Fundusz walutowy gra w wojnę

Źle się stało, że Zachód uzależnił pomoc finansową dla Ukrainy od utrzymania jedności państwa

Im trudniejsza staje się sytuacja ekipy rządzącej Ukrainą, tym większa zaciekłość i determinacja płynie z Kijowa.

 W myśl zasady :”władzy raz zdobytej nie oddamy”, wprowadza się coraz bardziej restrykcyjne kary i drastyczne metody działania.

 Wojna domowa jest najgorszym typem konfliktu. Dotychczasowe społeczeństwo dzieli się  wówczas nie tylko według przynależności narodowych, ale dodatkowo grupuje się w antagonistyczne względem siebie stowarzyszenia, obozy i związki wyznaniowe.

W krótkim czasie następuje totalny chaos i brak jasnego rozeznania co do charakteru poszczególnych frakcji.  Kolejne ofiary wojny powodują wzmaganie się działań odwetowych, co w konsekwencji przynosi narastającą eskalację.

Nie miejmy złudzeń. Tam, gdzie przeciwnik nie charakteryzuje się zewnętrzną odmiennością, zawsze dochodzi do prowokacji, tragicznych pomyłek i katastroficznych następstw. To szaleństwo, pożar trudny do ugaszenia. Po Odessie wiemy, jak wyglądają ofiary.

Zatrzymać wojnę domową może jedynie zewnętrzna, pełna bezwzględnej surowości siła. Dobrze, jeśli obiektywna względem walczących stron. Gorzej, jeżeli zbliżona do którejś z nich jakimiś powiązaniami lub sentymentami. To sprawi, że pokrzywdzona część walczących nie podda się narzuconym rozejmom i w formie niejawnej, czy to partyzanckiej, czy terrorystycznej, będzie kontynuować odwetowe i dywersyjne działania.

 Jak powstrzymać to, co rozpala się na Ukrainie?

Moim zdaniem, jedynie Kijów jest w stanie zmienić bieg wydarzeń. Źli doradcy, podsycający konflikt swoimi niemądrymi podszeptami, powinni zauważyć, że eskalacja przemocy nabrała tempa od momentu nacisków na rząd w Kijowie, który wcześniej unikał  otwartej bratobójczej walki.

Uważam, że federalizacja była najlepszym wyjściem dla Ukrainy. Chociaż Krym utracono na rzecz Rosji, to jednak warto zwrócić uwagę, że pozostałe regiony wschodnie nie są tak jednomyślne w tej kwestii. Nikt nie wie, jak wyglądałyby referenda, gdyby nie doszło do przelewu krwi na spornych terenach. Jeszcze nie tak dawno, wielu mieszkańców wschodnich ziem, chciało szerokich praw mniejszościowych dla regionów, w granicach państwa ukraińskiego.

  Kijów, po krwawych wydarzeniach w Odessie, powinien odnieść się do tej tragedii w sposób najwłaściwszy z możliwych. Tylko dymisja rządu może powstrzymać działania odwetowe.

 Natychmiastowe odsunięcie od władzy ludzi kojarzonych z niepopularnymi decyzjami może jeszcze zatrzymać wojnę. Jest jeszcze cień szansy.

 Szkoda, że zamiast szukać porozumienia z „separatystami” uwłacza się ich godności nazywając stonką i to, w dodatku, w nawiązaniu do wstążki Świętego Jerzego, symbolu najwyższej wagi dla wszystkich Rosjan. Kojarzona jest przez nich z honorem, poświęceniem, walką o wolność.

 Warto popatrzeć na barwy „Koloradów”, jak szyderczo Kijów zwie ukraińskich Rosjan, by zrozumieć, że takie postępowanie godzi nie tylko w  prorosyjskich bojowników ze Sławiańska, Ługańska, czy Doniecka, ale ponad granicami sięga wszędzie tam, gdzie żyją ich rodacy.

Dzisiaj, w Moskwie, pod tymi barwami zebrali się Rosjanie, by uczcić ofiary z Odessy.

  Ukraina chwieje się w posadach. Tylko od rządu kijowskiego zależy, jak silne będzie to trzęsienie ziemi.

 W granicach państwa ukraińskiego znalazły się prastare polskie ziemie. Chociaż większość żyjących tam kiedyś Polaków ODESZŁA, liczna ich reprezentacja pozostała na swoich ojcowiznach.

 Z uzasadnionym niepokojem oczekujemy rozwoju wydarzeń na Ukrainie i szczerze martwimy się o los naszych Rodaków.

 Byłoby wielką dziejową niesprawiedliwością, jakby słaba, skłócona i rozpadająca się Ukraina nie była w mocy obronić ich przed ponownym wchłonięciem przez rosyjskie imperium.

 Natychmiastowe wstrzymanie „akcji antyterrorystycznej” wytrąciłoby z rąk Putina batog, który sobie ukręcił na krnąbrnych „faszystów”. Kontynuacja działań militarnych otworzy wrota piekieł, którymi wejdzie Imperator z Kremla.