pan prezydent chce się skupić

Nie wiemy czym błyśnie za parę dni pan premier (zapewne nie będzie to olśniewający uśmiech), ale nie jesteśmy sami : nie wie tego również pan prezydent, w końcu Pierwszy Obywatel i Głowa Państwa, a wyjawił tę niewiedzę w swym wywiadzie dla dziennika "Rzeczpospolita".

Wywiad, choć obszerny, nie dotyczył rzecz jasna tego, czego pan prezydent nie wie (albo wie, ale nie powie), owszem - zawierał dowody jeśli nie wszechstronności, to w każdym razie wielostronności jego zainteresowań, wiedzy oraz kompetencji.

Nie wszystko, co przeczytałem, udało mi się zrozumieć (np. zdanie : "Kierunek stopniowego ozusowania pracy zawieranej na różnych zasadach też jest rozwiązaniem." pojmować jąłem dopiero przy trzecim podejściu) ale -po pierwsze- nie wszystko muszę rozumieć, po drugie zaś sam niemało wycierpiałem wskutek niezrozumienia, a gdzież mi tam do pana prezydenta.

Zdanie "W ciągu trzech lat chcę się skupić na wspólnocie" zrozumiałem od razu, i od razu mi się spodobało, ponieważ wysoko cenię zarówno skupienie, jak wspólnotę, ale żeby nie zostać źle zrozumianym muszę to uzasadnić.

Wartość skupienia - samego przez się, jako takiego, nie wymaga uzasadnienia, ale zauważyłem że, wartość ta rośnie gdy mnożą się trudności z koncentracją; skupienie władzy stać się wówczas może bezcenne.

O koncentrację (na czymkolwiek) doprawdy dziś niełatwo.

Rad jestem, że pan prezydent zadeklarował wolę skupienia,
ale nie wiem, czy uda mu się je osiągnąć w takiej mierze,
by prócz inicjowania narodowych dni skupienia z własnym udziałem potrafił dołączyć do tych, którzy skupiają się już od pewnego czasu - bez jego inicjatywy i obecności, nieopodal.

Stanowią wspólnotę.

Ta wspólnota zasługuje ze wszech miar na to żeby się nią zająć, chociaż nie tak, jak to proponują towarzysze broni pana prezydenta (mam na myśli oczywiście broń myśliwską) czy jego niebezpośredni poprzednicy, zapewne obawiający się iż owa wspólnota zajmie się kiedyś nimi.

Obawiam się, że tak, czy owak, nie jest to zajęcie dla Bronisława Komorowskiego, który od dawna koncentruje się oraz skupia na czymś zupełnie innym, niż to pono bywało w gorszych czasach, bo taką sobie obrał cząstkę, która mu odjętą nie będzie, i do takiej przynależy wspólnoty.

Co oznacza to słowo, wyjaśniał tekst Hymnu Spółdzielców, w którym jest strofa : "Nam nie trzeba ni sławy, ni złota bowiem Duch nasz sprawuje nam rząd; prawem naszym braterska wspólnota, wszelki wyzysk wyniszczym jak trąd !"
a refren brzmi tak :

NIECH SIĘ NIESIE TEN NASZ BRATNI ŚPIEW
DO MIAST WSZYSTKICH, DO SIÓŁ I DO GMIN
I NIECH WOŁA JAK ZEW
ŻE KTO ZIEMI TEJ SYN
TEN NIECH STAJE W NASZ SZEREG JAK BRAT
Z PROCHU DŹWIGNĄĆ KU SŁOŃCU TEN ŚWIAT !

Gdyby do słuchaczy Radia Maryja i widzów TV TRWAM, członków "Solidarności", czytelników "Gazety Polskiej" i sympatyków "Prawa i Sprawiedliwości" dołączyli członkowie SK0Ków im. Franciszka Stefczyka (nie mówiąc o członkach tzw. spółdzielni mieszkaniowych) byłaby to wspólnota może nie do końca braterska, ale dostatecznie zgodna, i godna, by się nią zajął prezydent Rzeczypospolitej.

Dziwne to i przykre, że tak bardzo do niej nie należy, przez co może się nie udać radosna manifestacja z okazji Święta Odzyskania Niepodległości(nieważne, od kogo).

I pomyśleć tylko, że wystarczyłby jeden pomnik..