akcja "W"

Uprzejmie przypominam staruchom i zawiadamiam smarkaterię, że majuskuła "W" stanowiła przez wiele lat powojennych powszechnie znany, czytelny znak rozpoznawczy (słowa "logo" ówczesna polszczyzna nie znała) kampanii sanitarnej zwanej "Akcją "W" a także placówek służby zdrowia zajmujących się profilaktyką i leczeniem chorób wenerycznych, zwłaszcza syfilisu.

"Godzina "W" pojawiła się w słownictwie potocznym znacznie później, na długo po skoszarowaniu większości jednostek wyzwolicielskiej armii i uruchomieniu krajowej produkcji krystalicznej penicyliny w Tarchominie, kiedy zagrożenie epidemiczne było już na tyle zminimalizowane, że żart - "Dżentelmen nie boi się kiły. Dżentelmen ją ma !" - znowu uchodzić zaczynał za zabawny.

Kryptonim znany uprzednio jedynie weteranom, ujawniony w tytule poczytnego zbioru opowiadań Jerzego Stefana Stawińskiego ("Godzina "W". Węgrzy. Kanał.") stawał się własnością powszechną, podobnie jak wiedza o Powstaniu, o którym w czasach "Akcji "W" mówić i pisać wolno było tylko źle, albo wcale.

Obecnie "Godzina "W" stała się tak szacownym hasłem, że sam pan poseł Ryszard Kalisz głośno protestuje przeciw jego profanowaniu, natomiast o "Akcji "W" najwyraźniej zupełnie już zapomniano.

Moim zdaniem niesłusznie.

Cokolwiek kiedykolwiek w Polsce wybuchnie, nie rozwiąże naszych problemów z krętkiem bladym - tym symbolicznym,
ale i z tym realnym, który uodpornił się na antybiotyki.

Za dużo u nas dżentelmenów.