Koko, koko, euro, spoko

Wczoraj wieczorem zaparłem się i postanowiłem, choć nie jestem masochistą, wysłuchać konkursu na naj-, naj-,
największy hit lata z Euro. Ale,z drugiej strony, nie będę ukrywał, że jestem złośliwcem i spodziewałem się
kolejnego blamażu polskiej popkultury, tak jak to zwykle bywa choćby z okazji konkursów Eurowizji.

Gdy starsze panie z "Jarzębiny" wystąpiły jako pierwsze i brawurowo wykonały swój numer byłem pewny, że pozostałym
będzie trudno konkurować. I moje przewidywania sprawdziły się co do joty. Może jeszcze jeden czy dwa kawałki były
momentami zabawne, to jednak był to pokaz kompletnej żenady. I okazało się jednoznacznie, że te resztki kultury ludowej, które zademonstrowały Jarzębinki wystarczyły by rozłożyć na łopatki popkulturowe smęcenie.

Jak można tak być pozbawionym jakiejkolwiek ambicji, samokrytycyzmu i dystansu do siebie, jakie objawiły zespoły występujące w konkursie ? Momentami chciałem wleźć pod stół z zażenowania. Język polski jest językiem trudnym ale pięknym i stawia twórcom wysokie wymagania. Wystarczy mały kiks i z piosenki wychodzi kicz. Tu trzeba ciężko pracować i trzymać standardy. Żeby być mistrzem trzeba przepracować 10 000 godzin. Tu nie pomoże żadne cwaniactwo.