Co Tusk miał na myśli?

   Kiedy Premier RP zwraca się do obywateli swojego państwa o solidarność z Ukraińcami z Majdanu, podkreślając rangę i znaczenie tego faktu a za przykład godny naśladowania przypomina pomoc Niemieckiego Kościoła dla Solidarności w latach osiemdziesiątych, nabieram dystansu do jego apelu.

 Panie Premierze! Coś mi tu nie gra!

 Bo niby dlaczego mamy porównywać się akurat do wspomnianego Kościoła, kiedy pomoc do Polaków płynęła wtedy niemal z całego świata?

 Co Pan chciał przez to powiedzieć?

 Czy utożsamia Pan Polaków z Niemcami, równając historyczne dzieje obu narodów jako agresorów i okupantów?

 Stosunek Niemiec do Polski, na przestrzeni dziejów, równa Pan relacjom Polsko – Ukraińskim?

To woda na młyn dla tych, którzy tłumaczą Rzeź Wołyńską i inne zbrodnie na Polakach - mieszkańcach Kresów, jako skutek ekspansji polskiej na cudze ziemie.

 Wypacza to sens historii nauczanej dotąd w szkołach i pod znakiem zapytania stawia godność naszych bohaterów narodowych z Józefem Piłsudskim na czele.

Chyba, że miał Pan na myśli jedynie przykład skutecznej sąsiedzkiej pomocy?

 To, co dzieje się dzisiaj w Polsce względem poparcia dla Ukrainy, zapewne dawno przekroczyło poziom zaangażowania dla sprawy polskiej, który onegdaj wystąpił w Niemczech.

  Nie wynika to jednak ani z poczucia winy, ani z próby pojednania, a jedynie z bezinteresownej potrzeby wsparcia i pomocy dla narodu, który przez wieki zwaliśmy bratnim, tworząc wraz z nim Państwo Polskie. Wspólną Macierz ich i naszą.

 Nie wiem, co Pan myślał, wypowiadając te słowa.

Tak czy owak, zabrzmiało to bardzo dwuznacznie i pozostawiło niesmak.