Zamachnięty na organy

Przyznam, że czuję się obrażony.
Te tumany obliczają nas swoją miarą prymitywów.
Jakieś bomby, wystrugane w piwnicy?
Mamy XXI wiek, a nauka nie stoi w miejscu.
Sposobów na wyresetowanie tych degeneratów są tysiące.
I to bez zaśmiecania i tak już ciasnej piwnicy.

O to jestem spokojniejszy, bo jeszcze by wyszlo, ze to ja zasugerowalem. A z tym zamachiwaniem,tak mi sie przypomnialo dla podtrzymania humoru, to moze byc tak jak u Kowalskich. Kowalska przypalila obiad. Kowalski tylko machnal reka. Kowalska zdazyla sie uchylic.

... parafrazując pewnego klasyka z Ruskiej Budy :

"jaki Prezydent, taki zamach ".
- No tośmy się doczekali "szczytu głupoty"...
Ach te podłe "gady" z ONR może z MW.
Karły Reakcji zamachnęły się na kociołek z bigosem.
- I, to kto ? człowiek z wyższym, technicznym wykształceniem.
To już nie jakiś prymityw , Cyba Marian.
..................................
A poważnie.... to się zastanawiam , co za kretyński " generałek", wymyślił tą farsę ?
czy to nie gen Maryjanek z Koziej doopki ?
ps.
.... Autorze, całe szczęście, że ten nieszczęśnik, nie jest dr. Historii :-))))))))))
pozdrawiam
pps.
..... może zrobimy "ściepkę" , na adwokata ?

Mam stare nr Radioelektronika, a tam "Zrób sobie sam zapalnik do kuchenki gazowej".
Jak znalazł do pozostałych składników z GSu, prawda?

Pozdrawiam,
Obibok na własny koszt

To co zapisałem i na gorąco skomentowałem, czyli totalny chaos:
Od samego początku budował obóz, a tymczasem widzimy kiedy zaczęła się jego budowa -bardziej wierzę niemickim papierom niż kłamcy - tam musiał być ordnung.

http://dictionary.sensagent.com/Obozy_niemieckie_1933-1945/pl-pl/
„Największymi nowo powstałymi tego typu obozami były (w kolejności ich powstawania): Stutthof (sierpień 1939), Auschwitz (wiosna 1940), Neuengamme (czerwiec 1940), Natzweiler-Struthof (lipiec 1940), Gross-Rosen (1940), Bergen-Belsen (październik 1940), Majdanek (październik 1941), Hertogenbosch (styczeń 1942), Ryga-Kaiserwald (Salaspils – maj 1943), Mittelbau-Dora (koniec 1943). Przy lokalizacji obozów brano m.in. pod uwagę położenie dogodne ze względów komunikacyjnych, sąsiedztwo wielkich zakładów produkcyjnych lub kamieniołomów w celu wykorzystania pracy niewolniczej więźniów (np. Mittelbau-Dora, Gross-Rosen).”
Stutthof i Neuengamme były obozami w których był ten sam komendant obozu i ten sam rzekomo więzień, który towarzyszył w czasie ich funkcjonowania jednemu i temu samemu komendantowi tych samych dwóch obozów koncentracyjnych.
Z jakich to ważnych powodów niby rzekomy więzień podróżował z faktycznym komendantem obu tych obozów koncentracyjnych?

Poszukiwani są adiutanci niemieckiego zbrodniarza Maxa Pauly.
Co wiemy?
Między innymi to, że budowa prowizorycznego obozu w Stutthof rozpoczęła się już w miesiącu sierpniu 1939 roku a nie we wrześniu 1939 roku.
Tak wynika według informacji zawartych TU:
http://dictionary.sensagent.com/Obozy_niemieckie_1933-1945/pl-pl/
„Największymi nowo powstałymi tego typu obozami były (w kolejności ich powstawania): Stutthof (sierpień 1939), Auschwitz (wiosna 1940), Neuengamme (czerwiec 1940), Natzweiler-Struthof (lipiec 1940), Gross-Rosen (1940), Bergen-Belsen (październik 1940), Majdanek (październik 1941), Hertogenbosch (styczeń 1942), Ryga-Kaiserwald (Salaspils – maj 1943), Mittelbau-Dora (koniec 1943). Przy lokalizacji obozów brano m.in. pod uwagę położenie dogodne ze względów komunikacyjnych, sąsiedztwo wielkich zakładów produkcyjnych lub kamieniołomów w celu wykorzystania pracy niewolniczej więźniów (np. Mittelbau-Dora, Gross-Rosen).”
Na tej liście znajdują się akurat dwa obozy koncentracyjne Stutthof i Neuengamme, w których był ten sam komendant i ten sam rzekomy więzień, dziadek Tuska, Józef, ten po mieczu.
„Pod obóz wybrano teren położony daleko od większych skupisk ludzkich, między wsiami: Stegna i Sztutowo. Usytuowany był u nasady Mierzei Wiślanej, na zachód od wsi Sztutowo (Stutthof), przy szosie Gdańsk - Sztutowo. Brukowa szosa łączyła Stutthof z Nowym Dworem Gdańskim (Tiegenhof), a także z Gdańskiem poprzez przeprawę promową w Świbnie. Do wsi dochodziła również kolej wąskotorowa (obecnie ŻKD), która w Nowym Dworze Gdańskim łączyła się z koleją normalnotorową. Ponadto w Stutthofie znajdowała się przystań umożliwiająca kontakt z Gdańskiem i Elblągiem poprzez Zalew Wiślany i kanały.
Teren otoczony był ze wszystkich stron zbiornikami wodnymi: od zachodu Wisłą, od południa i wschodu: Zalewem Wiślanym wraz z siecią kanałów, od północy: Bałtykiem. Obszar obozu zewsząd otoczony był bagnami i torfowiskami, porośnięty gęstym sosnowym lasem, który skutecznie maskował właściwy charakter obozu.”
Zajmiemy się obozem koncentracyjnym Stutthof gdy komendantem obozu był SS–Sturmbannführer , a następnie SS- Hauptsturmführer Max Pauly, bo chciałbym wyjaśnić sprawę nie komendanta, którego los wisielca na szubienicy jest dla wszystkich zainteresowanych dobrze znany lecz jego adiutantem lub adiutantami w dwóch kierowanych przez niego obozach koncentracyjnych, Stutthof i Neuengamme.
Dlatego informacje o tych obozach i komendancie okroję do czasu gdy pełnił o tą funkcję w obu wskazanych przeze mnie obozach koncentracyjnych.
Nie interesują na razie dane personalne obsługi obozowej Stutthof, której było ponad 1800 osób, w większości nie pociągnięte do jakiejkolwiek odpowiedzialności karnej za popełnione zbrodnie wojenne i ludobójstwa. Wiem, że w większości byli to tutejsi autochtoni sympatyzujący z Hitlerem i jego faszystowską socjalistyczną partią NSDAP. Jak wiemy było tu na terenie Wolnego Miasta Gdańska i nie tylko bardzo dużo fanatycznych wyznawców tej antyludzkiej ideologii, w której mordu był wpisany na każdym sztandarze, głoszony w każdej niemal wypowiedzi i okrzykach. Poznali je już po 14 godzinach obrony obrońcy Poczty Polskiej w Gdańsku idący do niewoli po kapitulacji. To mieszkańcy tego niby wolnego Gdańska nawoływali do zabicia ich podczas ich marszu do aresztu na Biskupią Górkę.
Ale wracajmy do spraw obozów Stutthof i Neuengamme i dwóch głównych ich aktorów.
„Budowę właściwego obozu rozpoczęto 2 września 1939 roku, kiedy przybył pierwszy transport więźniów. Stały tu już wówczas pierwsze namioty typu wojskowego, rozstawione wokół półhektarowej polanki, pośrodku której znajdowała się prowizoryczna kuchnia, umywalnia i latryna. Więźniowie zostali skierowani do prac przy wycinaniu drzew, karczowaniu lasu, niwelowaniu terenu, zakładaniu dwóch rzędów drutu kolczastego. Potrzebne do budowy dachówki i cegły sprowadzano z cegielni położonej około 1 km od obozu. Transportowano je w wagonikach kolejki wąskotorowej.
W okresie od 2 września 1939 do maja 1940 roku na powierzchni około 4 ha postawiono 10 baraków, które później otrzymały nazwę Starego Obozu. Budowano je systemem palowym. Fundamenty często były zastępowane palami metrowej grubości wbijanymi w ziemię. Niektóre baraki ze względu na to, że grunt Starego Obozu był słabo nośny (60 cm poniżej była woda podskórna) stawiano na płytkich palach murowanych. Ściany baraków obijano deskami, ocieplano papą. Linia wysokiego napięcia została założona dopiero w 1942 roku, kiedy przybyła do obozu liczna grupa fachowców elektryków, a nowo budowany obóz ogrodzony miał być płotem pod wysokim napięciem.Do listopada 1941 roku w Stutthofie numerowano poszczególne izby, a nie baraki. Izby zajmowane przez więźniów nosiły numery od 5 do 37. W listopadzie wprowadzono numerację poszczególnych bloków za pomocą cyfr rzymskich; baraki w Starym Obozie otrzymały cyfry od I do VIII. Kanalizowano obóz, budowano ustępy i umywalnie w barakach.
W latach 1940-1941 wybudowano siedzibę dla władz SS. Przed bramą obozu postawiono dwa baraki z przeznaczeniem na biura obozowe. Na miejscu Domu Starców wzniesiono gmach komendantury.W gmachu komendantury mieściły się biura obozowe, kasyno, kuchnia dla załogi oraz kwatery dla sztabu SS. W tym samym czasie więźniowie zbudowali murowany budynek wartowni SS, garaże i willę dla komendanta obozu. Tę ostatnią zbudowano obok dawnej leśniczówki, którą rozebrano w 1942 roku, a niedaleko niej stanął budynek psiarni obozowej dla psów SS-mańskich. Ostatnim obiektem wybudowanym w tej części obozu był budynek Politische Abteilung (Wydział polityczny), którego budowę ukończono w 1942 roku.”
Godne podkreślenia i odnotowania dla przypomnienia:
Rozpoczęto budowę w sierpniu 1939 roku, a budowę właściwego obozu rozpoczęto 2 września 1939 roku, kiedy przybył pierwszy transport więźniów. Stały tu już wówczas pierwsze namioty typu wojskowego, rozstawione wokół półhektarowej polanki, pośrodku której znajdowała się prowizoryczna kuchnia, umywalnia i latryna.
Dla niezorientowanych w temacie nowego miejsca lokalizacji dwóch byłych baraków z obozu Stutthof informuję, że po ich przeniesieniu po wojnie w okolice lotniska w Pruszczu Gdańskim służą do dziś za lokale mieszkalne tamże. Można je zobaczyć jadąc na giełdę samochodową lub w kierunku Cedr Wiekich po prawej stronie
Wynika jednoznacznie, że rozpoczęto prowizoryczną budowę w sierpniu, bo w dniu 2 września 1939 roku w Stutthof był już prowizoryczny obóz, prawda, że zapowiada się ciekawie?
Organizacja i struktura obozu Stutthof.
Komendant obozu używał tytułu: lagerkommandant. Był on zwierzchnikiem całego obozu, a kierował nim przy pomocy adiutanta i jego biura. Komendantowi podlegała cała załoga i wszyscy więźniowie. Reprezentował władze obozu na zewnątrz. Służbowo podporządkowany był inspektorowi obozów koncentracyjnych. Podpisywał najważniejszą korespondencję wychodzącą z obozu, również tajną i poufną. W przypadku wyjazdu służbowego lub urlopu dłuższego niż 24 godziny komendant, po uzyskaniu zgody Inspektoratu, rozkazem upoważniał innego oficera do zastępstwa. Komendant KL Stutthof stałego zastępcy nie posiadał.
Pierwszym komendantem obozu był: SS-Hauptsturmführer Max Pauly od dnia 2 września 1939 do dnia 31 sierpnia 1942 roku.
I tu ważna informacja o wcześniejszej roli jaką pełnił ten sam człowiek w dotychczasowym obozie, bo o tym czytamy to:
Po przejęciu Stutthofu przez Inspektorat funkcję komendanta powierzono dotychczasowemu szefowi obozu, SS–Sturmbannführerowi Maxowi Pauly’emu.
Czyli musiał się wykazać skoro został zauważony i awansowany z szefa obozy na komendanta obozu właściwego, prawda?
Pozostawał on na tym stanowisku do 31 sierpnia 1942 roku, a następnie został przeniesiony na komendanta obozu koncentracyjnego Neuengamme koło Hamburga i tam funkcję pełnił do 1945 roku.
Pomijamy na razie obóz koncentracyjny Neuengamme by zająć się bardzo kluczową osobą w tym obozie koncentracyjnym jaką był niewątpliwie adiutant komendanta obozu.
Kim był adiutant i jaką rolę pełnił w obozie koncentracyjnym Stutthof?
Czytamy:
Wydział I – Komendantura (Kommandantur)
Wydział I składający się z kilku komórek organizacyjnych pełnił rolę sztabu komendanta obozu. Kierownikiem tego wydziału był adiutant. Prowadził on kancelarię komendanta obozu Stutthof. Przez jego ręce przechodziła cała korespondencja przychodząca i wychodząca z obozu, wiele pism podpisywał w imieniu lub z upoważnienia komendanta. Przygotowywał codzienne raporty dla komendanta o wydarzeniach w obozie, opracowywał zarządzenia i rozkazy oraz czuwał nad ich prawidłową realizacją. Adiutantowi podlegał cały personel I i VI wydziału.
Adiutantami w Stutthofie byli:
• SS-Obersturmführer Erach Muller (od stycznia 1942 do 14 grudnia 1943 roku)
• SS-Untersturmführer Walter Unger (od 15 grudnia 1943 do 15 czerwca 1944 roku)
• SS-Oberscharführer Josef Stahl (od 15 czerwca 1944 do 4 kwietnia 1945 roku)
W skład wydziału wchodziły komórki organizacyjne:
Służba bezpieczeństwa
Odpowiedzialna była za stan zabezpieczenia obozu, porządek w obozie i na kwaterach załogi, za stan zabezpieczenia magazynów i warsztatów. Kontrolowała także SS-manów w czasie pełnienia służby w obozie, konwojowania o podczas pracy więźniów. Oprócz służby bezpieczeństwa, która pełniła rolę jednostki kontrolnej, znajdowała się w sztabie komendanta komórka rzeczywistej służby bezpieczeństwa. W dniu 27 października 1944 roku utworzono nowy oddział nazwany: Wydział IA Oficer Sztabu (Abteilung I A Fuhrer Bem Stabe), pod kierownictwem przysłanego z Berlina SS-Hauptsturmführera Kinne. Używał on tytułu: Pełnomocnik Abwehry dla Kl Stutthof (Abwehrbeaufragte fur KL Stutthof)
Łączność
Komórka ta zapewniała połączenie władz obozu z władzami zwierzchnimi drogą radiową, telegraficzną, dalekopisową, telefoniczną i listowną. Obsługiwała także łączność wewnątrz obozu. W tym dziale z wyjątkiem poczty obozowej więźniowie nie byli zatrudniani. Poczta obozowa, którą kierował SS-Oberscharführer Artur Plato, zajmowała się przyjmowaniem, segregowaniem i wysyłką całej korespondencji przychodzącej i wychodzącej zarówno władz obozów, jak i więźniów. Plato był także głównym cenzorem listów wysyłanych przez więźniów na drukach kupowanych w obozowej kantynie .
Służba transportowa
Zabezpieczała potrzeby obozu w zakresie transportu. Obóz posiadał własne samochody osobowe i transportowe oraz motocykle. Kierowcami byli SS-mani, w garażach zatrudniano więźniów.
Oddział personalny SS
Prowadził wszystkie sprawy personalne załogi SS obozu.
Magazyn broni
Przechowywano w nim broń i amunicję dla potrzeb załogi obozu, prowadzono ewidencję, konserwację i drobne naprawy.
Sąd SS
Był sądem honorowym i zajmował się drobnymi, porządkowymi wykroczeniami członków załogi SS obozu. Poważniejsze sprawy kierowane były do sądu SS w Gdańsku. Sędziami w Stutthofie byli oficerowie z załogi obozu. Dokumentację prowadził SS-Oberscharführer Alfons Glass.
Kantyna
W Stutthofie były dwie kantyny: Jedna dla załogi, gdzie SS-mani mogli kupować towary za pieniądze, druga dla więźniów, którzy posiadane bony mogli wymieniać na papier listowny, znaczki pocztowe, przybory toaletowe i nieliczne produkty żywnościowe. Bony były wydawane na podstawie kont pieniężnych posiadanych przez więźniów. Składały się na nie depozyty pieniężne, odebrane przy przyjmowaniu do obozu, oraz pieniądze otrzymane z domu. Drugim źródłem uzyskania bonów były zakłady DAW, gdzie za wykonanie normy premiowano więźniów bonami o wartości 0,5–1 RM. Kierownikiem kantyny był przez cały czas SS-Oberscharführer Richard Akolt.
Czy to nie jest dziwne, że akurat nie zachowały się dane adiutanta/adiutantów za cały okres komendantury Maxa Pauly?
Bo akurat w tym okresie trafiamy na wydarte kartki z ewidencji i archiwów w tym o jego adiutancie/adiutantach i innych funkcyjnych obozu koncentracyjnego.
Chociaż w różnych źródłach podaje się informacje, że Max Pauly kierował obozem przez swojego adiutanta, to jednak w zachowanych archiwach obozowych nie znajdziemy informacje z danymi personalnymi jego adiutantów, poza jednym dowodem ze styczniu 1942 roku.

Zginęła też lista osoby odpowiedzialnej za wydział VI, który podlegał adiutantowi komendanta obozu Stutthof oraz listy innych funkcyjnych tego obozu, które nie wiedzieć czemu rozpoczynają się dopiero od 1942 roku.
Tak jakby obóz Stutthof rozpoczął swoją działalność nie os przełomu sierpnia i września 1939 roku lecz z początkiem stycznia 1942 roku, tak jakby komendant obozu Maxa Pauly nie posiadła wcześniej żadnych adiutantów.
Czy to nie jest dziwne?
Rola adiutanta nie kończyła się na wyżej wskazanych zajęciach w wydziale I, bo był nad podziw prężnym i rzutkim człekiem pruskiego chowu.
Wydział VI - Szkolenie (Schulung)
Odgrywał najmniejszą rolę. Jego kierownikiem był adiutant obozu. Wydział zajmował się zawodowym i politycznym szkoleniem załogi SS-mańskiej, głównie wartowniczej, w skład której wchodzili Volksdeutsche analfabeci. Organizował także dla załogi imprezy kulturalno – oświatowe.
Teraz wraz z komendantem obozu koncentracyjnego Stutthof i z rzekomym więźniem obozu koncentracyjnego, dziadkiem Tuska, którego być może wybrał na swojego powiernika i ewentualne alibi zabrał do nowego obozu, do którego został przeniesiony także na komendanta obozu koncentracyjnego Neuengamme koło Hamburga i tam funkcję pełnił do 1945 roku. To za funkcję pełnioną w Neuengamme nie za Stutthof został osądzony, skazany i powieszony przez aliantów.
Zobaczmy co możemy przeczytać o samym komendancie Maxie Pauly jak i jego adiutancie w nowym obozie koncentracyjnym Neuengamme koło Hamburga - dziś dzielnica Hamburga.
Neuengamme, Hamburg-Neuengamme - nazwa dzielnicy Hamburga (podlega okręgowi Bergedorf). Dawniej niewielka miejscowość autonomiczna. W okresie II wojny światowej siedziba niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Neuengamme.
Konzentrationslager Neuengamme, Arbeitslager Neuengamme był niemieckim obozem koncentracyjnym założony w grudniu 1938, na przedmieściach Hamburga, w Niemczech. Funkcjonował prawie do końca wojny, bo do 4 maja 1945 roku.
http://dictionary.sensagent.com/Neuengamme%20%28KL%29/pl-pl/
A z tego to co mnie interesuje w przedmiocie komendanta obozu Maxa Pauly i jego adiutanta oraz rzekomego więźnia z obozu koncentracyjnego Stutthof. Który wyruszył razem z komendantem Maxem z małego Heimatu Danzing do dużego Heimatu – III Reichu.
Komendantami obozu byli:
1. Martin Weiss, od lipca 1940 roku do sierpnia 1942 roku.
Martin Gottfried Weiss (ur. 3 czerwca 1905, zm. 29 maja 1946) - zbrodniarz hitlerowski, komendant obozów koncentracyjnych Neuengamme, Majdanek i Dachau oraz SS-Obersturmbannführer.
Po wojnie był głównym oskarżonym w procesie załogi Dachau przed Amerykańskim Trybunałem Wojskowym. Skazany na karę śmierci, został stracony przez powieszenie pod koniec maja 1946.
http://dictionary.sensagent.com/MARTIN%20GOTTFRIED%20WEISS/pl-pl/

2. Max Pauly, od sierpnia 1942 roku do kwietnia 1945 roku.
Max Pauly (ur. 1 czerwca 1907 - zm. 8 października 1946) - hitlerowski funkcjonariusz, komendant obozów koncentracyjnych Stutthof (od 2 września 1939 do 31 sierpnia 1942) i Neuengamme (od września 1942 do wyzwolenia obozu przez aliantów) oraz SS-Sturmbannführer.
Wygląda na to, ze posiadał trzyletni kontrakt na obóz Stutthof.
Max Pauly był jednym z kierujących egzekucją pocztowców gdańskich w dniu 5 października 1939, pojmanych 1 września 1939 po zakończonej obronie Poczty Polskiej w Gdańsku, co potwierdziły zeznania świadków tych wydarzeń. Po wojnie zasiadł na ławie oskarżonych w pierwszym procesie załogi KL Neuengamme przed Brytyjskim Trybunałem Wojskowym. Akt oskarżenia nie obejmował zbrodni popełnionych w KL Stutthof. 3 maja 1946 Pauly skazany został na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano w październiku tego samego roku.
Z ciekawostek - w książce Brunona Zwarry "Gdańsk`39" jedna z Polek podaje, iż Pauly do 1938 nosił nazwisko Pawłowski i był jej sąsiadem.
http://dictionary.sensagent.com/Max_Pauly/pl-pl/
Skracam przedruki ze względów oczywistych a nie z powodu jakichkolwiek uprzedzeń.
W obozie i podobozach znalazło się w sumie ok. 106.000 więźniów. Śmiertelność była bardzo wysoka (w wyniku zarówno niedożywienia, specjalnego traktowania, chorób, zimna, egzekucji) i wyniosła ok. 55.000 osób.
Wśród więźniów byli obywatele wielu krajów: Rosjanie (34.350), Polacy (16.900), Francuzi (11.500), Niemcy (9.200), Duńczycy (6.950), Belgowie (4.800).
Co ten dobroduszny dla dziadka Józefa komendant KL Neuengamme Max Pauly uczynił dla innych rzekomo jego współwięźniów, a co nie dotknęło akurat samego dziadka po mieczu, który został schwytany w mundurze niemieckim i rzekomo mundurze wermachtu, do którego został rzekomo wprost z obozu KL Neuengamme wcielony siłą?
18 kwietnia 1945 roku rozpoczęto ewakuację obozu przez wyprowadzenie więźniów na "Marsze Śmierci". Podczas tych ewakuacji wiele tysięcy więźniów zginęło. Więźniów zamknięto na statkach SS Cap Arcona (ok. 4.500) , SS Thiebleck (ok. 2.800) i SS Athen (ok. 2000), które wyprowadzono na redę portu hamburskiego w Zatoce Lubeckiej. Statki zostały dostrzeżone przez samoloty Royal Air Force i zatopione wraz ok. 8.300 więźniów: z Cap Arcony ocalało około 350, z Thieblecka ok. 50, z Athen wszystkich 1998 umieszczonych więźniów.
Czy z 16.900 Polaków nikt nie przeżył i nikt nie spotkał dziadka po mieczu, Józefa Tuska z małego danzingowego Heimatu?
Ilu z więzionych tam Polaków trafiło na te statki i ilu z nich zginęło?
Czy ktoś z tam załadowanych Polaków ocalał?
Szukam danych personalnych adiutantów komendanta Maxa Pauly w KL Neuengamme, których na stronie nie znajduję tak jak i danych o strukturze organizacyjnej.
Czyżby dokładniej posprzątali archiwa obozowe KL Neuengamme?
Te braki w obozie KL Neuengamme jakoś tak dziwnie są zbieżne i pasują jak ulał do braków archiwaliów w obozie Stutthof, gdzie był wcześniej Max Pauly.
To nie może być przypadkowe czyszczenie archiwów w dwóch obozach dotyczących struktury organizacyjnej i personalnej tych dwóch obozów koncentracyjnych, bo te fakty łączą dwie znane Nam osoby z nazwiska i imienia.
Komendanta i rzekomego więźnia, w którym zauroczył się na zabój komendant obozu i zarazem zbrodniarz wojenny i ludobójca.
Musze prześledzić archiwa z procesów zbrodniarzy obozu koncentracyjnego KL Neuengamme.
Może w końcu trafię na jakiś ślad z danymi personalnymi któregoś z adiutantów komendanta niemieckiego obozu koncentracyjnego Maxa Pauly, bo jest dla mnie rzeczą oczywistą, że takowego/takowych miał zarówno w tym nowym niemieckim obozie koncentracyjnym KL Neuengamme, w którym był jednak dłużej komendantem niż był nim w niemieckim obozie koncentracyjnym Stutthof.
Według mnie funkcja adiutanta jest kluczowa tym bardziej, że to nie byłby jedyny dziadek głaskany czy dostrzeżony i hołubiony przez dostojników III Rzeszy niemieckiej w tym przez samego Adolfa Hitlera, którego miał okazję poznać drugi dziadek Donalda, ten po kądzieli, któremu i syna z wermachtu „polska nienormalność” zastrzeliła i Rosjanie, którzy członkinię służącą w niemieckim lotnictwie utopili w Bałtyku, jak uciekała z małego do dużego Heimatu.
Szukam więc w aktach „Adjutant”, „Adjutanten”.
Jednym z adiutantów Maxa Pauly był Karl Totzauer (ur. 15 czerwca 1909, zm. ?) – nazista, członek załogi obozu koncentracyjnego Neuengamme oraz SS-Untersturmführer.
Urodzony w Udritsch,w czeskich Sudetach, był z zawodu kupcem. Członek NSDAP od 1 listopada 1939 o numerze partyjnym 6 732 186. W dn. 24 kwietnia 1940 wcielono go do czynnej służby w SS, gdzie nadano mu numer ewidencyjny 383 925 i przydzielono do 1. pułku kawalerii SS (1. SS-Kavallerie-Regiment). Między 16 maja 1940 a 1 czerwca 1940 służył w 11. pułku SS-Totenkopf (11. SS-Totenkopfstandarte)w Radomiu, po czym odszedł do 5. pułku SS-Totenkopf w Oranienburgu. Z jednostki tej został przeniesiony w 1940 do niemieckiego obozu koncentracyjnego Neuengamme, gdzie początkowo pełnił służbę wartowniczą, a następnie został funkcjonariuszem wydziału I - komendantury. Między marcem 1944 a majem 1945 był adiutantem komendanta obozu koncentracyjnego Neuengamme oraz oficerem sądowym SS.
Podczas procesu załogi Neuengamme przed brytyjskim Trybunałem Wojskowym w Hamburgu Totzauer skazany został 3 maja 1946 na 20 lat pozbawienia wolności za zbrodnie wojenne. Z więzienia Verl zwolniono go w 1954.
Z 20 lat osiedział tylko 8 lat, bo czas przebaczenia i zmiany narracji kto był winien wybuchu wojny uległ diametralnej zmianie, bo i sza odwilż w związku ze śmiercią Stalina w dniu 5 marca 1953 roku.
Ale co z tego wynika?
Ano to, że pojmano i osądzono tylko ostatniego adiutanta komendanta KL Neuengamme, który pełnił tę funkcję w okresie od marca 1944 roku do 4 maja 1945 roku.
I znów nasuwa się to samo pytanie.
- Czy w okresie od sierpnia 1942 roku do 4 maja 1945 roku komendant KL Neuengamme nie miał i nie korzystał z pomocnika i prawej ręki jakim w każdym obozie koncentracyjnym był adiutant komendanta obozu?
Źródła
Procesy załogi Neuengamme (ang.)
http://forum.axishistory.com/viewtopic.php?f=38&t=82641&start=0
Procesy załogi Neuengamme (pol.)
http://dictionary.sensagent.com/PROCESY%20ZALOGI%20NEUENGAMME/pl-pl/
To jest nie możliwe i nie do uwierzenia, a brak dokumentów widocznie nie jest odosobnionym i jedynym casusem TW Bolka w tej III RP.
Szukajmy danych osobowych adiutantów komendanta obozów koncentracyjnych Maxa Pauly, bo to jest klucz do rozwiązania zagadki i nie jednej tajemnicy i nie tylko PRL, bo i pokanciastostołowej i posmoleńskiej III RP.

--------------
Ewakuacja.
Ewakuację rozpoczęto 25 stycznia rano. Tego dnia obóz opuściło 24 414 więźniów. Większość z nich pochodziła z centralnego obozu oraz ze ściągniętych do Stutthofu podobozów w Hoppehill, Elbląga i "Danzigerwerft" na Przeróbce w Gdańsku. (Już podczas ewakuacji dołączyły do nich podobozy z Pruszcza Gdańskiego i z Kokoszek).
W centralnym obozie pozostało kilku lekarzy, część pracowników kuchni, niektórzy niemieccy więźniowie (arystokracja obozowa), powiększona obsługa krematorium, około tysiąca chorych i kilka tysięcy Żydówek. Ich liczba powiększyła się z czasem, gdyż do obozu w Stutthofie ściągnięto podobozy z lotnisk w Prusach Wschodnich i podobozy znane pod ogólna nazwą Elbing OT i Thorn OT.
Danzigerwerft
Kaiserliche Werft w Gdańsku – (Stocznia Cesarska) była jedną z pierwszych nowoczesnych stoczni produkujących okręty wojenne w Niemczech.
Jej początki sięgają 1844, kiedy rząd to Królestwa Prus wykupił ziemię po obu brzegach Martwej Wisły w celu bazowania tam swojej floty, składającej się wówczas z jednego okrętu "Amazone".
Przed 1918 stocznia była jednym z głównych ośrodków budowy okrętów podwodnych dla niemieckiej floty cesarskiej. Przed zakończeniem I wojny światowej zbudowano w niej 46 U-Bootów.
Po upadku monarchii w Niemczech i zakończeniu I wojny światowej, stocznia zmieniła nazwę na Danziger Werft (Stocznia Gdańska). Znalazła się następnie na terenie Wolnego Miasta Gdańska i od 1921 została objęta zakazem Ligi Narodów produkcji materiałów wojennych na terenie miasta, co podkopało jej możliwości rozwoju. Jako niemiecki zakład państwowy podlegała wywłaszczeniu i od października 1919 prowadzona była przez miasto, po czym w 1922 została przekształcona w międzynarodową spółkę akcyjną. Po 30% akcji miały w niej firmy brytyjska i francuska, a po 20% akcji miały: polski Bank Handlowy w Warszawie i gdański bank Danziger Privat Aktienbank. Spółka używała nazwy międzynarodowej The International Shipbuilding and Engineering Company Limited, ale używano też niemieckiej nazwy Danziger Werft und Eisenwerkstatten AG, po polsku Stocznia Gdańska. Stocznia budowała początkowo głównie małe statki, jak holowniki i małe parowce towarowe, a dopiero w latach 1929-1931 otrzymała zamówienia na kilka większych statków[2].
Po wybuchu II wojny światowej i wcieleniu Gdańska do Niemiec, stocznia została przejęta 30 sierpnia 1940 przez państwo, pod nazwą Danziger Werft AG. W czasie wojny budowano w niej głównie U-Booty (ogółem 42 okręty typu VIIC)[2].
W marcu 1945 Gdańsk został opanowany przez żołnierzy radzieckich. Wyposażenie stoczni było w części uszkodzone na skutek działań wojennych i plądrowania, lecz już latem 1945 została przekazana władzom polskim i od lipca rozpoczęto tam prace[2]. Stocznia została przemianowana na Stocznię Nr 1. 19 października 1947 połączono ją ze Stocznią Nr 2 (dawną Stocznią Schichaua) i utworzono Stocznię Gdańską.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Kaiserliche_Werft_Gda%C5%84sk

Tak wyglądają moje notatki po spacerze.

A to wszystko osnuwam na swoim osobistym przypadku z AŚ w Gdańsku, gdzie pod celą za pryczą wydrapałem nazwisko prowokatora, bydlaka, konfiturę i klawisza zarazem, bo nie miałem nawet czym i na czym je zapisać
Dlatego drążę temat tego napisu na "niemieckiej świętej własności", za której niszczenie można było być nawet rozstrzelanym?
Bo ciekaw jestem.
No i czy byś sam siebie wskazywał podpisując się wskazując jednoznacznie swoim nazwiskiem na sprawcę wandalizmu niemieckiej świętej własności III Rzeszy?
Wątpię!
Tak jak i ja swego nazwiska pod celą za pryczą nie wydrapywałem na ścianie w farbie olejnej.
Nazwisko strażnika czy to obozowego czy więziennego mógł wydrapać każdy więzień by go zapamiętać i zostawić ślad o nim.
Może przesadzam i dokonuję błędnej oceny i stawiam błędne osądy lecz taka jest już natura człowieka szukającego prawdy, a nie łykającego jak gęś papkę propagandową spłodzoną przez załganą poprawność polityczną.

Pozdrawiam i przepraszam za tak obszerne moje OT.
Obibok na własny koszt