SPRAWA JÓZIA P.

Aresztowanie Józefa Piniora i postawione mu zarzuty korupcyjne, oburzyło siły postępu III RP. Józef Pinior – legendarny działacz „Solidarności”, który uratował 80 mln ówczesnych złotych należących do związku – w czasach po „okrągłym stole” stał się podporą postkomuny, czego nie ukrywał przez ostatnie lata. Nic wiec dziwnego, że jako człowiek postępu, Pinior został wybrany przez część Narodu do Senatu III RP – oczywiście z ramienia Platformy Obywatelskiej.

Z informacji, jakie docierają po aresztowaniu Józefa Piniora wynika, że już jako senator, brał „drobne” kwoty za załatwienie spraw, których bez kasy nie dało się w III RP załatwić. Te „drobne” kwoty, jak je określają kodziarze i pieszczochy postkomuny – to tysiąc, może dwa tysiące złotych, z których uzbierało się raptem „zaledwie” 40 tysięcy złotych z łapówek. Wprawdzie tysiąc złotych jest dla wielu milionów Polaków kwotą niemałą, ale nikt się ich nie pyta, co sądzą o wybudowaniu pomnika dla Piniora, który był kiedyś legendą, którą jednak nieroztropnie sprzedał. Taki pomnik, chcą już kodziarze za życia Piniora we Wrocławiu postawić…

Największy obrońca Józefa Piniora, czyli dyżurny opozycjonista sił postępu w TVN24 - Władzio Frasyniuk, tak broni dzisiaj Piniora: „On miał infantylny stosunek do pieniądza”. Krótko mówiąc Józef Pinior był dzieckiem, któremu wydawało się, że tysiączki rosną na drzewach i wystarczy je tylko zerwać. Józio P. ich oczywiście sam nie zbierał, bo był za malutki. Zbierali je inni, wyżsi od Józia P. i przynosili Józiowi w podzięce za to, że kiedyś był legendą.

A legendarny Józio P., jako dziecko-senator potrafił przecież coś załatwić swoim sponsorom. Wystarczy, że tupnął nóżką i każdy minister w rządzie PO załatwił Józiowi to, co chciał. Bo przecież Józio P. mógł się rozpłakać i byłaby draka!

Kolejnym usprawiedliwieniem Józia P. jest to, że nie brał kasy garściami, jak inni macherzy z PO. On brał tylko tyle, ile dziecku potrzeba. A to na balonówy, a to na pistolet na wodę, albo na nowy zestaw Duplo. Dlatego w obronie prześladowanego Józia P. wystąpi cały Naród, którego zagrzewa bawidamek salonu, niejaki Hołdys. Ten mocno podstarzały rockendrolowiec, który już dawna nie gra ani nie śpiewa – stał się bojownikiem o wolność i demokrację, której symbolem dla Hołdysa i kodziarstwa III RP jest data 13 grudnia. Wtedy odbędzie się demonstracja wszystkich sił postępu w obronie Józia P....

Bo ten dzień wszystkim ludziom postępu dobrze się kojarzy. Ten dzień był przecież początkiem wielkich karier w czasach III RP -  ludzi, którym Jaruzelski z Kiszczakiem złamali 13 grudnia 1981 roku kręgosłupy. Lista resortowych dzieci, byłych esbeków i wijących się dzisiaj jak glisty „legendarnych” działaczy „Solidarności” jest długa. To dzieci postkomuny...

Widziałem np. wijącego się jak piskorz w rozmowie z Wyszkowskim, „legendarnego” Jasia Rulewskiego, oburzonego tym, że rząd PIS-u odbiera ubekom ich gigantyczne emerytury. Gigantyczne dla tych, którym komuna nie złamała kręgosłupów po dniu 13 grudnia 1981 roku.

I choć Jaruzelskiemu i Kiszczakowi udało się złamać wielu „legendom” ich kręgosłupy( jak owemu „legendarnemu” Celińskiemu, który słał miłosne liściki do Kiszczaka) – to przecież Polska nie zginęła dzięki tym, o których zapomniano przez 27 lat wolnej Polski. Dlatego mogę dziś całkiem otwarcie pisać o zdrajcach Polski i „Solidarności” . Oni zresztą sami się już sprzedali, jak nie za układy z komuną, to za „drobne” tysiączki. Nie mając oczywiście przy tym pojęcia, że upodobnili się do owych świń z „Folwarku zwierzęcego”.

A czasami też do małych świnek, jak ten Józio P.