Sztandarowy przekręt Donalda T.

Koniec roku się zbliża, a tu zamiast świętować, pijarowcy naszego Czarodzieja z Kaszub dwoją się i troją, czym by tu przykryć kolejną aferę. Aferę z oszustwem obietnicy zbudowania do 2012 roku w 1605 km autostrad i 2418 km dróg ekspresowych, przykrył dziś swym ciałem sam p.rezydent obiecując, że to co wczoraj podpisał dziś już jest nieaktualne. Chodzi oczywiście o słynną ustawę o finansach publicznych w ramach której, ci co nabyli prawo do emerytury mogli z niego skorzystać pod warunkiem, że się zwolnią z pracy. Dziś jednak p. rezydent zorientował się, że wisi nad nim Trybunał Konstytucyjny, więc zagrał rolę dobrego wuja, który chce ludziom zrobić dobrze. Niezbyt to odkrywcze, ale jak na p.rezydenta nieźle to wymyślił...

Ale czym, lub kim Ministerstwo Prawdy przykryje jutro sztandarowy przekręt Donalda T. – czyli opiewane w mediach „Orliki”? Przecież nie da się już ludności wcisnąć kolejny raz kit ze ś.p. Lechem Kaczyńskim za sterami TU-154… Nie wystąpi też śledcza Pitera od spraw korupcji ze znalezionym paragonem na zakup śledzia w oleju za 6,50 zł, który spożył 5 lat temu jakiś poseł PIS. Co tu robić, co tu robić ?

Postępowe media przyjęły słuszny w takich wypadkach scenariusz, polegający na mówieniu od rzeczy, czyli o niczym. W TVN - milczenie... Sam zaś Czarodziej z Kaszub zaszył się w swym biurze, usiłując przeczekać najgorsze chwile. Niestety…

Afera jest rozwojowa i dotyczy przekrętów przy przetargach na budowę „Orlików”, polegających na takim zmienianiu parametrów nawierzchni boisk, by przetargi wygrywali sponsorzy naszej postępowej partii, która – jak powszechnie wiadomo, może się wyżywić nawet bez dotacji z budżetu Państwa. Dziś okazuje się, że jeszcze przed powstaniem projektu architektonicznego kolejnego „Orlika” - w ministerstwie sportu odbywały się spotkania, w których udział brali m.in. poseł PO Andrzej Biernat, podsekretarz stanu w ministerstwie sportu Tomasz Półgrabski oraz właściciel firmy dostarczającej nawierzchnię dla tego typu obiektów Filip Kenig – prywatnie zaufany Mirosława D. – bossa bossów interesu hazardowego a zarazem skarbnika PO.

Na tych spotkaniach Filip Kenig mógł zapoznać się z propozycją projektu architektonicznego i wnosić swoje uwagi. Co ciekawe, Kenig mógł zapoznać się z projektem na kilka miesięcy przed innymi przedstawicielami z branży. W wyniku tych spotkań w finalnym projekcie architektonicznym przekazanym samorządom do realizacji znalazły się konkretne parametry trawy dla boisk, która znajdowała się w asortymencie firmy wspomnianego Filipa Keniga…

Żeby wykosić konkurencję, trawa musiała mieć 40 mm wysokości, a jedynym dostawcą na polskim rynku tego rodzaju trawy jest... ów koleżka Mirosława D., czyli znanego nam już wcześniej Mira - z opowieści Zbycha o kontaktach przyjaciół Donalda T. z mafią hazardową...

Teraz każdy wie, po co Donaldowi T. były te „Orliki”: to był i jest mechanizm do napełniania kasy PO przez szczodrych sponsorów, którzy dziwnym trafem wygrywali i wygrywają przetargi na budowę „Orlików” - za nasze pieniądze i pod czujnym okiem Pitery. I tak, nasza kasa trafiała do kolesi kasjera PO, z czego Naród cieszy się do dzisiaj, jak dziecko z batona. Na otwarcie „Orlika” przyjeżdżał przecież sam premier, niejednokrotnie nawet z ministrem Mirem (gdy ten był jeszcze ministrem), oglądał tę 40 milimetrową trawę, potem oglądał jak rosły mu słupki sondażowe a z drugiej strony – jak szybko rosła w siłę kasa postępowej partii.

Mechanizm napełniania kasy przez szczodrych biznesmenów ujawnił przecież b. szef „Przyjaznego (dla naszej postępowej partii) Państwa”  . Wystarczyło tylko znaleźć kilkudziesięciu nagle wzbogaconych studentów, którzy za obietnicę pracy w administracji „przyjaznego państwa” gotowi byli wpłacić każde pieniądze. Nawet takie, jakich nigdy nie zarobili. Ale np. wygrali je w kasynie Rycha, albo dostali od babci – emerytki za pomoc przy wniesieniu zakupów. Dlatego nie może nikogo dziwić w tym kraju, że za czasów Donalda T. administracja nam się rozrosła o 60 tysięcy etatów. W końcu chcemy, aby nam się żyło lepiej, czy też trwać w ciemnocie i zacofaniu ?

Oczywiście, nie każdy może pracować w administracji Donalda T. Taką pracę mogą dostać tylko wierzący w Donalda T., który przecież potrafi wyczarować każdy cud. Na przykład cud wygrania przetargu na sztandarową inwestycję pt. „Orlik”, albo na dokształcanie wylanych z byłych stoczni jej byłych pracowników.  Ale Donald T. nie może wszystkiego załatwiać sam. Musi mieć swoich wiernych i zaufanych pomocników, ci z kolei muszą mieć swoich wiernych i zaufanych biznesmenów, którzy w przypadku kolejnego śledztwa prowadzonego przez nieodżałowanego Mirosława S. będą tak kręcić, jak kręcić potrafił Rycho lub jak chciała lody kręcić Beata S.  

A nad tym wszystkim - nad tą lodziarnią - czuwać musi Julia P.,wybitna śledcza anty-korupcyjna, która odkryła paragon na dorsza z okresu, gdy postępowi biznesmeni budzili się przed godziną szóstą rano ze strachem w oczach…