Paweł Fajdek: Deus sive machina?

Najdalszy jestem od wieszania psów na Pawle Fajdku - naszej największej (obok Anity Włodarczyk) nadziei medalowej, która nas i siebie kompletnie zawiodła na Olimpiadzie w RIO... Widziałem też film, nagrany przez Fajdka, po jego kompromitującym występie w eliminacjach rzutu młotem. Na filmie widzimy Pawła Fajdka, jakiego dotąd nie znaliśmy. To człowiek kompletnie załamany, dla którego nie zakwalifikowanie się do finału rzutu młotem jest największym dramatem jego życia. Był przecież 100 procentowym, niepokonanym faworytem, który w jednej chwili stał się Mr Nobody Olimpiady w Rio. Nie będę prawić żadnych morałów, mając świadomość morderczych treningów, które doprowadziły Fajdka na szczyt tabel rzutu młotem. Mam bowiem także świadomość, że nagły upadek z takiego szczytu musi być bolesny, a czasami jest nawet i śmiertelny. Po takim upadku można się załamać – utracić wiarę w siebie i sens tego, co się robi. Szczęśliwie jednak Paweł Fajdek to nie maszyna, która po upadku z takiej wysokości z pewnością byłaby wrakiem… Pawłowi potrzebny jest więc dobry psycholog, a na pewno wiara. I to przez duże ”W”. Wiara, że się podniesie, że ten dotkliwy upadek był mu zapewne potrzebny po to, by w najważniejszych momentach nie poddać się strachowi i wątpliwościom. Siła bowiem to nie wszystko. Owszem – w tym sporcie siła, połączona z techniką może sprawić cudy. Jakim był ten cudowny rzut Anity Włodarczyk w finale rzutu młotem! Anita miała jednak przy sobie Kamilę Skolimowską – a przynajmniej jej rękawicę, przez którą czuła obecnego przy niej Ducha Kamili. Taki dobry duch potrzebny jest Pawłowi Fajdkowi, aby odpędził od niego wszystkie strachy i wszystko Zło, które przy nim krąży... Widziałem w telewizji walkę ciężarowców wagi ciężkiej. Tę walkę na Olimpiadzie wygrał Gruzin, który się żegnał przed każdym podejściem do ciężaru i po każdej próbie jego podniesienia. Dodajmy – każdego udanego podniesienia, gdyż Gruzin ani razu nie spalił ! Czy wiara w pomoc Boga pomogła Gruzinowi w jego zwycięstwie ? Bezwzględnie tak. Siła, połączona z Duchem pozwala przenosić przysłowiowe góry. Ostatecznie bowiem to Duch nas przy życiu i nadziei trzyma i nie pozwala, byśmy się załamali i utracili wiarę. Także wiarę w siebie samego…..