O zmodyfikowanych pompkach rowerowych i szczęściu psa Szarika

właśnie tych psów żal!!!
To nie jest przecież gadżet bojowy, tylko żywa istota.

Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, aldd meg a Magyart Ps.33,5

Będąc na przełomie października i listopada 1966 roku w ówczesnym Leningradzie byłem w muzeum sowieckiej armii gdzie oglądałem różne testowane cacka z czasów około wojennych.
Były tam miniatury łodzi podwodnych (właściwie żywych torped), miniaturowych katiusz jak i potężnych dział morskich i oblężniczych, których pociski przebijały metrowej grubości tafle stalowe i były w niej wtopione niczym były to bloki czarnego masła.
Było to największe muzeum z militariami jakie kiedykolwiek w życiu widziałem.
Muzeum w Brukseli to jest miniaturka miniaturki.
Będąc tam miałem przez 3 tygodnie za przewodnika byłego wykładowcę Akademii Sztuk Pięknych, kustosza kilku muzeów, który przeżył wraz z siostrą i ich rodzinami blokadę miasta.
Był w grupie zabezpieczającej dzieła sztuki.
Jest widoczny na fotografii w czasie zabezpieczania pomnika Piotra I nad Newą.
Dziadek miał niezłego kopa, bo gdy uciekł z mojej winy autobus z Pawłowska do Puszkina przeszliśmy ten prawie 30 kilometrowy dystans pieszo w listopadzie przy mrozie.
Ale nie żałuję tej pieszej wycieczki, bo przez cała drogę opowiadał o tym co ciekawego tam zobaczę jak dotrzemy.
Puszkin był w czasie wojny zajęty przez Niemców, którzy z wieży tamtejszej cerkwi kierowali ostrzałem artyleryjskim Leningradu.
W tej cerkwi była unikatowa posadzka wykonana z różnych naturalnych kolorów drewna - zniszczona przez Niemców, bo w cerkwi tej były garażowane motocykle.
Oj działo się wówczas też na Newie - 48 salw świetlnych i salwa 49 w tym z szybko płynącą łodzią motorową po Newie strzelającą w niebo serią fajerwerków.
Takie fajerwerki widziałem po raz pierwszy tak jak i ogromny wielomilionowy pochód komunistów maszerujący karnie i podług listy obecności z każdej strony tego ogromnego miasta.
Poczułem się tak jakbym był w Pekinie.
Wówczas były już pierwsze zatargi na granicy rusko-chińskiej, które ruscy obserwowali z niepokojem.
Słuchali też potajemnie zachodnich rozgłośni radiowych.
Bali się wybuchu kolejnej wojny.

Pozdrawiam i znikam, bo zaczynam trollować.
Obibok na własny koszt

Nie pomijamy, jest w innym "temacie".

Do tunelu wjechało dwóch kolarzy, wyjechał nasz.

Pozdrawiam

jwp - Ja też potrafię w mordę bić.

Hr. Skrzyński - Panie Marszałku, a jaki program tej partii ?
Marszałek Piłsudski - Najprostszy z możliwych. Bić kurwy i złodziei, mości hrabio.

Super wiersz, a i zdjęcie - bomba!

oraz czego mi zazdrościsz. To wcale nie są biedronki, które można było wysłać do nieba po kawałek chleba (z pewnością pamiętasz ten wierszyk). To są niby-biedronki wysłane przez ónych do naszych domów. I na pewno u Ciebie też są, tylko ich jeszcze nie wykryłaś. Ale one Ciebie na pewno już wykryły. I Cię szpiegują. Tak jak i mnie. Oraz wszystkich. Nie da się przed nimi uciec (jak i przed ónymi). I nie wolno ich głaskać, bo mogą wybuchnąć!

:)

______________________________________________

Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart

No to Ci się udało, żaden troll nie zaprzeczy :-)
Prawie turlam się ze śmiechu.

:)))

______________________________________________

Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart

Nie wygląda to na wiarygodną historię. Chyba że Dżyngis-chan użył gołębi na zasadzie przysłowiowego: "pieczone gołąbki lecą same do gąbki" - ale wtedy dokarmiałby swego przeciwnika!
I byłoby, wbrew temu co pisaliśmy wyżej - wysoce niehumanitarne!
**********************************
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart

bo óny się na żartach nie znają.
A koloru są czerwonego abo żółtego, ale kropki mają zawsze czarne. Tyle że różnej wielkości. W ilości też różnej...

W Poście nie piję :)

______________________________________________

Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart

"Poważni ludzie na stanowiskach" mają "kombatanckie" wspomnienia ;)))
**********************************
Jeszcze Polska nie zginęła / Isten, áldd meg a magyart

Świat jest mały... Ogólnie rzecz biorąc :-)))!

Nawet bardzo mały :) A Poznań jeszcze mniejszy :))
W tamtych czasach w naszych spotkaniach uczestniczył też Leszek Dymarski. Miał nawet epizod w postaci pełnienia funkcji impresario zespołu muzycznego, w którym grał mój mąż (bo prócz nauki zajmował się też muzykowaniem) :)
Dopiero potem związał się z Wałęsą i stosunki się poluzowały (Dymarski się związał, a nie mój mąż) :))

Przez nasz dom przewijały się zresztą tabuny osób i ciągle kogoś trzeba było przenocować. Jesli przypadkiem akurat nikogo nie było, moje ledwo co mówiące malutkie dziecko pytało zdumione - jak to? Gdzie się wszyscy schowali? :)))