świr, świr...

Wśród barwinku i wśród bazi
kwitnie w Polsce neonazizm
i okrutnie się rozrasta,
zachwaszczając wsie i miasta,
więc niepokój rośnie w świecie,
i w Kongresie, i w Knessecie;
w każdej gminie i powiecie
czyta o tym się w "Gazecie".

Drży z obawy Polska cała :
młodzi, starzy, duzi, mali,
że gdy braknie Generała
znicz faszysty świat podpali,
od pętaka aż do pryka,
komu bije dzwon Michnika,
z coraz większą myśli trwogą
gdzie dać nogę lewą nogą.

A mnie inne dręczą zmory
gdy kłopoty mam ze spaniem;
nawiedzają mnie upiory,
widzę to, co pozostanie :
widmo głupiej pindy z IBLu,
co natchnienia szuka w kiblu,
rurę, w której tańczą polkę
były Olek z byłym Bolkiem,

układ tych służb, których nie ma,
rozkład tych, co jeszcze są,
Lis co wtorek (w piątki - denat,
a w soboty GMO)
przelot ptaszka - hej, za lasek,
w tvn czerwony pasek :
wywiad ujął pedofila,
rząd znów z troską się pochyla,

federaści : bez dotacji
grozi spadek populacji !
emeryci chcą do Azji,
Kutz przeciw eutanazji ?
Środa walczy z klimakterium,
Wildstein buduje imperium !
Boni : czas rozwiązać związki,
Gazprom przejmuje Powązki ?

(...)

Na szczęście jakiś ptak za oknem
natychmiast ciupciać chce
czy żreć
i śpiewem budzi mnie
ee
i znów chce mi się chcieć.

Wszelki duch natychmiast znika
trwa w gliniaku wiązka bazi
wabi życie - bez Michnika
(mam go tam, gdzie neonazizm)
Nie w Gazecie, nie w Onecie
widać, co tam słychać w świecie :
przyszła wiosna, śpiewa ptak,
trzeba żyć !

Pytanie - jak ?..