Jak ta postkomuna boi się Kaczyńskiego !

Cwana jest ta postkomuna i chiiitra, ale też, wskutek swojego bezrefleksyjnego zafiksowania na własnym grupowym interesie, głupia i chamska. Ma też paskudne korzenie. Nie przeszkadza jej to w doskonałym rozeznaniu, kto jest jej największym przeciwnikiem i robi wszystko by tego demona, Kaczyńskiego dezawuować, podgryzać, opluwać, obrażać i poniżać, manipulując jego społecznym wizerunkiem i odbiorem, by go społeczeństwu obrzydzić, licząc na społeczną naiwność i niedoinformowanie,.co się niestety często udaje.

Jednak poziom emocji wyraźnie ją zdradza, bo nie da się ukryć, że się Kaczyńskiego boi i boi się nie bez powodu, bo to Kaczyński dysponuje niebezpieczną dla establishmentu postkomunistycznego wiedzą, daignozą, programem i doświadczeniem. Prawdziwa polityka wymaga przede wszystkim ideowości i doświadczenia, a takimi zasobami Kaczyński dysponuje. Przykład Zbigniewa Ziobry i jego kolegów dobitnie wskazał na fatalny dla polityka brak doświadczenia, a zarazem na motywy propagandy postkomuny.

O roli doświadczenia w polityce i w życiu w ogóle, można się przekonać, wbrew sprowadzającej na manowce dominującej narracji popkulturowej, dzięki lekturze książki neuropsychologa amerykańskiego Elhonona Goldberga " Jak umysł rośnie w siłę gdy mózg się starzeje". Już sam tytuł mówi wszystko. Nie tylko stare wino jest dobre. 

Sprzężony z popkulturą konsumpcjonizm celowo tworzy tego typu narracje generujące infantylizm, którego skutkiem i objawem jest bezkrytyczny kult młodości, pozwalający na sterowanie młodymi ludźmi i wyciąganie  kokosów z ich naiwności. Zresztą ten sam system ekonomiczny podważą tę narrację, jako że największą grupę bezrobotnych stanowią ludzie młodzi, bez doświadczenia zawodowego, oraz marnie wyedukowani przez fatalne szkolnictwo. Ale właśnie ten infantylizm wbudowany w psychikę młodego delikwenta uniemożliwia mu dostrzeżenie i skojarzenie tych prostych faktów.