Pragnę publicznie przeprosić Generała Wojciecha Jaruzelskiego

Bo to ja w 1981 roku byłem tym Nie-Niewiniątkiem z 10 milionów.

Diabełkiem w skórze aniołka!

To, co że miałem wtedy 12 lat, ale:

- chciałem wymordować czerwonych. Naprawdę! Poczyniłem nawet niezbędne przygotowania do tego ludobójstwa, konstruując w piwnicy koktajle mołotowa (sztuk 2) z acetonu we flaszkach po żytniej (mama była chemikiem w Pollenie, tata, nauczyciel, pędził bimber i zbierał butelki).

To co, że nic wtedy nie uczyniłem. Fuksem. Wprowadzono nagle wojsko do naszej podstawówki i przewaga komuchów kazała mi się wycofać.

- Ale, zamiast zrozumieć moje zło wykorzystałem tylko fakt, ze rodzice wbrew "moralności socjalistycznej" na mnie wtedy nie donieśli. Już kilka lat później, podczas antypochodów: przywaliłem kijem cywilowi wyciągającemu ludzi ze szpaleru, rzuciłem wiele petard w kierunku MO sprowadzając na nich bezpośrednie zagrożenie zdrowia i orientacji.

Rzuciłem też kamieniem z bruku (czmul jak cholera) w kierunku opancerzonej grupy ZOMO i uciekłem jak tchórz na tyły Uniwerku Warszawskiego - na pewno wtedy zabiłem jakiegoś niewinnego żołnierza wolności albo uszkodziłem trwale.

A w 1986 i 87 r. przed Świetami Rewolucji Październikowej i 1 Maja zerwaliśmy z kolegą kilkadziesiąt flag czerwonych w moim mieście, w tym z Komendy MO i masztu Szkoły Podstawowej Nr 12. Przez co, w bezmyślny sposób, mogłem doprowadzić do kolejnej groźby interwencji, ze strony ZSRR.

Przepraszam, za to wszystko Panie Generale. Ja po prostu nie wiedziałem, że walczy Pan w stanie wyższej konieczności o Polskę lepszą i sprawiedliwą.

(Nie wiem przy tym dlaczego tego nie wiedziałem, przecież Pan wyraźnie o tym mówił rano w niedzielę. Nie uwierzyłem? Nie słuchałem? Nie znajduję słów usprawiedliwienia).

Gdy już Pan wyda wszystkie wyroki na dzisiejszych Pana quazi-oskarzycieli (w tym śmiesznym, żenującym i politycznym procesiku) - to ja też dobrowolnie poddam się karze. Infamii.

Mam nadzieję, że stanę się właściwym przykładem, dla podobnych (choć pewnie często wiele starszych) gnid, zawistników i pragnących zemsty zdrajców Polski - takich jak Ja.

Tak, nie bójmy się tego słowa: jesteśmy Zdrajcami. To pewne! - jeśli Pan jest polskim Patriotą i Bohaterem.