Szalone społeczeństwo?

Jeśli popatrzymy na politykę polską ostatnich paru lat i na społeczne reakcje na nią, to narzuca się myśl o społecznym szaleństwie. Wyczyny Palikota a tym bardziej jego popieraczy są tu symptomatyczne. Bo przecież wiara w politykę bez polityki, obecna nawet na billboardach to jest szaleństwo w czystej postaci. Oddawanie rządów w ręce ludzi nieodpowiedzialnych i skompromitowanych również o szaleństwo się ociera. Czy kupiłbyś człowieku samochód od takiego faceta albo powierzył mu swoje pieniądze ?

Czy więc jest możliwe szalone społeczeństwo tak jak możliwe są szalone jednostki ?

Tu jest pewien problem. Można powiedzieć, ze niemożliwe jest społeczeństwo składające się z szalonych jednostek, bo to byłby automatyczny kataklizm. Ale, paradoksalnie, możliwe jest przecież szalone społeczeństwo składające się z jak najbardziej normalnych jednostek. Jest istotna różnica między jednostką a bytem statystycznym,kolektywnym jakim jest społeczeństwo, które jest czymś więcej niż sumą jednostek. O szaleńswie decyduje współczynnik ideowy - opętanie idiotyczną, irracjonalną ideą. Przypomnijmy sobie histerię tulipanową jaka opanowała Holandię w w.XVII. Nie ulega też wątpliwości,że Niemcy w epoce III Rzeszy mogą być uznane za społeczeństwo szalone, mimo iż przeciętny Niemiec był całkiem normalny.Wystarczyła powojenna trauma w połączeniu z ideami komunistycznymi i narodowosocjalistycznymi by masy opanował amok.

Szaleństwo to utrata rozumu, racjonalnośći i trauma wskutek zderzenia z dramatyczną rzeczywistością, skutek rozbicia tożsamości rozdartej między chciejstwem a opornymi, brutalnymi realiami, to wynik zanegowania normalnego porządku rzeczy.

To trwa już dwadzieścia lat i nasila się a może przejść w stan chroniczny - ostatnie 3 lata dają tego przedsmak.