agentura zdała egzamin

Impresje pana prezydenta i jego intencje są zapewne ważne nie tylko dla niego samego, ale mają mniejsze znaczenie niż czyny i zaniedbania : decyzje, lub brak decyzji - na przykład w sprawach dotyczących bezpieczeństwa narodowego.

W jeszcze większym stopniu dotyczy to premiera, osobiście nadzorującego służby specjalne, ministra spraw wewnętrznych i administracji oraz prokuratora generalnego - a także, w danym przypadku, prezydenta miasta stołecznego, którzy - jak ujął to kiedyś pan Donald Tusk - "biorą pieniądze" za wykonywanie służbowych obowiązków, nie za komentowanie rzeczywistości.

Nie interesuje mnie stopień politycznego zaangażowania tego czy innego funkcjonariusza państwowego, jego wyznanie czy światopogląd uważam za sprawę osobistą, ale kiedy wydarza się w stolicy mojego kraju, w dniu narodowego święta, tak bolesne i gorszące widowisko jak wczorajsze tumulty uliczne pytam o służbową, i nie tylko służbową, odpowiedzialność tych, którzy nie zapobiegli antypolskiej prowokacji, mając nie tylko prawo, ale obowiązek zapewnić każdemu obywatelowi możność godnego świętowania Dnia Niepodległości.

Wiedza o przygotowaniach do zorganizowanego ataku na nasze święto narodowe nie była wiedzą tajemną - inspiratorzy i organizatorzy akcji dywersyjnych działali z ostentacyjną otwartością, nie ukrywając swoich intencji.

"Radykalna lewica" nie demonstrowała w swoją rocznicę, 7.XI.

"Antyfaszyści" nie byli widoczni w swoim "Międzynarodowym Dniu Walki z Faszyzmem i Antysemityzmem" - 9.XI.

Wybrali dzień polskiego Święta Niepodległości, żeby wyrazić swój sprzeciw wobec zła, definiowanego przez Blumsztajna i Sierakowskiego, Szczukównę i Legierskiego e tutti quanti jako faszyzm albo nazizm (czasem z prefiksem "neo").

Każdy obywatel może sobie definiować po swojemu co chce, ja także to czynię, ale nie wydaje mi się, by takie definicje miały moc prawną.

Ponieważ faszyzm i nazizm (dobitniej niż komunizm) uznane zostały za ideologie zbrodnicze, uznanie obywatela, grupy obywateli czy organizacji obywatelskiej za "faszystowską" albo "nazistowską", a więc zbrodniczą, wymaga kompetencji innego rodzaju, niż dziennikarskie, i inne powodować musi konsekwencje praktyczne.

Być może pan Blumsztajn nie popełnia żadnego przestępstwa, wskazując faszystów tam, gdzie nie dostrzegło ich jeszcze oko sprawiedliwości prokuratorskiej, ale jeśli się myli, co jest rzeczą ludzką, powinien być pouczony, a może ukarany, bo rozpowszechnianie zniesławiających, fałszywych opinii, oraz nawoływanie do działań zakłócających porządek, czy to gwizdkiem, czy pałką, zwłaszcza niemiecką, jest naruszeniem prawa.

Być może gazety i stacje telewizyjne aranżujące ekscesy, które potem szczegółowo relacjonują, analizują i komentują, mają na względzie nie tylko zyski, ale kierują się chęcią dostarczenia odbiorcom atrakcyjnego produktu albo nawet zrealizowania jakiejś misji edukacyjnej; kiedy jednak ich starania powodują materialne i moralne szkody tak znacznych rozmiarów, jak wczoraj, powinny ponieść pełne konsekwencje, aż po utratę koncesji.

Być może komunikat o delegalizacji Marszu Niepodległości przedostał się do mediów wskutek urzędniczej pomyłki, mógł jednak zainicjować eksplozję; ustalenie, czy miał temu posłużyć, przekracza możliwości najbystrzejszego telewidza, ale nie służb specjalnych, w tym kontrwywiadu.

Wiele pytań trzeba będzie jeszcze postawić; nie byłoby dobrze, gdyby nie miały konkretnych adresatów, bo nie tylko premier czy minister sprawiedliwości, ale także artystka Braunek czy intelektualista Sierakowski powinni odpowiedzieć za to, za co są odpowiedzialni, lista współodpowiedzialnych jest zaś długa.

Na szczęście ma przejrzystą hierarchię, jeśli pamięta się, kto zaczął.

Przesyłam pozdrowienia - A.T.