Europejczyk kontra Polak

Nie miejmy złudzeń. Większość ludności Polski zamieszkują dziś Europejczycy, zaś Polacy są w mniejszości. To większość „europejska” sprawiła, że referendum nie jest wiążące, więc każdy „europejski” (czyt. szkopsko-kacapski) rząd będzie miał wolną rękę dla zwiększenia wieku emerytalnego, zburzenia muru z Białorusią, wyprzedaży polskich przedsiębiorstw państwowych oraz do sprowadzenia do Polski migrantów z Lampeduzy.

Homo-europeus to wyższa forma homo-sovieticusa, który także był postępowy. Dokonujący się w Europie postęp – dzięki „europejczykom” zawitał wreszcie nad Wisłę, gdzie Biedroń będzie mógł wreszcie adoptować dziecko, a „demokratyczne” bojówki spokojnie atakować Kościół – który jak wiadomo jest siedliskiem Zła, sprzeciwiającym się ideologii LGBT.

Donald Tusk będzie mógł bez obaw opylić Orlen za grosze, zasypać kanał na mierzei i odnowić zerwany sojusz z Putinem. „Europejczycy”, których jest większość łykną sprowadzenie do Polski tysięcy migrantów z Afryki, zadośćuczynienie esbekom, pozbawionych przywilejów emerytalnych i co oczywiste – zwiększenie wieku emerytalnego do 70-ki, gdyż ktoś będzie musiał pracować na nierobów, którzy nas w PRL „ubogacali" a w wolnej Polsce „ubogacą”.

Już niczemu się nie zdziwię, skoro dzięki homo-sovieticusowi PRL trwał 45-lat i tylko garstka Polaków go obaliła. Tak samo stanie się z rządem „europejskim”. Wcześniej jednak mieszkańcy Polski muszą solidnie dostać w dupę, tak jak w dupę dostali od komunistów. Historia bowiem uczy tylko niewielu.

Tak jak historia nie nauczyła niczego homo-sovieticusa, tak nie nauczy niczego „europejczyka”. Wynika to z trwałych zmian w mózgu osobników, których udało się zmodyfikować. Nad tym ciągle pracują całe sztaby specjalistów, zatrudnionych przez tych, którzy rządzą światem.

Naczelną zasadą jest wyzbycie się tożsamości na rzecz idei „wolnego” człowieka. Wolnego od Ojczyzny, wiary, tradycji, matki i ojca. Dawny „internacjonał” to dziś „europejczyk”, który spokojnie może napluć na „polskość”: na polski mundur, polską granicę, na katolika, św. Jana Pawła, polską walutę, polskie przedsiębiorstwa i inwestycje i pobić matkę – jak ten pederasta oczekujący na dziecko i wybrany do Sejmu przez większość „europejską”.

Frustracja przyjdzie szybciej, niż się „europejczyk” spodziewa. Zapowiadana miłość i powszechna zgoda zamienią się w gniew, gdy inflacja nie zginie „jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki”, co zapowiadała Leszczyna, zaś benzyna nie będzie kosztować 5 złotych jak obiecał Donald Tusk.

Nie znikną kolejki do lekarzy lecz wróci poklepywanie po plecach führera i ordery europejskie – odbierane jako „liczenie się z Polską”. Bo przed Polską i światem stoją takie wyzwania, jakich mózg „europejczyka” nie jest w stanie pojąć. On teraz czeka na wszystkie cudy, które na horyzoncie wymalowali mu specjaliści od prania mózgów...