kit

Pod koniec epoki Gutenberga niewiele żyje już w Polsce osób, które przeczytały "Chłopców z Placu Broni" Ferenca Molnara wcześniej, niż rapsod Ostrowskiego "Jak hartowała się stal".

Większość obywateli nie zna tych książek nawet ze słyszenia, a tym spośród nich, którzy jeszcze czytają cokolwiek, znana być może postać Harry'ego Pottera, ale o bohaterach lektur ich dziadków, Erneście Nemeczku i Pawce Korczaginie, nie wiedzą nic, i jakoś bez tej wiedzy żyją, czasem nawet nieźle.

Wybierani przez nich do pełnienia rozmaitych ważnych ról społecznych reprezentanci są zazwyczaj bardziej oczytani.

Nie jest to regułą, bo demokracja - "rządy mówców" - głos pozwala zabierać również analfabetom, ale elokwencja jest wszak funkcją bogactwa słów (a niekoniecznie myśli), co ją upodabnia do literatury; oczytani są też zwykle mowni - a wcale nie jest bez znaczenia, c o czytali - i kiedy.

*

Oglądając bohaterów wczorajszego spektaklu sejmowego nie mogłem się opędzić od hipotez, dotyczących zakresu (ale i sekwencji) ich młodzieńczych lektur.

Jestem pewny (kto chce, może to zbadać), że nie wszyscy młodzi posłowie mają za sobą lekturę sienkiewiczowskiej "Trylogii", a są być może i tacy, którzy nie przeczytali "Kamieni na szaniec" Aleksandra Kamińskiego.

Może to mieć jakiś związek z faktem, iż zarówno oni jak ich starsi koledzy łatwo poddali się modnemu obyczajowi nie czytania tekstów, poddawanych ocenie ("Raport MAK" i "Konwencja chicagowska" nie są lekturami pasjonującymi),
ale każe zastanowić się nad źródłami kryteriów oceniania przez nich - czegokolwiek.

*

System wartości, reprezentowanych przez bohaterów dzieł literackich, bywał nie raz w naszej historii istotnym czynnikiem kształtowania postaw i dokonywania wyborów moralnych, do czego bardzo przydatne są wzorce osobowe.

Rozumiem, że szeregowy Nemeczek czy Pawka Korczagin, choć pozostawili ślady w niejednej osobowości, nie są już i nie będą takimi wzorcami, podobnie jak Jan Skrzetuski czy "Czarny" (choć nie jest to postać fikcyjna).

Skoro stało się tak, że dzięki osobistym talentom i możnym
protektorom zajęli miejsca, zwolnione przez literackich bohaterów, audiowizualni idole - Wojewódzki czy Owsiak, nie da się uniknąć konsekwencji praktycznych : zamiast dyskursu publicznego - burda, a zamiast parlamentu .. kabaret.

Wczoraj w polskim parlamencie przewodniczący rządzącej Polską czwarty rok partii, Prezes Rady Ministrów Tusk, miał przedstawić informację o przebiegu i wynikach prac jego administracji nad ustalaniem przyczyn katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem oraz udzielić odpowiedzi na poselskie zapytania przedkładane mu w tej sprawie.

Zamiast to uczynić, przedstawił posłom nieco poszerzoną, pozytywną samoocenę oraz (niezmienioną) opinię o opozycji i poinformował, że na pytania udzieli odpowiedzi pisemnej.

Minister spraw zagranicznych Sikorski wyjaśnił dodatkowo, że byłoby wysoce niestosowne pytanie Rosjan, czy zabili (zamordowali) polskiego prezydenta, więc ich nie pytano.

Wyjaśnienie to było uzupełnieniem wcześniejszej informacji Ministra spraw wewnętrznych Millera, z której wynikało, że tzw. "Raport Anodiny" jest tendencyjnym zestawieniem danych mających uprawdopodobnić fałszywą diagnozę, i że wina "strony rosyjskiej" nie jest "obłąkaną hipotezą".

Minister zdrowia Kopacz wyjaśniła, że o przekopywaniu ziemi na miejscu katastrofy poinformowali ją Rosjanie przywożący ze Smoleńska materiał do badań genetycznych.

Minister obrony Klich wyjaśnił, że nie wydaje zezwoleń na jakiekolwiek loty, więc i na ten lot też go nie wydał.

Marszałek Niesiołowski czuwał czujnie nad przestrzeganiem regulaminu obrad przez posłów zadających pytania; niewielu udało się dokończyć, ale były takie przypadki.

Transmisję całości obrad przeprowadziła jedynie TV TRWAM, lecz można je było śledzić na portalu przyjaciół Mistrza Wajdy, zatem konstytucyjna norma jawności parlamentarnych obrad została zrealizowana.

Dziś Rada Bezpieczeństwa Narodowego obraduje nad sprawą pomocy NATO w razie ataku na Polskę.

Jutro ma być chłodniej.

P.S.

A co z tym kitem ? spytacie może Państwo, więc wyjaśniam.

Otóż Ernest Nemeczek był członkiem Związku Zbieraczy Kitu, wydłubywanego z okiennych ram, a następnie przeżuwanego tak długo, aż odzyska pierwotną miękkość.

Było to, jeśli było (ale chyba było, bo nie przypuszczam, żeby Ferenc Molnar pomysł wziął z głowy), w latach 30-tych minionego stulecia. Wiele się od tej pory zmieniło.

Inne dziś wydłubują kity
zarówno masy, jak elity;
gdzie indziej teraz dłubać trza,
lecz przeżuwanie wciąż sens ma,
bo kiedy trzeba przeżuć wstyd,
przydać się może miękki kit.
Do dzieła więc, na stanowiska !
Niech wszyscy żują !!
Jeden - wciska.