paroksyzmy patriotyzmu

Portale internetowe służą różnym celom, z których część jest jawna, część niejawna, a część tak tajna, że nie zdają sobie z nich sprawy nawet gospodarze - nie mówiąc o użytkownikach.

Byłby to temat na osobny felieton, ale nie chcę przysparzać roboty Sekcji Naruszeń, której wyrozumiałość też ma granice, więc wyjaśniam, że mam na myśli zupełnie inny portal, na który trafiłem tylko dzięki temu, że się tutaj zareklamował, a którego cele rozpoznać trafnie potrafiłby może pan doktor Stanisław Krajski; ja się ich jedynie domyślam, i to tylko do pewnego stopnia, bo nie znam się ani na masonerii, ani na diabelskich sztuczkach.

Owa reklama (znacznie bardziej niż inna, o której niedawno mimochodem wspomniałem) kontrastuje z treścią/zawartością "N" - ale nie można o to obwiniać kierownictwa portalu, które nie ma wpływu na reklamodawców, a środki na jego prowadzenie zdobywać musi, bo bez środków żadnego celu osiągnąć się nie da.

W jakim celu ten czy inny reklamodawca zamieszcza to, co uważa za stosowne, na "Niepoprawnych" a nie gdzie indziej, nie mam bladego pojęcia; przypuszczam, że usiłuje zarobić parę groszy także na tutejszych użytkownikach Sieci, ale może mieć i jakieś inne cele - na przykład wspieranie wybranych inicjatyw społecznych i stref wolnego słowa.

Dzięki temu za swój kawałek miejsca nie muszę płacić ani złamanego centa, więc się nie krzywię - co byłoby czarną niewdzięcznością; wskazuję tylko, że istnienie portalu może być wykorzystane do celów nieznanych gospodarzom - na przykład do reklamowania czegoś, co Sekcji Naruszeń pewnie by się nie spodobało, gdyby się znalazło na moim albo innym blogu.

"Niepoprawni" to portal patriotyczny, a jego cele, kilka dni temu przypomniane na moim blogu przez uprzejmego komentatora (któremu przy okazji dziękuję), są to cele edukacyjne; nie zawaham się ich nazwać zbożnymi, bowiem są zbieżne z moimi własnymi i pozbawione materializmu.

Szlachetna bezinteresowność nie jest mi tak obca, jak to sugerowali mniej uprzejmi albo zbyt nerwowi komentatorzy felietonu "Piecza" (których przy okazji pozdrawiam), tedy trzeci już rok służę tu owym zbożnym celom tak, jak umiem, ale z efektów -jak we wspomnianym felietonie napomknąłem -nie jestem zadowolony; za wiele do tego interesu dokładam.

To pewnie nikogo nie obchodzi, ale ze względu na "Sekcję Naruszeń", której pracę trzeba ułatwiać, donoszę, że spada mi poziom motywacji do tej roboty, której potrzeba wydaje się akurat wzrastać. Mógłbym jeszcze trochę pogrzebać przy patriotyzmie i kulturze, ale z głupotą i chamstwem nie poradzę sobie sam, ani samowtór, ani nawet samopięt, zaś na więcej liczyć nie mogę i nawet mi na tym nie zależy, bo za dużo tu chorążych, żeby wnosić jakiś własny sztandar.

Chciałem przyłączyć się, z krzyżykiem i chorągiewką, do szlachetnej wspólnoty patriotów przygotowanych mentalnie do uzgodnienia, na przykład, jaką należy śpiewać wersję refrenu hymnu "Boże, coś Polskę..", może nawet zdolnych wyjaśnić, dlaczego.

Przy okazji może dowiedziałbym się, czym jest wolność, bo
wydaje mi się, że to słowo nie wszyscy rozumieją tak samo, a jest używane powszechnie i wypadałoby uzgodnić, co dziś ono oznacza w ustach polskiego patrioty wyznania rzymsko-katolickiego, gdy się modli.

Adresat to wie, ale ja nie zawsze, a też bym chciał.

Niestety, nawet w sprawach znacznie mniej skomplikowanych
o porozumienie nie jest tutaj łatwo, a na zrozumienie też nie zawsze można liczyć (co stwierdzam z bólem).

Gdybym mógł się jeszcze bardziej nadąć, pękłbym chyba z dumy, bo tak często bywam niezrozumiany, jakbym był jakim prorokiem albo mędrcem (jestem, jestem, ale nie sądziłem, że aż tej miary) a epitety pod moim adresem niewiele się różnią od tych miotanych na celebrytów i mężów stanu - co również wzmaga pychę ubogiego starowiny z prowincji.

Nie trzeba wiele, żeby stać się zwierzęciem ofiarnym na którymś z tutejszych ołtarzy, opatrzonych bardzo pięknymi imionami - Prawdy, Ojczyzny, Honoru i t. p.

Żarliwi arcykapłani omal mnie nie ukamienowali, kiedy wyznałem, że obrzucanie wyzwiskami świeżego trupa uważam za przejaw barbarzyństwa, bez względu na to czyj to trup.

Nie zmieniłem zdania. Dopóki sam nie padnę trupem, będę
obrzucał wyzwiskami wyłącznie lub głównie żywych; takie są moje obyczaje i nie zamierzam ich zmieniać - owszem, mogę próbować do nich przekonywać tych, którzy potrafią zdobyć się na refleksję, gdy im już szał wywietrzeje z czubów.

Oto właśnie eksploduje na "N" paroksyzm patriotyzmu, który
powinienem przeczekać, gdybym był odrobinę rozważniejszy, ale zbyt jest groźny, żebym milczał.

Kampania nienawiści do Kościoła hierarchicznego godzi nie tylko w kulturę i dobre obyczaje - z których niewiele już pozostało - ale w istotę życia duchowego Polaków, któremu zadawane są tak liczne ciosy, że któryś okazać się może śmiertelny.

Chcę wierzyć, że korzystający z tego portalu autorzy i komentatorzy oskarżeń i obelg pod adresem arcypasterzy polskiego Kościoła, depozytariuszy sukcesji apostolskiej, działają w dobrej wierze i kieruje nimi wyłącznie miłość Ojczyzny - ale odmawiam im prawa do manifestowania swego patriotyzmu w takiej formie, w tym miejscu i w tym czasie.

To, co - z niepojętych dla mnie powodów - tolerowane jest w polskim sejmie, na łamach polskiej prasy i w telewizji, a także na ulicach polskich miast, na "Niepoprawnych" tolerowane być nie powinno, jeśli gospodarze i goście tego portalu są rzeczywiście przedstawicielami patriotycznej polskiej inteligencji a nie sforą rozjuszonych kundli, spragnionych rozszarpania na strzępy kogokolwiek, na kim wyładować mogą stadny instynkt.

To wstyd, że głos "Niepoprawnych" zabrzmiał harmonijnie w owym pogańskim oratorium, gdzie dominują głosy Senyszyn, Szczuki i Środy, Urbana i Palikota, Grossa, Hartmana czy Wenderlicha; ma inną barwę, ale melodia jest ta sama.

To nie jest polska melodia, szanowna Sekcjo Naruszeń.

A nazwanie współobywatela - biskupa, czy nie biskupa - na podstawie własnego wewnętrznego przekonania, ZDRAJCĄ, jest grzechem, i jest przestępstwem, a nie przejawem żarliwego patriotyzmu.

Nie składam żadnego doniesienia, nie daję ocen, nie chce mi się niczego udowadniać ani domyślać, ale czymś trzeba zakończyć, więc zakończę nieśmiałą propozycją, żebyście może wreszcie spróbowali - dorosnąć ?

Polska naprawdę potrzebuje patriotów.

AT