Betonowy druh Bronek w plastikowym świecie Donalda

Wszystko wskazuje na to, że kolejny cud Tuska – tym razem na wybory prezydenckie – okaże się kolejną klapą na liście dotychczasowych cudów Geniusza Kaszub. Żałoba po stracie Prezydenta Kaczyńskiego i jego małżonki wraz z 94-ma osobami towarzyszącymi mu do Katynia, zmiotła pamięć o szumnych prawyborach, w wyniku których niewątpliwie postępowa partia, postawiła na Komorowskiego.

Niewątpliwie postępowa partia, jak i sam kandydat, otrzymali od Pana Boga niespodziewany dar: przypominający Bolesława Bieruta dostojny Bronek, jeszcze jako kandydat na prezydenta, został p.o. Prezydentem…. Jak jednak można zmarnotrawić ten dar – świadczy zaledwie tydzień pełnienia obowiązków głowy Państwa – w tym niezwykle ważnym dla Polski momencie.

W tym historycznym tygodniu, Komorowski okazał się być człowiekiem z betonu i jak pisze Marek Migalski na swoim blogu: „odklejonym od przeżyć polskiego społeczeństwa, nie potrafiący nawiązać kontaktu z ludźmi…” Jak zauważa Migalski, choć pijarowcy PO napisali Bronkowi świetne teksty przemówień z okazji uroczystości żałobnych: „jego słowa brzmią jak pogadanki z młodzieżą na zlotach harcerskich. Brak w nich empatii, żaru, przekonania".

Skąd jednak znaleźć empatię, żar i przekonanie, gdy się tych tekstów nie pisało samodzielnie – jak to czynił Wielki Prezydent Lech Kaczyński? Przecież zarówno niewątpliwie postępowa partia, jak i sam Bronek – jeszcze 10 dni temu zwalczali w niewybredny sposób Prezydenta i jego otoczenie, oraz realizowali program wyrżnięcia opozycji. Jak tu zdobyć się na empatię, żar i przekonanie w obliczu wielkiej tragedii polskiego Narodu, gdy prawdziwe przekonanie skłaniałoby raczej do zatańczenia nad grobami ofiar, dzięki którym niewątpliwie postępowa partia może zgarnąć wszystko, bez wysiłku?

Przecież, do tego tańca radości by doszło, gdyby za sprawą pijarowskich zabiegów oraz nieustającego opluwania Lecha Kaczyńskiego przez członków niewątpliwie postępowej partii - zdołano by Lecha Kaczyńskiego usunąć z funkcji Prezydenta w październikowych wyborach. Łatwo sobie wyobrazić szaleńczy tryumf Tuska, Bronka, Radka, Niesiołowskiego i Palikota, oraz salonu III RP…

Pan Bóg jednak pomieszał szyki niewątpliwie postępowej partii oraz jej kandydatowi na Prezydenta RP – dając im wszystko, na przysłowiowej tacy. Okazało się jednak, że nawet tak banalna sprawa, jak przemówienie głowy Państwa do Narodu nad trumnami ofiar katyńskiej katastrofy, staje się zadaniem karkołomnie trudnym do zrealizowania. Nie wystarczy bowiem doskonały tekst. Za tekstem musi się kryć prawda, wypływająca - jeśli nie z serca – to chociaż z przekonania.

Utworzony przez Tuska i jego pijarowców świat z plastiku, z plastikowymi osobistościami – nie ma ani serca ani też przekonania. Ten sztuczny świat jest niewiarygodny, a przez to obcy dużej części Narodu. Nic temu światu nie pomoże zwalisty druh Bronek (niewątpliwie wyższy od Lecha Kaczyńskiego), oraz reszta naburmuszonych dostojników, przypominających postaci z legend o Bolesławie Bierucie.

Betonowy druh Bronek, w plastikowym świecie Donalda, nie może nikogo wzruszyć – może wzbudzić, co najwyżej ogromne zdziwienie. Na tle tego sztucznego świata, Naród wreszcie dostrzegł wielkość i i żarliwy autentyzm Lecha Kaczyńskiego. No cóż, lepiej późno, niż wcale.