Sztuka ? Gdzie tu ktoś widział sztukę ?

Proponuję by nie odpuszczać i nie pozwalać by z agendy zniknęły tak łatwo ostatnio dyskutowane tematy. A takim tematem była kwestia "Golgoty Picnic" i trzeba z tym zrobić koniec, raz na zawsze.

Mamy do czynienia w naszym życiu społecznym z bezpardonowymi atakami agresji na naszą pamięć i nasze wartości. W przypadku agresji należy się bronić, to jest chyba oczywiste. Mamy do czynienia z agresywną kampanią lewackiej mniejszości ideologicznej, która usiłuje rozmaitymi kanałami - państwowymi, medialnymi narzucać nam swoje opinie i zachowania.

Szczególnie jaskrawo to widać w takich przypadkach jak osławiona tęcza na Placu Zbawiciela czy ostatnio "Golgota Picnic". Na krytykę wobec takich poczynań środowiska lewackie mają tylko jeden argument - "To jest sztuka a w sztuce jest wolność wypowiedzi". I tu jest zasadnicze kłamstwo.

A gdzie jest wartość estetyczna, bo przecież to jest cecha charakterystyczna sztuki ? Gdzie jest kluczowy dla sztuki pierwiastek estetyczny ? Proszę mi pokazać ukrytą w tego rodzaju działanich wartość estetyczną. Lewactwo, którego umysłowość zdominowana jest przez resentyment i uczucia negatywne nie jest zdolna do odczuwania piękna i przekazywania go odbiorcom. Przekaz lewacki zdominowany jest przez emocje negatywne i brud ideowy, przez śmiecie ideologiczne. Śmieciowe żarcie, śmieciowe umowy, śmieciowe idee.

Nie mamy w tym przypadku do czynienia z żadną sztuką lecz z propagandą ideologiczną i agresywną przemocą symboliczną, oderwaną od tradycji kulturowej, a więc zerwanie ze sztuką jest wielopiętrowe. Przekaz pozbawiony jest wartości poznawczej, która mogłaby wywoływać z kolei pewien efekt estetyczny. Jest to po prostu infantylne robienie na złość innym przez rozpuszczone bachory, wyhodowane na garnuszku podatnika. To jest co najwyżej sztuka robienia publiczności w bambuko.

Zerknijmy jeszcze na wewnętrzną strukturę przekazu. Otóż prawdziwa sztuka zajmująca sę problematyką religijną może dotyczyć prezentacji rozmaitych zachowań osób wierzących bądź niewierzących i rejestrować różnice między deklaracjami religijnymi a realnymi zachowaniami. Efekt poznawczy a następnie estetyczny mógłby powstać na bazie konfliktu między tymi dwoma aspektami, pod warunkiem, że autor się przyłoży, tak jak przykładał się Szekspir, przepraszam wieszcza w Wysp za to zestawienie..

Natomiast niedopuszczalne są jakiekolwiek próby własnego, pasożytniczego, kanibalistycznego rekonstruowania czy interpretowania doktryny ściśle religijnej. Kanon religijny jest stały, sprawdzony i nietykalny. 2000 lat i się sprawdza. Mogą sztukmistrze poddawać interpretacji konkretne ludzkie zachowania, wara im od kanonów zasad, takich jak Biblia. Podobnie, jak dzieje się to w odniesieniu do Konstytucji - wolno dowolnie krytykować polityków, ale obraza Konstytucji, instytucji przecież jak najbardzie świeckiej, jest niedopuszczalna. Tym większa wstrzemięźliwość obowiązuje w odniesieniu do Świętych Ksiąg. Śmieje się głuptak z Tablic Mojżesza ? Czemu nie pośmieje się z tabliczki mnożenia, dzielenia, dodawania i odejmowania ? Co ja mówię, przecież się śmieje i to w ministerstwie, czego dowodem są wyniki z matur.