"Strzelać czy nie strzelać ?" i interpretacje

W ostatnim numerze "Wsieci" znalazłem dwugłos w wykonaniu Łukasza Adamskiego i Ewy Stankiewicz, poświęcony słynnej wypowiedzi reżysera Brauna. Adamski słowa Brauna potępia podczas gdy Stankiewicz je objaśnia i broni. Obie strony mają rację w zakresie, do ktorego się odnoszą, ale jednoczesnie można im zarzucić jednostronność w argumentacji.

Otóż Adamski ma rację wskazując, że żołnierze Chrystusa nie muszą strzelać, bo posługują się inną bronią i tu ma rację, bo gdyby większa liczba ludzi świadczyła swoją postawą o wartościach i przeciwstawiała się ich naruszaniu, to mniej by było ludzi chętnych do ich kwestionowania i naruszania, co przełożyłoby się na efekty polityczne.

Ewa Stankiewicz akcentuje jednak inny aspekt kwestii i słusznie wskazuje, iż pewne zachowania, stanowiące jawne naruszenie a być może i zdradę polskiej racji stanu i interesu narodowego, a oprócz tego jawne nawoływania w przestrzeni publicznej przez rządzących polityków do stosowania przemocy i wyrżnięcia watahy domagają się najwyższego wymiaru kary, która nie jest wymierzana ze względu na zepsucie prawa i prawników.

Tak więc obie strony mają rację w kwestiach, które akcentują, choć powinny wziąć pod uwagę i inne aspekty. Ale dodam od siebie rzecz najistotniejszą, którą ów dwugłos pomija. Jako że prawo i sądy w Polsce nie działają, pojawia się zasadne pytanie - Czy obywatele, OBYWATELE we właściwym tego słowa sensie, jako najważniejsze instytucje w państwie, nie mają, w takiej sytuacji nadzwyczajnej,wręcz obowiązku wziąć sprawę w swoje własne ręce ?

Przecież od r. 1989 nawoływano nas nieustannie do brania spraw w swoje ręce. Chyba nadszedł najwyższy czas by to wezwanie zrealizować.