Jeszcze tylko kilka dób..

Kończy się jedenasty rok tego dziwacznego stulecia, w które
wprowadzał większość żyjących wówczas Polaków Jan Paweł II (choć Leszek Miller i Aleksander Kwaśniewski są, zdaje się, innego zdania) i możemy już sobie chyba powiedzieć otwarcie, że żyjemy w Nowych Czasach.

Napisałem te dwa słowa dużymi literami, ponieważ należę do pokolenia, któremu ukazywano perspektywy przyszłości m. in. na łamach czasopism "Nowoje Wriemia" oraz "Nowe Drogi", nie mówiąc o "Nowej Kulturze", i tak mi się jakoś skojarzyło to co dziś nowe - z tamtym, którego poza generałem Jaruzelskim już prawie nikt nie pamięta.

Nie bardzo wypada w poświętnej i przednoworocznej, nieco frywolnej atmosferze rozpoczynającego się karnawału pisać o sprawach poważnych, ale frywolny mieliśmy wszak cały Adwent, a najstarsi Niepoprawni mogą pamiętać, że bale karnawałowe rozpoczynało się niegdyś polonezem i wybaczą.

Napiszę więc krótko : poloneza czas zacząć.

Bardzo odpowiednie wydaje się Michała Kleofasa Ogińskiego "Pożegnanie Ojczyzny".