Czego chce Jarosław Kaczyński i Krzysztof Brejza?

Zdaję sobie sprawę, ze stawianie na jednej płaszczyźnie obu tych panów jest pewną złośliwością i zarazem nadmiarem szczodrobliwości. Jarosław Kaczyński, gdyby to co poniżej, przeczytał, w co wszakże wątpię, mógłby czuć się dotknięty, bo czyż orzeł łowi komara? Ale Pan Brejza może czuć się wysoce „przewartościowany” in plus, co nie zawsze i nie każdemu służy.

To, co wyczytałem ostatnio na Niezależna.pl jest jednak godne uwagi i nie jest wcale rzeczą obojętną, kto się tam wypowiada. (Ktoś już dał mi prztyka w nos, że zbytnio ten Portal faworyzuję i wiele w tym racji, ale w porównaniu z innymi uchodzi on jeszcze za bardziej rzeczowy a mniej plotkarski)

Oto dwie wypowiedzi:

"Chcemy rozmawiać ze społeczeństwem po to, żeby uzyskać odpowiedź, jak iść dalej"- podkreślił dziś prezes PiS Jarosław Kaczyński. Bierze on udział w pikniku rodzinnym pod hasłem: "Dobry czas dla Polski", zorganizowanym w miejscowości Kuczki-Kolonia, w gminie Gózd, na Mazowszu. "Nie musimy stać pod tęczową flagą, możemy stać pod biało-czerwoną" - zaznaczył Jarosław Kaczyński”

I dalej:

„…Chcemy rozmawiać o tym, czego państwo sobie życzą, by w momencie, kiedy ogłosimy nasz program, to było naprawdę skonsultowane". „Polska obecnie jest czołowym krajem na świecie, jeżeli chodzi o wzrost gospodarczy”.

"Chcemy, by tak było dalej. Ale to wymaga społecznej zgody, zakończenia wojny, która się toczy w Polsce. My nie chcemy wojny! Irlandia kiedyś była państwem biednym, jak na zachód Europy, a dziś jest państwem bogatym. Czy może być tak w Polsce? Może. W Irlandii konkurowały dwie partie, które tak ze sobą walczyły, iż się nawzajem rozstrzeliwali, skazywali się na śmierć. Ale mimo wszystko, potrafili się porozumieć i wykorzystali tę szansę. My też musimy szansę wykorzystać. Ci, którzy stosują agresywny język i naprawdę Polsce nie służą"

"Kończmy z tym. Potrzebne jest porozumienie. Potrzebna jest sytuacja, w której razem wykorzystamy wielką szansę, która naprawdę dla Polski istnieje. Jesteśmy zdolnym, sprawnym narodem, możemy uzyskiwać ogromne sukcesy, ale trzeba do tego odpowiednich warunków politycznych w państwie.”

Tak Jarosław Kaczyński, a poseł Krzysztof Brejza z kolei w przeciwieństwie do niego, położył nacisk na sprawy partyjne, krytykując stanowisko PSL, które wyłamuje się z tzw. Koalicji Obywatelskiej. Kierownictwo PSL wyraźnie sformułowało przyczyny, dla których nie godzi się na koalicję w PO, bo o wspólnej drodze z innymi ugrupowaniami nie może być nawet mowy, dopóki Stronnictwo Ludowe ma w nazwie słowo „Polskie”. Natomiast pan Brejza stanowiskiem PSL jest zaskoczony, a groźbę pod adresem Stronnictwa ubrał w mało czytelną opowieść o Ulissesie i syrenach, błyskając swą erudycją jeszcze mniej dla ogółu czytelną niż losy Ulissesa, a odsyłającą do teorii d’Hondta. Rozumiem, że zwłaszcza syreny mogły uwieść Brejzę, gdyż pod tęczowym namiotem jest ich moc, ale wykręcanie się mitologią, w miejsce rzeczowej dyskusji i konkretnego programu, to żaden sposób nawet na budowę Koalicji Obywatelskiej.

A oświadczył on:

„To, że koledzy z PSL-u w ostatnich tygodniach wpadli w jakiś taki dziwny wir, też mnie trochę zaskakuje. Ponieważ pamiętam mit o Ulissesie, który nie chciał słuchać syren, żeby nie wpaść na skały. Życzyłbym kolegom, również z PSL-u, takiego zatkania uszu na jakiś czas, żeby te syreny, które z fałszywą nutą ściągają ich na skały, żeby nie okazały się syrenami, które ściągną pod d’Hondta. Opozycja musi iść jednym blokiem, Koalicja Obywatelska i koledzy z PSL-u na początku stycznia sami, Władysław Kosiniak-Kamysz sam zachęcał do tego, żeby budować blok z SLD i jak najszerszą koalicję”.

W końcu wraca pytanie zawarte w temacie tu poruszonym. Czego chce Jarosław Kaczyński i czego chce, już nie pan Brejza, bo w końcu to nikogo nie obchodzi, ale czego chce Koalicja Obywatelska, w której, jak to się mówi: „każdy pies z innej wsi”? Kaczyński nie posłużył się przypowieściami, ale jasno powiedział, że konieczna jest wspólna praca na rzecz Polski. Każdy, kto cel taki odrzuca, w miejsce jego stawiając cele grupowe, stawia się sam poza marginesem polskiej myśli państwowej i sprawy Narodu. Kaczyński nie wezwał do współpracy jedno ugrupowanie, ale każdego, komu dobro Polski leży na sercu. Wołał o zakończenie toczącej się wojny polsko-polskiej. Brejza z kolei ma za złe PSLowi, że wyłamało się z koalicji jaką tworzyła „totalna” opozycja. Po prostu wyborcy PSLu nigdy nie akceptowali takiej opozycji i PSL bardzo na tym straciło, że w tym towarzystwie tak długo tkwiło. Może tkwiło by nadal, ale jedno co Stronnictwu pozostało, to szacunek dla tradycji narodowej, w której chrześcijaństwo ma swoje miejsce. Nie może zatem iść w jednym szeregu z Biedroniem i jego dworem, ani w z tym, co pozostało z lewicy polskiej, gdyż taki alians kosztowałby PSL ich fundamentalną tożsamość. Tego Brejza nigdy nie zrozumie, u niego bowiem, podobnie jak u innych prominentów PO, nie Polska jest ich troską, a ich własna partyjność, będąca dotąd gwarancją ich beztroskiego, a obfitującego w wiele dóbr bytowania. Nie mogą pojąć, że to się kończy, choć ich klientela ma Naród i Polskę w takim poważaniu jak oni sami, stąd stale jeszcze zbyt wielka liczba ich wyborców.

dziwi mnie wypowiedź Brejzy, bo korzenie jej są w mentalności ludzi Magdalenki, Okrągłego Stołu, i wyborów 4 czerwca. Dziwi mnie i zawsze dziwiło stanowisko PSLu, a ściśle mówiąc kierownictwa Stronnictwa. Praktykowana przez nie taktyka pogrzebała tę kiedyś tak znaczącą siłę polityczną, kto wie czy nie najważniejszą w Polsce. Niczego bardziej nie życzę Ludowcom, jak tego, by znowu wierni hasłu: „żywią i bronią” stanęli do walki o Polskę nie tęczową, nie czerwoną nie różową, ani o tę bezbarwną, lansowaną dziś przez bezideowe koła unijne, ale o Polskę biało czerwoną, dla której Orzeł Biały i Krzyż były zawsze i są nadal bastionami jej suwerenności i siły.