o naprawie "Niepoprawnych"

Tradycją tego portalu stały się okolicznościowe eksplozje, towarzyszące ważnym momentom historii.

To, co wybuchało - zardzewiały niewypał, nowiutka mina przeciwpiechotna, czy fajerwerk - wykonywane  było, instalowane i detonowane niewidzialną na ogół ręką - a właściwie paluszkiem, połączonym z jakąś konkretną choć zwykle zamaskowaną główką.

Takich i innych główek, w różnym stanie, było i jest w cyberprzestrzeni wiele, choć oczywiście mniej niż rąk - nie mówiąc o paluszkach, więc nie dziw, że  okolicznościowe eksplozje wyglądają czasem na reakcje łańcuchowe, a czasem nimi są.

Internet używany bywa do różnych, nie zawsze pięknych i szlachetnych celów.  Spotykają się tutaj ludzie, a ludzie są, jak wiadomo, różni.

Jedni cenią ciszę i spokój, inni wolą hałas, a są i tacy, którzy lubią drzeć mordę po próżnicy albo wyć do księżyca.

W Internecie każdy z nich może wyrazić to, co myśli albo czuje, używając swego paluszka - a także, ewentualnie, główki - stosownie  możliwości i potrzeb; może, na przykład, walczyć,

***

Uważam tę formę walki politycznej za element cywilizacyjnego postępu (bez którego świat byłby lepszy i piękniejszy, ale najwyraźniej nie chce) , wymagający - jak to się dziś mówi - zagospodarowania, ponieważ pozostawienie go w nieodpowiednich rękach, zwłaszcza połączonych z niewłaściwymi główkami, stanowi realne zagrożenie dla cywilizacji do której jestem przyzwyczajony.

W przekonaniu że nie jestem jedynym użytkownikiem Internetu lękającym się agresji barbarzyńców i degeneratów uznałem ongiś za stosowne dołączyć do miłej gromadki podzielających najwyraźniej te moje lęki internautów, gdyż sądziłem, że w takiej - patriotycznej - wspólnocie łatwiej i skuteczniej można się przeciwstawiać barbaryzacji i degeneracji niektórych elementów  polskiej rzeczywistości, na przykład języka czy obyczajów, niekoniecznie ograniczając się do działań stricte obronnych.

Obawiam się, że popełniłem straszny błąd : zmarnowałem półtora tysiąca dni mojego dobiegającego końca życia (nie spodziewałem się, że potrwa tak długo..) na zbędne, jałowe, bezproduktywne wysiłki, których mogłem sobie oszczędzić, rezygnując z uzywania zreumatyzowaneg palca -  i idąc po rozum do trzęsącej się głowy, póki coś w niej dałoby się jeszcze znaleźć.

Rejestr moich porażek i klęsk jest równie długi jak wykaz poniesionych strat, ale nie zamierzam ich tutaj prezentować, bo nie przyszedłem do "Niepoprawnych" po sukcesy i apanaże, czy też w celach matrymonialnych,  ale do roboty, którą starałem się wykonywać dobrze, bo wydawała mi się sensowna i potrzebna. Czasem jeszcze mi się wydaje, ale.. nieczęsto.

Nie zamierzam niczego doradzać Gospodarzom, którym szczerze życzę zdrowia, sił i sukcesów.

To nie Ich wina, że moje felietony okazały się narzędziem nieprzydatnym do skutecznej walki z chamstwem i głupotą - i że małostkowość, pycha a czasem zła wola poniektórych ich czytelników wydają się  - także dziś - dominować nad zdolnością do refleksji i szacunkiem dla elementarnych niedawno norm, nie mówiąc o umiejętności czytania ze zrozumieniem.

Takie czasy,  że lepiej czy gorzej czytać umieją prawie wszyscy, a wielu potrafi także pisać,  tak im się przynajmniej wydaje, i - niestety - próbują.

Sądzę, że to i mnie poniekąd tłumaczy.

***.

Na zakończenie uprzejmie informuję, że nie mogę się w żaden sposób przyczynić do naprawy "Niepoprawnych", ponieważ nie mam pojęcia co to jest drupal  (nie wiem nawet, do czego służą te klawisze, na których jest więcej niż jedna litera), nie wiem, kto się kryje za jakim nickiem, skąd się tutaj wziął i którędy, a nawet co i kiedy napisał (choćby o mnie i na moim blogu; było tego za dużo, żebym mógł zapamiętać), a co najważniejsze, nie wiem co właściwie zostało zepsute i przez kogo, bo opinie w tej sprawie wydają się być podzielone - zresztą sam jestem na liście podejrzanych, gdyż przedstawiano mi rozmaite zarzuty, udzielano pouczeń i wymierzano - na szczęście łagodne - kary, a opinię mam prostu fatalną - co łatwo sprawdzić, bo są dowody na piśmie.

Wydaje mi się, że najgorszą opinię mają na mój temat koledzy (?), których - stwierdziwszy u nich jakiś defekt - próbowałem naprawiać na własną rękę, czego efekt był z reguły odwrotny. Nie brak ochoty, ale roztropność po szkodzie każe mi więc powstrzymać się od  jakichkolwiek eksperymentów terapeutycznych na takich Niepoprawnych, którzy są zarazem - z mojego punktu widzenia - nieuleczalni.

Może ktoś sprawi taki cud, że będziemy się wzajem miłowali, na mnie proszę jednak nie liczyć.

W rachubę może ewentualnie wchodzić miłosiedzie - ludzkie, więc nie bezgraniczne, a ja baardzo nie lubię, kiedy się granice przekracza - czy machając sztandarem, czy w przebraniu. I - tyle.