Polska - No Future? (Cz. III, ost.)

Na Niepoprawni.pl przetoczyła się dyskusja na temat ostatniego artykułu Ziemkiewicza w "Rzeczpospolitej" na temat dziedzictwa Romana Dmowskiego w współczesnej Polsce, stwierdzając że po prostu prawdziwych endeków w Polsce po 1989 roku nie ma.

Free Your Mind krytykuje RAZa za brak jego entuzjazmu wobec Radia Maryja i sugeruje, że Ziemkiewicz koniunkturalnie stara się wbić w łaski mainstreamu krytykując ojca dyrektora.

Ziemkiewicz, o czym zapomniał FYM, nigdy nie był koniuntkuralistą, wystarczy poczytać jego publikacje sprzed 10 i więcej lat. Radio Maryja, i ogólnie polską prawice krytykował tak samo w latach 90-tych jak i w bierzącej dekadzie nowego wieku. Używał do tego tych samych argumentów teraz: a to, że jest zbyt etatystyczna, albo że ludzie przywdziewający szyld Dmowskiego i jego myśli niewiele mają z nią wspólnego, pisząc o LPR tak:

(…)Jej popularność od początku opierała się na Radiu Maryja, które mimo uczynienia jednym ze swych lektorów Macieja Giertycha zanurzone jest w przeciwnej, Dmowskiemu najgłębiej obcej tradycji mesjanistyczno-powstańczej. Ojciec Tadeusz Rydzyk, w którym jego zwolennicy widzą kogoś w rodzaju współczesnego księdza Kordeckiego, jak i działacze, którym patronuje, wydają się wzięci wprost z galerii negatywnych typów, przeciwko którym pisane były "myśli staroświeckiego Polaka".

Kultywują oni wzorzec Polaka patrioty wariata, miotanego mistycznymi wzruszeniami, zamiast rzeczowej politycznej analizy. Ponieważ jednak bez przychylności toruńskiego redemptorysty nie sposób myśleć o pozyskaniu narodowo-katolickiego elektoratu, LPR-owska neodmowszczyzna, jak i jej konkurencja z rozmaitych postendeckich partyjek, na bieżący użytek ostrugały Dmowskiego do jego antysemickich i antymasońskich obsesji, jakim ulegał on zwłaszcza pod koniec życia.(…)

Nic dziwnego, że Gazeta Wyborcza, żyjąca wciąż wizją Polski jako kraju z natury endeckiego (co jest oczywistą nieprawdą) podchwytuje te motywy, strasząc inwazją moherowych beretów.

Używanie oskarżeń o antysemityzm przez GW doszło do takiego absurdy, że gdy chciano wprowadzić w Polskim Radio sekcje hebrajską w miejsce sekcji esperanto, to redaktorzy gazety zaczęli mieszać z błotem dyrektora PR i insynułować mu antysemityzm, bo niby to usunięcie esperanto ma podteksty antysemickie!

Wspominam o tym nieprzypadkowo, gdyż już wiele razy wcześniej mówiłem o tym, że Polsce brakuje medialnej reprezentacji w światowym "eterze". Rozgłośnia hebrajska, docierająca do Żydów na całym świecie, w szczególności w Izraelu, wydatnie przyczyniła by się do obalania złośliwych mitów i uprzedzeń w stosunkach polsko-żydowskich. Atak środowiska GW na tą inicjatywę doskonale pokazuje jego podejście do interesów państwa i jego wizerunku za granicą.

Wbrew pozorom powyższe rozważania nie są oderwane od głównego tematu. Przywołałem je po to, aby pokazać pewne manowce intelektualne w formułowaniu wizji rozwoju naszego kraju, jego miejsca w Europie i Świecie. Epoka dwóch trumien, Dmowskiego, narodowego demokraty, nacjonalisty, realisty, i Piłsudskiego, zwolennika multietnicznej Polski opartej na Wschodzie i czynów zbrojnych dobiegła moim zdaniem, definitywnie końca. Oba te obozy powstały w innych czasach i w innych warunkach geostrategicznych.

Co nam pozostało? Przez lata 90-te dominował nurt reprezentowany przez "Gazetę Wyborczą" i "korporacje Geremka" czyli wspominane w poprzednich częściach dostosowywanie Polski do integracji europejskiej przy jednoczesnym kontestowaniu tożsamości i wykręcaniu doświadczeń historycznych (vide postawa Michnika wobec Jaruzelskiego). W efekcie byliśmy znakomicie przygotowani na akcesje, ale już nie na radzenie sobie w ramach Unii, gdzie każdy, niezależnie od tego, czy jest to Francja, czy Hiszpania dba o swoje własne interesy, i nie wacha używać się do tego instytucji UE.

Opracowanie sensownej strategii wymaga znajomości reguł gry, dostępnych ruchów i rozeznania w zasobach własnych, sojuszników i przeciwników, oraz, co jest zawsze kluczowe, wyrażenie pewnego celu. Mój pesymizm wyrażony w tytule jest efektem tego, że potencjału intelektualnego do opracowania strategii dla Polski w XXI wieku nie ma ani wspomniane na początku środowisko Radia Maryja, ani "Gazeta Wyborcza", ani, co gorsza, aktualnie rządząca Platforma Obywatelska, która obrała drogę "zarządzania" krajem.

Dlatego tak więc postanowiłem zakończyć niniejsze rozważania, i postaram się w najbliższym czasie dokonać prezentacji podstawowych perspektyw na stosunki międzynarodowe, z szczególnym uwzględnieniem realizmu.

Do poczytania:

http://www.rp.pl/artykul/9157,245518_Pusta_trumna_Romana_Dmowskiego__.ht...

http://niepoprawni.pl/blog/74/blizej-michnika-niz-rydzyka

http://niepoprawni.pl/blog/287/jednak-blizej-dmowskiego…

Wojna o Polskie Radio - ABCNet

http://doktorno.boo.pl/content/polska-no-future-cz-ii

http://doktorno.boo.pl/content/polska-no-future