Z listy rzeczy ktore nie mieszczą się w głowie

Poprzednia notka poświęcona była kształtowaniu się obecnej formy ustroju totalitarnego. A to o czym poniżej wskazuje pierwsze konkretne, a zlekceważone, sygnały zapowiadające kierunek ewolucji od układu do systemu.

Prawdziwa, pokraczna natura III RP (tu odsyłam do tezy o chimerze ustrojowej) objawia się w najrozmaitszych detalach z dala od centrum zarządzania emocjami zbiorowymi, w którym rzeczywistość pudruje się ze względów politycznych dla stworzenia pozorów i przyozdobienia demokratycznej fasady. Tu, na peryferiach, z dala od medialnego matrixu, nie sięgają zabiegi wizażystów i nie starcza pudru.

Świąteczny numer "Gościa Niedzielnego" zawiera artykuł poświęcony rodzinie zabitego w grudniu 1981 r. dwudziestoletniego Antoniego Browarczyka i wspomnieniom o nim. Mnie zbulwersował szczególnie fragment wspomnień siostry zabitego:

"W 1993 r. Grażyna Browarczyk, wówczas uczennica trzeciej klasy gdańskiego X LO, za pracę na zajęciach z wiedzy społecznej otrzymała ocenę niedostateczną.Tematem wypracowania było jakieś traumatyczne przeżycie, ktore wycisnęło silne piętno na zyciu uczniów. Grażyna napisała o Tolku.Wzburzona nauczycielka, oddając uczennicy przekreśloną pracę, powiedziała, że "to są kłamstwa i bzdury"! No bo kto w Gdańsku słyszał, że w stanie wojennym zginął jakiś tam Browarczyk..."

Niesłychane, nieprawda ? I to w r.1993. Obecnie odnoszę wrażenie,że ilość takich nauczycielek jakby się zwiększyła i gwałtownie wzrosła ilość podobnych reakcji w wielu innych sprawach. III RP, a właściwie postpeerel, w ktory się przekształciła, bluzga toksycznym jadem.

Mam własne wspomnienia z tego samego dnia, w ktorym zginął Tolek. Ja miałem zdecydowanie więcej szczęścia niż on, choć też oberwałem, w łeb, ale chyba tylko granatem dymnym i przypominam sobie gorączkową, i na wpół konspiracyjną krzątaninę lekarzy w Szpitalu Wojewódzkim. Ale te moje osobiste wspomnienia nigdy nie robiły na mnie takiego wrazenia jak ten krótki akapit z "GN".