Walka o punkty odniesienia

W środę 22.11.2023 Parlament Europejski przegłosował reformę ustrojową Unii Europejskiej. Dziwi pośpiech w tej sprawie, ale dopiero teraz ujawniają się prawdziwe założenia projektu zwanego „Od Lizbony do Władywostoku”. Wcześniejsza wersja miała inną mechanikę. Jej głównym napędem były rurociągi z tanią ropą i tanim gazem. Po rozpoczętym przejmowaniu przez Amerykanów rynków paliwowych w Europie, rosyjski projekt musiał ulec znaczącej modyfikacji, która prawdopodobnie nie mogła odbyć się bez zgody Waszyngtonu. Nic bowiem w okresie pokoju nie dzieje się bez porozumienia i zgody określonych stron.

Punktem odniesienia nowej rekonstrukcji jest absolutnie błędne założenia Amerykanów, że Rosję można upozycjonować przeciw Chinom. Rosjanie, owszem do tego dążą – cały projekt „Od Lizbony do Władywostoku” jest tego dowodem, ale nigdy oficjalnie nie wystąpią przeciwko nim oficjalnie. Powód jest zarówno prozaiczny, jak i strategiczny: Państwo Środka ma nad Rosją tak wielką przewagę demograficzną, że rosyjska „strategia masy” przestaje być skuteczna. I właśnie ten fakt budzi szacunek i respekt Rosjan. Wiedzą również, że prędzej czy później ich bogactwa naturalne staną się własnością rozwijających się Chińczyków. Najpierw przejmują oni surowce na świecie, aby zablokować możliwość przejęcia ich przez inne państwa, później wezmą się za te najbliższe i dla nich najtańsze, a więc surowce rosyjskie. To forma walki o przyszłość wszystkich: zabierzesz, będziesz miała, oddasz – przegrywasz. Podporządkowanie rosyjskiej gospodarki chińskiemu rynkowi wygeneruje nie tylko ogromne zyski dla Pekinu, ale także tanią rosyjską siłę roboczą.

Jest jednak pewien zasadniczy problem. Akceptacja Amerykanów dla „rekonstrukcji” niemieckiej nie jest wzmocnieniem Unii Europejskiej, lecz przeciwników obecności amerykańskiej w Europie, a więc Niemiec, Francji i Rosji. Zgodę Waszyngtonu na współpracę Niemiec z Rosją, oczywiście z wyłączeniem paliw, wiąże się z kolejnym resetem. Takiej gratki Moskwa nie przepuści. Rzecz w tym, że ogólny bilans polityczny dla Stanów Zjednoczonych już staje się niekorzystny, bo najnowsze konflikty nie pojawiają się w obszarze dawnego ZSRS, lecz w strefie wpływów Stanów Zjednoczonych: Izrael z Iranem w tle oraz Półwysep Koreański. Kłopoty ma więc nie Rosja, lecz mają je Amerykanie. Wojny na trzy fronty (łącznie z Ukrainą)¸ USA nie wytrzyma i kogoś będzie musiała poświęcić. Zacznie się prawdopodobnie od przegranej Ukrainy. Jej pokonanie oznacza klęskę Amerykanów w strefie lądowej całej Eurazji. Waszyngton traci więc inicjatywę nie tylko w Europie, ale również niemal w całej azjatyckiej przestrzeni kontynentalnej. Indie i Iran oraz Afganistan i Pakistan można zaliczyć do „Rimlandu”, a więc terenów okalających największy kontynent świata (oczywiście tam, gdzie to możliwe). Rimland ma jednak to do siebie, że nie obejmuje całych państw, lecz dotyczy określonych przyczółków lub pasm. Połączenie sił Niemiec i Rosji z Chinami w tle, wzmocni, a wręcz „zabetonuje” Heartland, który stanie się twierdzą nie do ruszenia. Rosja, Niemcy i obecnie Chiny, to państwa o silnych ambicjach imperialnych, nie będą mieli więc problemu z opanowaniem całego Rimlandu, z cieśninami i największymi portami oceanicznymi. Opanowanie i wyparcie „Rimlandu” przez centrum dowodzenia w Chinach, spowoduje przejęcie inicjatywy w światowym handlu oceanicznym i uzależnienie od siebie wszystkich łańcuchów dostaw. Innymi słowy, największy kontynent świata, na którym toczą się najważniejsze wojny i rozbijają interesy wszystkich dużych państw, zostanie całkowicie opanowany przez Państwo Środka i podzielony na wasalne strefy wpływów. Unia Europejska nie będzie miała znaczenia, bo jej stolicą będzie Berlin i Wielka Germania.

Zwycięstwo Rosji na Ukrainie osłabia Amerykanów i postawi ich przed kolejnym dylematem: wycofać się z półwyspu europejskiego czy wziąć go „za mordę”? Odwrót Stanów z naszego kontynentu, na mapie strategicznej, będzie oznaczał dotkliwą klęskę i wzmocnienie chińskiej Eurazji. Opanowanie Eurazji przez Chińczyków za pomocą rosyjskiego projektu „od Lizbony do Władywostoku”, na pewno wyrzuci Amerykanów z Europy i wcale nie wzmocni ich na Pacyfiku. Zdominowanie kontynentu Euroazjatyckiego przez połączone siły rosyjsko-niemiecko-chińskie są nie tylko podnoszeniem gilotynowego tasaka na amerykańskie szyje, ale także rozpoczęciem procesu pompowania całego wielkiego kontynentu azjatyckim sposobem myślenia i gospodarowania. Przegrana więc wojna na Ukrainie uruchomi lawinę, która zmusi Amerykanów do zamknięcia się w swojej twierdzy. W jaki sposób zapisane zostanie nowe święte przymierze i co zostanie w nim uzgodnione, tego jeszcze nie wie nikt.

***

Przechodząc do spraw krajowych, patrząc globalnie, zadaniem wojenki PO z PiS-em było przygotowanie terenu do zewnętrznych działań i neutralizacji Polski w tej wielkiej grze. Wychodzi na to, że Niemcy i „cała” Bruksela (nadzieje von der Leyen na premierostwo Tuska) czekali na zwycięstwo partii Tuska w Polsce. I stało się. Jeszcze Donald Tusk nie objął władzy, a zachowanie się przyszłych włodarzy państwa zadziwia pewnością siebie. Zwraca uwagę też pospiech w Unii Europejskiej w sprawie zmiany traktatów. Trzeba działać. A skoro na fali nienawiści i wielu kłamstw można było wjechać do Sejmu i Senatu i dopiąć swego, to dlaczego sukcesu nie pociągnąć dalej, aż do zupełnego zmielenia przeciwnika? Wojenka będzie trwać nadal i nic nie wskazuje na jakakolwiek zmianę. Jej celem jest dobijanie PiS, tak, aby już po zmianie traktatu nie było z Polakami kopotu… I pomyśleć, że dokonał tego jeden facet. I retoryczne pytanie: on tak genialny, czy my tak głupi? Propagandowe „mielenie mięsa” trwało nie tylko w okresie wyborczym, ale przez 30 lat, od 1989 r. Wyborcze starcie TVN z TVP zakończyło się zwycięstwem TVN. Starcie Kaczyński – Tuska przechyla się na stronę tego ostatniego. Reszta zajmowała się demokracją, pogonią za kasą lub babami – oczywiście wszystko w rytm disco polo i w atmosferze biesiadowania. Tak kończy się nasza trzechsetletnia historia oporu i walki o Polskę. Mamy szansę ulec genialnym planom nowoczesnego świata – bez wystrzału. Połkną nas, jak ostrygę, a my zachowamy się jak po pierwszym rozbiorze, bo drugiego i trzeciego już nie będzie. Genialne.

Gdzie były nasze służby, gdzie nasi politycy, których wybieraliśmy w demokratycznych wyborach? Gdzie? Zawiodły prawa, ale dwa najbardziej – prawo do dobrej informacji i dobrego wykształcenia. Mimo to, jest jeden z tego pożytek. Kończy się wirtualny świat bajek i pobożnych życzeń, zaczyna proza realu, który dotąd był raczej nam obcy. Trzeźwienie będzie bolesne, bo rozum zmienił swoje położenie i trzeba będzie go fizycznie zapędzić na swoje miejsce. A to boli.

Polska kultura od 300 lat formowana jest w ogniu, bólu i ciągłej walce o godność, wolność i niepodległość. Druga RP syntetyzowała ten proces i chciała zakończyć polski marsz wykluczenia, ale po raz kolejny została zamordowana przez zmowę dawnych zaborców – w czasie wojny i po wojnie. Data 15.11.2023 r. kończy epokę PRL, staje się jej symbolem i jej kwintesencją; rozpoczyna się nowa epoka i jednocześnie ta sama droga, po której poruszali się nasi wielcy przodkowie, a która wyłoni nową inteligencję, ale już nie taka samą. Nie zauważyliśmy, że w PRL i III RP dokonano kolejnego „uwłaszczenia chłopów”, tym razem wraz z robotnikami. Wszystkich puszczono w kalesonach. I te „kalesony”, zamiast jednoczyć się jak dawniej i walczyć z biedą i narzuconym systemem, przeobraziły się w powszechną rabację i skończyło się wszystko. Efekt jest taki, że dziś kultura jest naszym „panem”, ale czujemy do niej wstręt i nienawiść. Pokornie czekamy na obcego i oczywiście lepszego ponadpana. Lecz nowy „pan” nie wspomoże workiem lub chlebem, gdy wypłata zniknęła w karczmie, lecz zamknie w więzieniu, jako pijaka i kogoś, kto zakłóca spokój nie tylko ludzki, ale nawet ptaszków na drzewie. Dawny niewolnik był potrzebny, właściciel do jakiegoś stopnia musiał liczyć się z jego zdrowiem. Dziś na świecie, jak na rosyjskim froncie, ludiej mnoga. Rozwój technologiczny potrzebuje coraz mniej pracowników. Bożek sztucznej inteligencji będzie nagradzał tych, co zwalniają z pracy, bez żadnej alternatywy na przyszłość. Bo to przecież kosztuje. Statystyczna długoś życia też się skróci, bo skoro emeryt nie pracuje, nie powinien jeść. Wracają więc czasy powszechnej dyskryminacji i dominacji systemu nad człowiekiem. Najbardziej restrykcyjnym kryterium oceny człowieka, będzie jego status majątkowy. Biada tym, którzy wyłamią się spod wzorca, choćby był najbardziej nieznośny. Na jego straży nie będą, jak dotąd,  stali ludzie, lecz cała technika i technologia, którą wymyślił człowiek.

***

My ludzie powszechni musimy wreszcie odpowiedzieć sami sobie na pytanie, komu i czemu służy demokracja, w takiej formie, jaką mamy. Musimy odpowiedzieć sobie: czym żyjemy prawdą czy kłamstwem, ciasteczkami, czy razowym chlebem, wirtualną rzeczywistością czy prawdziwym życiem zdefiniowanym nie przez idiotów, lecz ludzi mądrych? Od poważnej odpowiedzi na te pytania zależy los nas samych. Amen.