Klasyka - Targowica na występach w filharmonii

Symbol Targowicy jest jednym z najwyrazistszych elementów polskiej kultury i historii i jest tak mocno wdrukowany w świadomość Polaków, że nawet komuniści w peerelu musieli się z nim pogodzić, co najwyżej próbując go reinterpretować po swojemu.

Współczesnym środowiskom postkomunistycznym bardzo nie na rękę są wszelkie nasuwające się analogie do wieku XVIII, anarchii i Targowicy, gdy Targowica zwracała się do carycy Katarzyny wznosząc na sztandarach piękne hasło, a jakże, “obrony wolności”, bo to przecież automatycznie się kojarzy z tym co czyni KOD, pod podobnym hasłem “obrony demokracji”. Margines manewru Targowica ma jak widać dosyć wąski.

Więc by jakoś wyminąć skojarzenia z Targowicą i uniknąć niebezpiecznych analogii, KOD i opozycja przeinaczają nawiązujące do Targowicy stwierdzenia Kaczyńskiego o tradycji Polaków gorszego sortu wywodzącej się od tamtych wydarzeń i to one zarzucają mu wymyślanie takich epitetów skierowanych pod ich adresem. Każdy broni się jak umie, a że nie umie wiele...

Od realiow współczesnych i historycznych uciec się nie da i środowiska te same wpadają w stworzone przez siebie pułapki, demaskując haniebną rolę, którą odgrywają. Dowodzi tego choćby ten niezwykle symboliczny incydent w filharmonii, gdzie mało tego, że zebrani tam tzw. ludzie kultury wybuczeli wicepremiera, to jeszcze dodatkowo złożyli hołd lenny wobec ambasadora obcego kraju, który pojawił się na gali. Wydarzenie jakby prosto z literatury romantycznej. Aż korci mnie by spytać, czy to ten przewrotny Kaczyński sprowokował ich do tej spektakularnej autodemaskacji ? Czy ci tzw. ludzie kultury pozbawieni są do tego stopnia świadomości wątków polskiej historii ?

Nie da się w żaden sposób pominąć analogii targowickich przerzucając odpowiedzialność na Kaczyńskiego. To jednak przecież ich duchowi a może nawet i fizyczni przodkowie tak się zachowali dając asumpt do powstania frazy o tradycji Polaków gorszego sortu. Ale od narzucającej się nieodwołalnie analogii uciec się nie da, bo to przecież oni sami tę analogię wciąż na nowo odtwarzają i rewitalizują. Sprzyja temu wysoki poziom emocji, który ujawnia prawdziwą naturę każdego człowieka. A masz co ci się chciało, Grzegorzu Dyndało.

System postkomunistyczny i jego reprezentanci efektownie wpisują się w historyczny ciąg haniebnych zachowań tworzących łańcuch analogii do Targowicy. Targowica, rozbiory, współpraca z zaborcami, powstania, odzyskanie wolności, akty zdrady, aż po akt zdrady w postaci peerelu.

A wspólcześnie mamy powtórkę tego serialu zdrad, który kontynuuje serię wcześniejszą, gdzie oto pojawia się deal z Kiszczakiem w Magdalence, utrwalanie władzy nomenklatury postkomunistycznej i knucie z eurobiurokratami z Brukseli, tak jak przedtem z tamtymi z Moskwy, wbrew polskiej racji stanu.