Krzyżówka licealistów

Wiele, wiele lat temu zespół Hurt, później znany z sympatycznej piosenki o sympatycznych bohaterach z dzieciństwa nagrał był piosenkę pod tytułem "Zdejmij ten krzyż".

O ile pamięć mnie nie myli słowa piosenki "Zdejmij ten krzyż, on przeszkadza ci/zdejmij ten krzyż, wywal go za drzwi" miały być reakcją na nawrócenie Tomka Budzyńskiego z Armii i kilku innych muzyków z jego otoczenia, nawet początkowo nosił tytuł "Anty Armia". Trochę później, w Jarocinie, Maciek Kurowicki zapowiadał kawałek już jako utwór o krzyżu katolickim i krzyżu celtyckim (wyjaśniam, że częściej wówczas używanym przez skinów jako znak białych rasistów, niż symbol religijny). Jeszcze trochę później, na koncertówce "Serki dietetyczne" zespół wycofał się całkowicie z kontekstu religijnego, pozostając przy wymowie antyrasistowskiej. Numer, jak cała ówczesna twórczość Hurtu był nie do końca na poważnie i trudno było się za bardzo bulwersować, zwłaszcza słysząc całkiem zgrabny patent ze śpiewaniem "Zdejmij ten krzyż/ten jeden krzyż" na melodię przeboju zespołu Bolter "Daj mi tę noc". Później Hurt poszedł w dość dziwnym kierunku, obecnie funkcjonując trochę na obrzeżu mainstreamu i grając chyba dla nikogo; a o opisanym tu kawałku chyba nikt nie pamięta, skoro po tak oczywisty hymn nie sięgnęła trzyosobowa młodzież z wrocławskiego LO.

Z tą młodzieżą sprawa jest zabawna. Częściowo manipulując, częściowo myśląc życzeniowo część naszych elit, zapewne chora świadomością, że na zachodzie sprawy zaszły tak daleko, a tu ciągle im duszno, uznała wrocławską trójkę za głos pokolenia. I cieszy się pan dziennikarz, ze pokolenie rodziców wieszało krzyże, a pokolenie dzieci je zdejmuje. Ciekawe, czy cieszyłby się tak samo, gdyby w odróżnieniu od rodziców czytających "Wyborczą" dzieci przyszły spalić redakcję... Pewnie tak, bunt takich ludzi bowiem na pewno jest szczery. Do zachwytów dołączył pewien salonowy profesor, znany z tego, ze prowadzi bloga. Ucieszył się on, że młodzież myśli samodzielnie, czyli zupełnie tak samo jak on. I ofukał dorosłych, odmładzając się w duchu o wiele, wiele lat. Przy okazji odkryliśmy wraz z profesorem definicję myślenia samodzielnego, które polega na myśleniu zgodnie z linią. Totalitaryzmy zawsze stawiały młodzież w awangardzie przemian, nic więc dziwnego, że i najnowsza jego odmiana chciałaby wyhodować sobie awangardę.

Tu jednak pojawia się problem... Trójka, choćby nagłośniona na całą Polskę pozostała trójką. A tu jeszcze okazuje się, że szefowa tej trójki nie jest żadna szczerze zbuntowaną Emilią Plater polskiego "racjonalizmu" (piękny racjonalizm - czuć się obrażonym przez dwa połączone kawałki drewna), a dziewczyną szefa portalu tychże "racjonalistów". Reakcja zaś reszty młodzieży waha się między normalnym, za przeproszeniem, olaniem tematu, a chęcią - czasem nawet przerastającą moje przewidywania, jak fajnie dać się mile zaskoczyć! - obrony krzyża. Bo tak przeszkadza on tylko fanatykom, takim, co to 90% swojego życia poświęcają niewierze w Boga. Gdyby Bóg tak mocno zajmował również wierzących, świat byłby o wiele piękniejszym miejscem.

I tego nam wszystkim życzę.