Iwona Jarecka - blog

Znów nadchodzi trzynasty grudnia, który to już raz?

Pytanie retoryczne, bo wiem ile to już lat.

Ale koniec już, żadnych sentymentów.

Dziś po tym, co obejrzałam w TV, po tym jak widziałam bandę frustratów wymachujący o zgrozo! Narodowym Sztandarem i obok niebieskim czymś z gwiazdkami, mam dość.

Nawet mnie to nie dziwi.

Dlaczego?

Bo ich znam.

A dość mam tej oszukańczej papki którą nas żywią od...

Dziś rano nieopatrznie włączyłam w TV program pt. Woronicza 17.

Tam niejaki pan - "towarzysz" Wenderlich nazwał mnie barbarzyńcą!

A za co?

A za to, że mam podobne poglądy jak niektórzy senatorowie.

Widać, dla obywatela Wenderlicha słowo barbarzyńca jest jednoznaczne i oznacza brak kultury, ba oznacza potwora w ludzkiej skórze.

Tak to przynajmniej ja odczytałam z jego wypowiedzi.

Do...

Jak można zdradzić samego siebie?

Łatwo.

Można dać się ponieść jakiejś fali.

Samemu uwierzyć w słuszność czegoś, co sami kiedyś próbowaliśmy piętnować. Czy po prostu ślizgnąć się po przetartym szlaku.

Nawet ja, przez moment dałam się wmanewrować w przewagę PiSu nad resztą sceny politycznej.  Mam za swoje, bo czuję niestety tylko niesmak. Nie mogę, osobiście identyfikować się z wiecznym jojczeniem...

Uczciwie rzecz ujmując właściwie miałam nadzieję, że już pisać o polityce nie będę musiała. Jednym z tych powodów było to, że kobietom więcej się wybacza niż mężczyznom. 

Niestety mam zbyt dobrą pamięć i ona mnie chyba najbardziej boli. Czasem myślę, że ludzie z pamięcią złotej rybki mają lepiej, bo chyba są szczęśliwsi. Nawet nie potrafię się sama spacyfikować, żeby nie kłapać dziobem. Bo jakim...

Dawno mnie tu nie było, nie wiem, czy jeszcze sprostam obecnemu formatowi "niepoprawnych". Zdaję sobie sprawę, że wypadłam już z pamięci Szanownych Czytelników. ponad rok nie pojawiałam się nigdzie w sieci. Wybaczcie za ten przydługi wstęp.

Może rzeczywiście coś ze mną nie tak, bo przejrzałam zawartość dnia dzisiejszego i...nihili novi. Cóż z tego, że vocem hominis jest co raz bardziej oburzony,...

Chyba dlatego, że nie poniosłam mnie fala Euro - mistrzostw i nie dałam się też porwać polskiej "fieście" z tymże Euro związanym, nie odczuwam rozczarowania.

Nigdy nie lubiłam, żeby mnie ktoś zmuszał do cieszenia się z czegokolwiek, a media dość nachalnie nam tę radość serwowały i to bez popicia.

Podejrzewałam też, że raczej nie wyjdziemy z grupy, choć jeszcze dziś media próbują nam wmówić, że "...

Już znów zbliżają się moje urodziny. 2 kwietnia skończę tyle lat, ile miał mój ojciec kiedy umierał. Im człowiek starszy, tym bardziej melancholijny. Coraz bardziej czuję, że zbliża starość i jakoś mi coraz bardziej smutno. 18 urodziny miałam w Wielki Piątek i to pół roku po śmierci mojego ojca! Trzydziestych nawet nie zauważyłam, a czterdziestka przyszła podstępnie w dniu śmierci Papieża Jana...

Przez miliony lat byłam przeciwna wszelkim świętom tzw. laickim. Dziś gdy mi składał życzenia z okazji święta 8 marca, pewien mężczyzna, byłam zaskoczona, a nawet zaciekawiona. Myślę,. że pewne rzeczy demonizujemy, bo było mi naprawdę miło, że mimo, mojej ansy co do takich świąt, ów pan był na tyle miły, że złożył mi życzenia, bez przesadnej egzaltacji, ale zwyczajnie i miło.

kopiuj ten komentarz i dodaj gdzie się da by każdy mógł się dowiedzieć jaka jest prawda/ UWAGA! Porozumienie ACTA nie tylko wprowadza cenzurę internetu jaka dotychczas była tylko w Chinach i daje rządowi i korporacjom możliwość zatrzymania i uciszenia bez dowodów każdego kto jest dla nich niewygodny. To porozumienie zakazuje wszystkich zamienników markowych produktów. Np. nie będzie zamienników...

Pani Renata Rudecka Kalinowska mnie w pewnym sensie zapłodniła. Mam pytanie?

Kto nie da się wrzucić w odwieczny śmietnik historii?

Nie będzie co prawda żadnych nagród, ale jestem ciekawa, co My bloggerzy chcemy, by się na ty śmietniku znalazło.

Śmietnik – miejsce całkowitego zniszczenia i degradacji.

Wszystkim Życzę w tym Nowym Roku rozwagi.

Oczywiście zdrowia…bo na p. Arukowicza nie ma co liczyć.;p

Miłości, bo ta nie przemija.

Odwagi, bo czasem mi się wydaje, że Polacy to Naród tchórzy.

I szczęścia, bo będzie nam bardzo potrzebne.

I Boga w życiu codzienny, bo tylko ON władnym jest byśmy znów poczuli się Narodem.

Serdeczności.

Stoję. Ulica Kolejowa . Rok wiadomy. 13 grudnia. Wracam z kościoła. Mam szesnaście lat! Pretensję do świata i ….nie ważne. Nagle budzi mnie to, że Polska, Polsce wypowiedziała wojnę! Wojna polega na tym, że niszczy się każdy przejaw wolnego myślenia. Myślenia, który mógłby zagrażać SOCJALISTYCZNEJ OJCZYŹNIE!

Łał!

Mam szesnaście lat. Akurat po długiej, niekończącej się chorobie …nie ważne dziś...

Już w tamtym roku byłam zaskoczona, jak Bronisław Komorowski wyobraża sobie kotylion z barwami ojczystymi. Bo chyba każdy kto wie jak wygląda nasza flaga nie zdecydowałby się dać jako kolor główny, kolor czerwony.

Kotylion powinien wyglądać jak wyżej.

Nie może też wyglądać jak u dziennikarzy TVNu biały, czerwony biały, bo nie mamy flagi w paski.

Tyle o kotylionach.

Następna sprawa to Marsz...

Od dwóch dni zadaję sobie pytanie, na które nie potrafię znaleźć odpowiedzi...

Nie razi mnie wygrana Platformy, no cóż, teraz będę mogła mówić, wszystko przez Tuska, gdy Polska będzie pogrążać się w coraz większym maraźmie...to mam zapewnione. Bo wiem jak będzie.

Euforia wyborców Tuskowych też mnie nie razi...niech się cieszą, tyle ich, że wciąż krążą jak ćmy wokół żarówki, która im w końcu...

Z Jackiem! Przeżyliśmy komunę," 2 razy Tak" Jaruzelskiego, (oczywiście nie przyłożyliśmy do tego ręki) okrągły stół i Magdalenkę. Pierwsze wybory tzw. kontraktowe....ech....

Czytam i czytam na s24, że Kaczyński wygrał z Lisem, lub odwrotnie, że to Lis(hi hi) wygrał z Kaczyńskim. Nie mogę wyjść z podziwu, że dziennikarzynę porównuję się z jednym z najlepszych polityków w Polsce.

No cóż, takie mamy standardy!

Przewidują niektórzy, że to koniec Lisa jako gwiazdy dziennikarstwa. Litościwi nawet mu lekko współczują.

Nie ma co się o niego martwić, Lis jest jak tasiemiec i...

Zachęcona przemową pani Prezydentowej zaczęłam kobiety namawiać do wzięcia udziału w wyborach.

Och, och, och!

Nawet zaczęłam tłumaczyć, na kogo to powinny oddać swój bezcenny głos.

Oczywiście żartuję z tą zachętą od pani Prezydentowej, jakby ktoś nie zauważył mojego uśmieszku gdy piszę te słowa… ale, no cóż. ..

Zauważyłam, ba, zdałam sobie sprawę, że potrafię rozmawiać z kobietami.

Żadnych...

Przeciwnicy Donalda Tuska jednak go niedoceniają. Tak! Niedoceniają, nawet ja, ech…

Obserwując co się dzieje, choć naprawdę nie śledzę uważnie poczynań naszego „małego Borgii” doszłam do wniosku, że nasz Premier czerpie i to czerpie z najlepszych źródeł. Mianowicie…od samego towarzysza Putina.

Pamiętajcie w Rosji też jest demokracja…jak u nas.

Oni, bo tak chciał Wujcio Władimir, prezydentem...

Poczuła się dużo lżejsza. Kręciło jej się w głowie, obok stała tak potrzebna jej zawsze Carlota i uśmiechała się. Było jej dobrze, nareszcie żadnych zmartwień, wreszcie może żyć!
Carlota podała jej rękę, którą chętnie schwyciła…tak, nareszcie. Po co tak się szarpała, czym, kim jest dla niej Zofia, czy Rachela, przecież każdy przeżyje własne życie tak jak chce…one były naiwne i głupie, ona jest...

Opowiedzieli mu o pamiętniku, o tym jak go znalazła Elżbieta i o napisie na lustrze. O tym, czego się już dowiedzieli, o Carlocie.
Piotr zapewnił też Janusza, że Ela nic nie wiedziała o Zofii, że Kanusia zabroniła komukolwiek o niej mówić.

- Wiesz jak się zdziwiłem – mówił dalej Piotr – gdy Ela zapytała mnie o Mioducką?

- Pani – zwrócił się do Eli – naprawdę nic nie wiedziała o swojej...

Ksiądz Janusz spojrzał na Piotra, potem na Elżbietę, na jego twarzy odmalowało się zdziwienie, ale i ta twarz nagle się zmieniła. Ela ujrzała, że pod maską takiej jakby gapowatości, kryję się bardzo lotny umysł. To było coś w twarzy Janusza, coś, co ją aż zadziwiło, zobaczyła jak z dobroduszno – rubasznej, nadającej cechy takiego prowincjonalnego proboszcza, postawy, zmienia się i staje się...

Trochę więcej jak dwa lata temu pisałam o przymusowej edukacji sześciolatków.

http://iwona.jarecka.salon24.pl/49348,szesciolatki-w-szponach-przymusowej-edukacji#

I pomyliłam się, bo od roku szkolnego 2012/2013, będzie przymus zapisania dziecka do tzw. „zerówki”w wieku pięciu lat.

Mój Krzyś jest już uczniem klasy pierwszej. Nadal ma sześć lat, bo siedem skończy 28 grudnia, więc i tak jest od...

Oboje wstali i zgodnie z wczorajszymi zapowiedziami poszli najpierw do Kobielaka, by zrobił im drewniany krzyż.
Choć Kobielak był wścibski, a ciekawość go zżerała, po co im ten krzyż, zbyli go mówiąc, że Elżbieta chce go w swoim ogrodzie postawić, bo przed śmiercią prosiła ją o to babcia.
Kobielak im nie dowierzał, w prawdzie chciał się czegoś więcej dowiedzieć, ale musiał obyć się takim...

Rano obudził się pierwszy Piotr i przyglądał się śpiącej Eli. Bał się poruszyć, by nie spłoszyć jej snu, tak cudnie wyglądała tuląc się policzkiem do poduszki. Pomyślał, że jak byłoby pięknie, gdyby nie było klątw, pamiętników i grobu w ogrodzie. Gdyby poznali się przypadkiem, oboje bez tego garbu historii rodzinnej.
Poczuł, że to wszystko ich w jakiś sposób zbliżyło, ale i rozdziela. Że po tym...

- A kiedy zdezerterowałeś? – Zapytała Ela już trochę spokojniejsza, łkanie pod wpływem ramienia Piotra ustępowały.

- Nie mówiłem ci? Wtedy, gdy Robert odbił mi Agnieszkę. Tą moją narzeczoną. Wiesz, on wtedy naopowiadał jej te wszystkie historie o mojej rodzinie i dziewczyna się po prostu wystraszyła. Ja nie miałem ani siły, ani odwagi stawiać temu czoła. Fakt, po prostu zdezerterowałem, czyli...

- Dalej, powiedz – głos Piotra zmienił się nieprzyjemnie. – Powiedz, że to nasza wina, to co spotyka każdą kobietę w naszej rodzinie. Tak, masz rację, jesteśmy źli, bo skrzywdziliśmy twoją krewną! Bo Ksawery zamiast wszystko rzucić, powiedział tej twojej Zofii, że jest łachem! Że nie umiała docenić jego miłości!

- Piotr – jęknęła przerażona Ela – co ty mówisz? Czy ja ciebie…kogoś oskarżam. Myślę...

Gdy minęły trzy miesiące od zniewolenia Racheli, wielkie poruszenie i jakiś rodzaj ekstazy zaobserwowałam nawet u Carloty. Tego dnia, Carlota od rana starała się być dla mnie nadzwyczaj miłą. Okazywałam mi niesamowite oddanie, jakby te wszystkie rzeczy których byłam świadkiem i pośrednio sprawcą, nie wydarzyły się naprawdę.

Podejrzewałam jednak cały czas jakiś spisek i że może mnie spotkać...

Piotr kiwnął głową i spojrzał na Elżbietę, drżała.

- Mam dalej czytać? – Zapytał niepewnie.

Skinęła głową, na znak, że chcę poznać historię Racheli.

Boję się, że to co teraz opiszę, może być szokiem dla tego, który to przeczyta. Ale wiem, że inaczej nie mogę, tamta biedna Żydówka nie zasłużyła sobie na to, co ją spotkało. Poza tym, możecie mi wierzyć lub nie, byłam świadkiem ohydy, która...

- I? – Jej pytanie zawisło ciężko między nimi. Piotr jakby się zawahał, bo ciężko westchnął.

- Wiesz – zaczął niepewnie – no i żeby wrócić do rzeczywistości właśnie…- zawiesił głos – rozciąłem sobie dłoń. Ona jest naprawdę bardzo silna – dodał tytułem usprawiedliwienia – czułem, że całkowicie się zatracam, jakby…jakby nierealność była realna i odwrotnie.

- A jak mnie tobie obrzydziła?

-...