do czego służą uliczne latarnie ?

Zależy komu.
Przeznaczone do oświetlania ulic służyły także prostytutkom, pieskom i pijakom, nie tylko zwykłym przechodniom.
Dziś służą młodym Polakom do prezentacji i wymiany poglądów.
Było w tv tyle powtórek tego "ujęcia", że mi się utrwaliło, (i o to chodzi,i o to chodzi- jak mawiał Jerzy Dobrowolski):
Młodzi mieszczanie warszawscy (bo chyba nie wieśniacy ?) solidnie wykształceni (wiedzący, że od Rewolucji Francuskiej
ludzie są równi a państwo oddzielone od Kościoła ) włazili sami tam, gdzie motłoch paryski wrzeszczący : BOURGEOIS A LA LANTERNE ! wciągał swoich wybrańców na konopnych sznurach.
Wieszanie - funkcja specjalna, wymaga odpowiednich latarni.
U nas - choć jesteśmy "młodą demokracją", odrabiającą powoli zacofanie w stosunku do Europy - nic takiego się nie zdarzy. Konopnego sznurka ani na lekarstwo, uprawa konopi zakazana, co zaś do wciągania - może lepiej wrócę do tematu dnia.

Tematy dnia są właściwie dwa : Tysiąc dni Tuska i Tablica.
Pierwszy nie zasługuje na mój obszerniejszy komentarz.
Miał Donald Tusk tysiąc spokojnych dni - jeśli był w tym czasie niepokojony, to nie przez opozycję - a co z tego wynikło, każdy zrobiony w konia widzi, patrząc w lustro.
Co zrobią "miliony zwykłych Polaków" z przebiciem nowego gracza, wołającego gromko: i jeszcze PIĘSET ! nie mam najmniejszego pojęcia.
Pewnie nic. Przykład idzie z góry.

Zaczyna mnie lekko swędzić jeden z palców, więc teraz już poważnie - bo czasami sobie żartujemy.

Bardzo gustowna tablica pamiątkowa pojawiła się na Pałacu
akurat w porze na małe conieco, kiedy parlament zaczynał poprawiać trybie awaryjnym to, co był niedawno uregulował w trybie przyspieszonym (jak tu nie tęsknić za dyktaturą !).
Przeczytałem w Rzepie, że dziś rano pani Nekanda-Trepka podejmie decyzję, włączyłem telewizor - patrzę, a tu ekipa schludnych specjalistów montuje przedmiot owej decyzji na czcigodnej ścianie.
Nie zdążyłem podnieść szczęki, a już przed tablicą pojawiła się warta honorowa, osoba duchowna z kropidłem, która dokonała aktu pokropienia, po niej zaś dwaj dostojnicy oddali tablicy hołd i umieścili pod nią wieniec oraz znicze, po czym oddalili się - nie bez ulgi.
Koniec uroczystości.
Po sprawie.
Nie ma problema.

Został Krzyż.
Nie tylko omodlony w tamte dni i noce, ale i poświęcony (przez kapłana z Wólki Węglowej, co uszedł z życiem przed Czwartym Wydziałem), ale -także- wyszydzony i sprofanowany przez rozwydrzonych barbarzyńców, z których przynajmniej część miała świadomość, że znieważa symbol otaczany czcią.
Ten Krzyż jest problemem.

Prezydent Komorowski jest w trudnej sytuacji; w końcu nie ma jeszcze wyroków w sprawie katastrofy smoleńskiej a na pokładzie leciało dwóch jego wyborczych kontrkandydatów.
Ja niczego nie twierdzę - próbuję dorównać przyjacielowi pana prezydenta w dziedzinie poczucia humoru, to był taki żart po prostu.
Wyroku nie ma ? - Nie ma.
Lecieli ? - Lecieli.
Nie dolecieli ? - No nie.
A grat- tfy, kondolencje na Wawelu kto przyjmował ?
Komorowski i Sikorski w otoczeniu Borusewicza.
Kto wygrał wybory, nie pytam.
Nie pytam nawet, dlaczego był łaskaw przysłać pod tablicę sobowtóra z Ratusza, który nie odwracał się do wiernych (znaczy, powracamy do liturgii sprzed ..Vaticanum II).

Pytam za to, kto wymyślił odsłonięcie z udziałem polskiego prezydenta pomnika bolszewickich agresorów ausegrechnet w wigilię dziewięćdziesiątej rocznicy Bitwy Warszawskiej - pojutrze; pytam, co to ma właściwie znaczyć ?!

Pytam też, co miał na myśli pan Tusk, uznając ekscesy w sercu stolicy za przejaw dojrzewania do normalności ?

Strasznie mi przykro, że nie potrafię się w tym dopatrzeć
dalekowzroczności ani szatańskiej przebiegłości.
Próbowałem, ale za głupi widać jestem.
A że każdy sądzi według siebie, najwybitniejsi mężowie stanu z Platformy Obywatelskiej - nie mówiąc o jej Sekułach i Palikotach - wydają mi się niekiedy nieodpowiedzialnymi hochsztaplerami
Wcale nie jest mi wtedy wesoło.

Ech, wlazłby sobie człowiek na latarnię i pokrzyczał,
skoro już dożył tej wolności, ale mu reumatyzm, lumbago, dusznica bolesna i migotanie przedsionków nie pozwalają.
A poza tym czasy są takie, że - nie każdy może.
I z tym trzeba się, niestety, pogodzić, coraz bardziej zresztą.