Półgębkiem o życiu i śmierci?

Co jakiś czas nadarza się okazja, a właściwie pojawia się konieczność, zadeklarowania się człowieka kim on właściwie jest, jakie wartości są dla niego poza dyskusją, gdzie jest granica, poza którą nie wolno za żadną cenę wyjść. I otóż ostatnio taka konieczność się pojawiła przy okazji debaty sejmowej na temat aborcji. Żeby nie wyważać otwartych drzwi, definiuję aborcję jako pozbawienie życia istoty ludzkiej. Wszelkie eufemizmy, do których zresztą zaliczyć trzeba nawet samo słowo „aborcja”, nie mówiąc o takich terminach, jak zabieg, to jest po prostu furtka, którą chce się obejść krwawy i nieludzki zamach na życie istoty bezbronnej, dla której jedynym bezpiecznym miejscem winno być łono matki, a stało się ono miejscem kaźni. To, że prawodawstwo niektórych krajów karze za nazywanie tego zabójstwa po imieniu dowodzi tylko oddalenia się człowieka nie tylko od rzeczywistości opartej na Bogu, ale także od niepisanego prawa funkcjonującego w naturze, a więc rzeczywistości od człowieka o tyle tylko zależnej, że może on przy niej manipulować, bez względu na skutki swych poczynań. Wszak nie uznaje żadnego odniesienia dla swej odpowiedzialności.

Głosowanie nad dalszym procedowaniem ustawy, nazwijmy ją aborcyjną, w polskim sejmie pokazało dobitnie kto jest kim. Nie chcąc bawić się w długie komentarze posłużmy się doniesieniami na Niezależna.pl:

„Sytuację po głosowaniu próbował ratować Rafał Trzaskowski (PO), tłumacząc, że część posłów Platformy Obywatelskiej wyłamała się z dyscypliny partyjnej zarządzonej przed głosowaniem. „W sprawie aborcji w klubie PO zarządzona była dyscyplina, niestety niektóre nasze koleżanki i koledzy ją złamali. Naszym obowiązkiem było pozwolić na pracę nad projektem broniącym praw kobiet. Obecnie Sejm będzie pracował tylko nad projektem »średniowiecznym«. To jest kompromis?” – napisał na Twitterze poseł.

Pan Trzaskowski zapewne o średniowieczu ma takie pojęcie, jakie było przekazywane w erze stalinowskiej przez lektorów PZPR czerpiących wiedzę z tzw. „Notatnika prelegenta”. Nota bene wtedy także obowiązywała dyscyplina posłów, nie tylko zresztą z klubu PZPR czy bratnich partii. Bo to była demokracja socjalistyczna. Jaką ma dziś na myśli pan T.? Czy w sprawach sumienia można nakładać jakąkolwiek dyscyplinę? Przypomnę funkcję sumienia określoną w encyklopedii, a więc nie w żadnym podręczniku teologii moralnej: „Sumienie nakazuje spełnić czyn oceniony jako prawdziwie dobry, a zaniechać czynu ocenionego jako zły”. Wybór należy do człowieka, a nie do dyscypliny partyjnej. A tak na marginesie: samo nazwanie ustawy mianem: „Ratujmy Kobiety” jest wyjątkowym przykładem hipokryzji, bowiem aborcja, abstrahując od jej krwawego wizerunku, jest dla kobiet niewyobrażalną traumą. Może nie dla pań wnioskodawczyń, ale dla kobiet, tak,

Stanowisko części PiS też jest zastanawiające:

„Projekt Komitetu Obywatelskiego „Ratujmy Kobiety 2017” miał szansę trafić do dalszych prac w komisji sejmowej, ponieważ przeciwko jego odrzuceniu w pierwszym czytaniu zagłosowało 58 posłów PiS, w tym m.in.: prezes Jarosław Kaczyński”. „

„Jeżeli obywatele w dużej grupie zgłaszają (projekt) do Sejmu, to – nawet jeżeli się z tym nie zgadzamy – nie powinien on być odrzucany w pierwszym czytaniu. Wydaje mi się, że głosowałem zgodnie z tym, co deklarowaliśmy. Niezależnie od tego, że nie popieram merytorycznie tego projektu, który Barbara Nowacka prezentowała w Sejmie, uważam, że powinien (on) być procedowany tak, jak i drugi projekt, który przeszedł do dalszych prac – powiedział Mariusz Kamiński (PiS) po głosowaniach”.

Jacek Piekara@JacekPiekara

„Część PiS głosowało za dalszym procedowaniem projektu obywatelskiego z samego szacunku dla demokracji (mimo że przeciwna była idei projektu).
Ale posłowie PO i Nowoczesnej olali swoich wyborców i projekt poszedł do kosza. To są, kurna!, mistrzowie!!!”

Trochę nie rozumiem, a nawet bardzo, stanowiska posłów, obojętnie jakiego ugrupowania, którzy z takich czy innych racji są przeciwni aborcji, jako zabójstwu – nie używajmy tu żadnego eufemizmu, bo tylko clara pacta są dopuszczalne w tak fundamentalnej sprawie, jak życie i śmierć, a głosują za procedowaniem projektu jego dopuszczającym. Nie mówmy półgębkiem, nie stosujmy zasady captatio benevolentiae – czyli staranie się o przyjaciół za mamonę niesprawiedliwości, bo to do nikąd nie prowadzi. Dyskusja nad tym czy dać komuś prawo do zabicia drugiego czy nie, jest z natury niemoralna, obojętnie gdzie by się ona odbywała, a w organie ustawodawczym tym bardziej.

A „dysydenci” z PO i Nowoczesnej ?

„Głosy PO i .N wyglądały następująco: za odrzuceniem projektu w pierwszym czytaniu było trzech parlamentarzystów PO: Marek Biernacki, Joanna Fabisiak i Jacek Tomczak. 104 posłów Platformy chciało procedowania nad projektem, 29 nie głosowało. W Nowoczesnej 15 posłów opowiedziało się przeciwko odrzuceniu, Paweł Pudłowski wstrzymał się od głosu, nie głosowało 10 osób”.

Nie jestem sympatykiem tych dwóch partii. Ale trudno nie mieć szacunku dla ich członków, którzy mieli odwagę dać pierwszeństwo głosowi sumienia. Przecież w tym przypadku pójście za nim nie ma wiele wspólnego z religijnością, wystarczy być człowiekiem! PO przy okazji wreszcie czynem wyjaśniła, co znaczy dla niej słowo „demokracja” i jaki uznaje światopogląd. .

I wreszcie stanowiska, które nie wzbudzają sensacji:

„Joanna Scheuring-Wielgus, Joanna Schmidt oraz Krzysztof Mieszkowski ogłosili, że zawieszają na miesiąc członkostwo w Nowoczesnej w związku z wczorajszym głosowaniem ws. projektu "Ratujmy Kobiety". Projekt dot. liberalizacji prawa aborcyjnego został odrzucony w pierwszym czytaniu, do przegłosowania go zabrakło 9 głosów. W głosowaniu nie wzięło udziału 10 posłów Nowoczesnej oraz 29 PO. Troje posłów Platformy było za odrzuceniem projektu”.

Podsumowanie tych doniesień jest proste i oczywiste: każdy członek PO i Nowoczesnej winien zastanowić się nad swoim sumieniem, podobnie jak wyborcy tych ugrupowań. Bo nie można służyć Bogu i mamonie, stawiać Panu Bogu świecy, a diabłu ogarka. Po prostu trzeba być człowiekiem.

Zygmunt Zieliński.