. Odojewski donosami m.in. na Jerzego Krzysztonia skutecznie blokował mozliwości wyjazdów na Zachód ewentualnego konkurenta do stypendiów. Gdy pojawiła się mozliwość emigracji, w ostentacyjny sposób zrezygnował ze współpracy, a szykany, które nastapiły, wykorzystał do zbudowania nimbu pisarza prześladowanego przez ustrój.
Wiemy, że wszyscy na piedestale byli pieszczoszkami komuny. Aktorzy, pisarze, nawet sportowcy. Ci co szli pod prąd klepali biedę i byli zapomniani jak Herbert. Ale ilu takich jak On było? Do wielu nie mam żalu, że dzięki komunie, dzięki "słusznej postawie" osiągali sławę, ale że po jakimś czasie nie zdobywali się na jakąś wolte, jakiś gest przeciw władzy. Strach? Nikogo znanego SBcja tak łatwo nie wykańczała, nie wyrzucała przez okno, choć byli itacy co ich to spotkało,najwieksze opresje jakie czekały ich to brak konfitur, cofnięcie paszportu, brak talonów, może cios w zęby itp.Jednak można bez tego było życ, ale za to mieć godność, prawie nikt się na to nie zdobył. Teraz gdy co dzień dowiadujemy się o "chętnym ustosunkowaniu się" to tak boli....