Dogmaty młodzieży III RP pt. „Wyznanie wiary postępowego młodzieńca”

Obrazek użytkownika Kapitan Nemo
Blog

 

W latach międzywojennych, każde polskie dziecko znało wiersz Władysława Bełzy, określony przez autora jako " Katechizm polskiego dziecka " pt. "Wyznanie wiary dziecięcia polskiego":

- Kto ty jesteś?

          - Polak mały.

- Jaki znak twój?

          - Orzeł biały.

- Gdzie ty mieszkasz?

          - Między swemi.

- W jakim kraju?

          - W polskiej ziemi.

- Czym ta ziemia?

          - Mą ojczyzną.

- Czym zdobyta?

          - Krwią i blizną.

- Czy ją kochasz?

           - Kocham szczerze.

- A w co wierzysz?

           - W Polskę wierzę.

- Czym ty dla niej?

           - Wdzięczne dziecię

- Coś jej winien?

           - Oddać życie.

Dwadzieścia lat po odzyskaniu tzw. wolności – tamten wierszyk, jako zacofany i sprzeczny z naszą racją stanu, którą już nie jest polskość i patriotyzm, lecz europejskość i tolerancja – powinien zostać objęty cenzurą prewencyjną III RP i zastąpiony wierszem postępowym. Tym bardziej, że wiersz Bełzy, został określony jako „katechizm”, co samo w sobie już jest zacofane.

Na szczęście, żadne polskie dziecko nie jest od dwudziestu lat od odzyskania przez nas tzw. wolności, nauczane patriotyzmu i polskości, choćby w oparciu o wiersz Władysława Bełzy. Ono jest polskości i patriotyzmu skutecznie oduczane. Przez 20 lat oduczania polskości i patriotyzmu, wyrosło nam nowe pokolenie - postępowa młodzież III RP, głosująca na takie same jak ona postępowe partie, mające (jak to określił b. premier III RP) Polskę w d….. Takoż i postępowa młodzież.

Skoro katechizm zastąpiły dogmaty, więc skąd to zdziwienie, że sportowcy na olimpiadę wystąpili w barwach Monako, piłkarze lansują Indonezję a orzeł Agaty Wróbel (ciężary) – już bez krępacji spogląda na wschód? On zagląda przecież do źródła III RP!

Dla tej postępowej młodzieży III RP dedykuję postępowy wierszyk, czyli: Dogmaty młodzieży III RP pt. „Wyznanie wiary postępowego młodzieńca”:

- Skąd ty jesteś?

           - Z Europy.

- Jaki znak twój?

           - Jeszcze złoty.

- Gdzie ty mieszkasz?

           - Gdzie popadnie.

- W jakim kraju?

            - Tam, gdzie ładniej.

- Gdzie ten kraj jest?

            - Tam, gdzie płacą.

- Czym zdobyty?

            - Moją pracą.

- Czy ją kochasz?

            - Nienawidzę.

- A w co wierzysz?

            - W obietnice.

- A gdzie Polska?

            - Tam, na mapie!

- Coś jej winien?

            - To podatek…

NEMO

Brak głosów

Komentarze

antysalon

Vote up!
0
Vote down!
0

antysalon

#50727

10-ka na wstępie
Żal i smutek mnie ogarnia jak tylko o tym pomyślę , wydarli nam dzieci i młodzież spod naszego wpływu m kształtując nowego człowieka do którego w większości przypadków na okrągło zapracowani i zaganiani rodzice po prostu nie mają szansy dotrzeć.

Bombardowani wszechogarniającą ich propagandą zachłyśnięci blichtrem reklam zatracili się całkowicie nie mając tak naprawdę pojęcia kim są i skąd pochodzą a tym bardziej nie wiedzą dokąd zmierzają i po co ..?

Państwo samo zajęło się na swój sposób edukacją i w efekcie przerobili niemalże całe pokolenie na młodych junkrów obywateli jewropy ..

Można powiedzieć że Tusk odniósł pełen sukces , żeby to jeszcze było aby prawdą ale prawda jest bardziej prozaiczna i przyziemna , sukces owszem ale w imieniu innych sił zainteresowanych tym wyjaławianiem naszego narodu a młodzież to przecież cel nr 1.

pozdrawiam

............................

"Pozwól mi Panie bym stał się narzędziem Twej sprawiedliwości"
http://andruch.blogspot.com/

Vote up!
0
Vote down!
0

-----------------------------------------
Andruch z Opola
]]>http://andruch.blogspot.com]]>

#50737

tekst do bólu prawdziwy.

pozdrawiam

Kirker prawicowy ekstremista

Vote up!
0
Vote down!
0

Kirker prawicowy ekstremista

#50832

Tekst rewelacyjny !
Jestem pod wrażeniem.
Prosto i jak wyraziście.

Żeby o naszym smutku nie stanowił,
to należałoby jedynie przyklaskać.

A tak,
to powiem:
Kapitanie poprostu potrafisz! :)

pzdr

Vote up!
0
Vote down!
0

chris

#50836

odpowiem Norwidem

Moja ojczyzna

Kto mi powiada, że moja ojczyzna:

Pola, zieloność, okopy,

Chaty i kwiaty, i sioła - niech wyzna,

Że - to jej stopy.

 

Dziecka - nikt z ramion matki nie odbiera;

Pacholę - do kolan jej sięga;

Syn - piersi dorósł i ramię podpiera:

To - praw mych księga.

 

Ojczyzna moja nie stąd stawa czołem;

Ja ciałem zza Eufratu,

A duchem sponad Chaosu się wziąłem:

Czynsz płacę światu.

 

Naród mię żaden nie zbawił ni stworzył;

Wieczność pamiętam przed wiekiem;

Kluch Dawidowy usta mi otworzył,

Rzym nazwał człekiem.

 

Ojczyzny mojej stopy okrwawione

Włosami otrzeć na piasku

Padam: lecz znam jej i twarz, i koronę

Słońca słońc blasku.

 

Dziadowie moi nie znali też innéj;

Ja nóg jej ręką tykałem;

Sandału rzemień nieraz na nich gminny

Ucałowałem.

 

Niechże nie ucza mię, gdzie ma ojczyzna,

Bo pola, sioła, okopy

I krew, i ciało, i ta jego blizna

To ślad - lub - stopy.

Vote up!
0
Vote down!
0

dobra kobieta

#50844

daje 10

Vote up!
0
Vote down!
0

Marika

#50845