Świat to za mało! Wobec akcji Nicponia

Idealiści sądzą, że jak gdzieś jest sucho, ale tak sucho jak w młynku mielącym pieprz, albo tak sucho jak w szklance zakopanej do góry dnem w piaskach Sahary, to niezawodnie, gdy się przez tę suchą skorupę człowiek się jakiś świdrem przewierci – zaraz zdroje i fontanny ożywczej wody trysną!

Idealiści sądzą także, że jeśli ostatniego matołka obłożymy dziełami filozofów i poetów – jeśli przydusimy mu „klatę” Szekspirem na noc, to rankiem zacznie nam wywodzić, choćby w trzynastozgłoskowcu, albo i pospolitą prozą - o miłości, zemście i sprawach umownie nazywanych obyczajowymi.

Guzik prawda!

Oczywiście „piję” tutaj do mojego kochanego Nicponia i jego akcji, którą zrazu się zachwyciłem, a potem coś mi ten zachwyt przeszedł, ale też nie do końca - ponieważ zauważyłem, że Nicpoń nie postawił żadnych warunków, choćby nawet takich ostatecznych – brzegowych.

Ale zanim o tym, najpierw kilka zdań o samym podziale na lewaków i prawaków.

Blogerzy, których Nicpoń przy okazji wymienia - tacy jak Major, Pandada czy Kawaler – tak naprawdę nie są w naszych warunkach żadnymi lewakami, a gaduła z nimi nie jest kruszeniem żadnego muru, bo żadnego poważnego muru między nami nie ma.

Owszem są złośliwostki ideologiczne, ale to takie dla zdrowia po prostu, aby troszkę adrenalinę pobudzić.

Moim zdaniem gruba, czerwona linia frontu przebiega w poprzek ideologii i tak naprawdę sprowadza się do prostackiego rozróżnienia między post - ubeckimi ( he he ) konserwatystami, sowieckimi i niemieckimi agenciorami, oraz ich - udającą socjalizm, konserwatyzm, prawicowość oraz liberalizm świtą - a ludźmi chcącymi szeroko rozumianych zmian.

W tym miejscu trzeba się na moment zatrzymać, gdyż sytuacja jest już zbyt dziwaczna by przejść nad nią do porządku dziennego.

Ludzie, którzy są zadowoleni ze status quo, ludzie nie łaknący zmian i czynnie tym zmianom się przeciwstawiający to są konserwatyści i szerzej mówiąc… prawica!

Ci, którzy łakną zmian na drabinie społecznej, sytuacji Państwa wobec świata i wszelkich w sumie nowości, z monarchią włącznie - to lewica! ( O cholera!)

Bo u nas wszystko jest odwrotnie.!

Komuchy, ubole, ciemne typki z SLD i część tzw. leberałaów z PO - pragną konserwować zastaną rzeczywistość, mamiąc ludzi pozorami zmian, głownie w zupełnie nieistotnej sferze obyczajowo –ideologicznej.

Stąd wynika ich zamiłowanie do PT Lemingów, bo każdy przytomny wie, że tysięczne stado bydła może skutecznie kontrolować kilka psów, co ma miejsce obecnie ( ukłony dla pana Zemke )

I to jest nasza realna prawica - niestety - i mniejsza o ukłony wobec Kościoła czy Tradycji - to, moi mili jest gra!

Słusznie tu zauważają ubolskie cioty, że my - to lewica – bo jątrzymy i chcemy zmian. Bo nam się nie podoba wszechwładza przekupnych politycznych kacyków i orwellowski wręcz , niebywały w swym zakłamaniu i fałszowaniu rzeczywistości styl działania- na niby tylko wolnych mediów.

To ja też będą pisał od siebie, że jestem lewica, skoro to tylko słowa – dobra, jestem lewica – i ordynarnie pisząc – pieprzę wasze układy, koterie i wasz leberalizm tez pieprzę, bo mi się marzy wolność i Wolna Rzeczpospolita!

Ktoś zaraz spyta: Wolność, ale od czego?

- Nie od czego – głupi ubolu – ale od kogo? – Wredna gębo!

- Od ciebie i twych akolitów!

Nicpoń chce dyskusji i pojednania między ludźmi o różnych światopoglądach, ubierając ich w nazwy: lewica i prawica, podczas gdy ja pytam, co miałoby być wyróżnikiem uniemożliwiającym taką gadułę?

Na pewno nie poglądy społeczne!

Na pewno nie stosunek do religii!

Na pewno nie światopogląd obyczajowy?

Na pewno nie narodowość czy rasa?

Więc co?

Szacunek do tradycji, skoro prawie każdy ma inną?Przecież do jasnej cholery nie wszystkich przodkowie w kontuszach chodzili - na szczęście!

Może na początek, jeśli sięgamy do przeszłości ( pomijając komuchów, zdrajców @ uboli - oczywiście ) umówmy się co do tego, że:

- po pierwsze moja rodzina

- po drugie – ja

- po trzecie Polska

- po czwarte mój region

- po piąte Europa

- po szóste cywilizacja narodzona w Europie

- po siódme Świat

Siedem punktów, jak, że zacytuje Haszka „…jak siedem kul w Sarajewie”

Siedem kul, które zburzyły wówczas ostatecznie ten prosty zestaw zrozumiałych dla każdego priorytetów.

Dla mnie, prostego blogera jest oczywiste, że nie mam co gadać o Polsce z człowiekiem, który ma w swoim sercu i umyśle, radykalnie odmienną kolejność tych prostych siedmiu punktów.

Mogę uskuteczniać gadułę z gościem, który przesuwa kolejność o jedno czy góra dwa miejsca, ale nie mam o czym rozmawiać poważnie z kimś tak naiwnym, że do mnie mówi :

„po pierwsze świat”

Świat – moi kochani – to za mało! - gdy bębny, warcząc ruszą!

( to na końcu to z Kiplinga )