Powiało strachem...

Gdy pisałem do tuska list "gratulacyjny" po wysłuchaniu słynnego, trzygodzinnego kłamstwa, napisałem że właśnie skłamał i że od tego momentu wszystko co powie lub zrobi będzie naznaczone piętnem kłamstwa które wypowiedział właśnie w expose.
Tak było i jest do dziś.
Determinacja z jaką kłamstwa zalewają nas wszystkich po uszy każdego dnia i każej godziny świadczy o małości i słabości tych ludzi który w tym uczestniczą. I nie jest ważne z jakich pobudek uczestniczą w tym zakłamywaniu rzeczywistości.
Dziwi mnie jednak jak łatwo ludzie poddają się kłamstwu i z jaką determinacją bronią tego kłamstwa. Bowiem bronią go niemal tak jak powinno się bronić własnego życia lub ojczyzny. Wkładają nieporównanie większy wysiłek w uprawianie tego kłamstwa, które owocuje ich niepomierną frustracją, strachem, zagubieniem podczas gdy prawda, nawet ta najgorsza, oczyszcza i przywraca spokój sumień i myśli. Obrońcy kłamstwa są gotowi rozpętać prawdziwą wojnę aby tylko prawda, oczyszczające catharsis nie nastapiło. Naprawdę zdumiewające jest przywiązanie i oddanie kłamstwu ludzi uzależnionych od zła. Zła które znamy jak zły szeląg i musimy walczyć z nim wciąż i wciąż od nowa.
W tej sprawie jak w żadnej innej widać bardzo dobrzze jak słaby jest człowiek opętany złem i jak bardzo jest zaslepiony. Oni są w pewien sposob pożałowania godni.
Do czego są zdolni ludzie powodowani strchem miała już ludzkość okazję się przekonać nie raz w historii. Należy jedynie życzyć im jak najwięcej honoru by nie zmusali nas do wykonania na nich czynności, które u większości ludzi wywołują sprzeciw i odrazę.