Bezdenne otchłanie lewicowego mózgu pani Szczuki...

... czyli zapis marzenia.

Wprawdzie dzień poświęcony refleksjom nad lewicą jest dniem straconym, ale niech tam będzie moja strata, a poza tym postaram się ją ograniczyć do minimum. Przypominacie Państwo sobie ten nakręcony przed paru laty film paradokumentalny s-f o peregrynacjach zminiaturyzowanych ludzi w zminiaturyzowanej łodzi podwodnej poprzez zakamarki ludzkiego ciała ?

Otóż chodzi mi po głowie, ilekroć pomyślę sobie o paniach Szczuce, Środzie czy Nowickiej, pomysł podobny. Nie , nie, proszę nie wyobrażać sobie nie wiadomo czego i nie podejrzewać mnie o jakieś bezeceństwa, na które w trakcie takich peregrynacji po ciele pani Szczuki mógłbym sobie pozwolić. Nic z tych rzeczy. I w gruncie rzeczy nie chodzi tu wcale o ciało. Chodzi o pomysł jak najbardziej intelektualny i przeżycia jak najbardziej intelektualne też.

Nie chodzi tu bowiem o ciało pani Szczuki lecz o jej mózg i oryginalny umysł. Wyobrażacie sobie państwo tę
ekscytującą wyprawę śladem dendrytów, aksonów, poprzez neurony i synapsy, poprzez istotę szarą i białą, po
wzburzonych fałdach i bruzdach kory, nurkowanie w przestrzeniach podkorowych pani S ? Czysty horror. Wyobraźcie sobie Państwo te wyładowania elektryczne, gwałtowne zmiany potencjałów, rwące potoki serotoniny, wytryski dopaminy czy deszcz adrenaliny w trakcie przedzierania się przez zwoje mózgowe. Prawdziwy thriller w nano-skali.

Niestety, pewnie nigdy nie dowiemy się jak to jest w mózgach pań S., ale mamy pewne doświadczenia z mediów a poza tym mamy materiał zastępczy, który może nam dać pojęcie co się w takim mózgu dzieje i jakie doznania mogłyby nas oczekiwać w trakcie peregrynacji przez przepastne, niezgłębione przestrzenie lewicowego mózgu. Takim wdzięcznym obiektem dającym nam pewne o tym pojęcie mogą być refleksje pisarki,pani Olgi Tokarczuk, wypełniające książkę "Moment niedzwiedzia", ktorych próbkę zademonstrował Krzysztof Masłoń w recenzji zamieszczonej w poprzednim numerze "Uważam rze".