Gdańskie "bluźnierstwo"

Pomnik stworzony przez gdańskiego studenta wywołał sporo kontrowersji, co mnie dziwi, gdyż w odróżnieniu od innych instalacji czy happeningów, o jakich było głośno w ostatnich latach, ten oparty jest na niekwestinowanych faktach. I dobrze, że fakty te przypomina.

Nawet tak poważny i niezależny pyblicysta jak Piotr Skwieciński uznał instalację za przesadę, godzącą w uczucia Rosjan, dostarczającą im pretekstów do antypolskich wystąpień. Wracając zaś do historii, Skwieciński podkreślił pewną asymetrię między Sowietami a Niemcami na korzyść tych pierwszych.

http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-piotra-skwiecinskiego/64869-gdybym-nie-wiedzial-ze-glupota-piotr-skwiecinski-dla-wpolitycepl-o-gdanskiej-rzezbie-rosyjskim-ambasadorze-i-tym-kto-na-skandalu-zyska

Ja nie zabieram Rosjanom prawa do posiadania i wyrażania uczuć, ale bliższa koszula ciału niż sukmana, więc patrząc na to z polskiej perspektywy, ta asymetria wcale nie jest pewna, a można nawet znależć argumenty na rzecz tezy,że można ją odwrócić. Niekoniecznie muszę zresztą odwoływać się do abstrakcyjnej polskiej perspektywy, wystarczy mi perspektywa osobista czy właściwie rodzinna.

Piotr Skwieciński jest młodszy ode mnie, więc realnych szczegółów nie pamięta. Jego argumenty odnośnie asymetrii między Niemcami a Sowietami, w tym wypadku mogę łatwo obalić, odwołując się do historii rodzinnej. Mój ojciec, przeciętny porucznik rezerwy Wojska Polskiego, musiał wiać z terenów zajętych przez Rosjan, przez granicę, na tereny okupowane przez Niemców, bo był przez Sowietów poszukiwany. Tam przeżył, po stronie rosyjskiej zapewne nie przeżyłby. Z tej perspektywy wniosek jest jednoznaczny, niezaleznie od tego czy uznamy ten przypadek za reprezentatywny czy nie.

Ponadto, niezaleznie od mojej tezy, niezwykle ciekawy i wymowny byłby przegląd reakcji na pomnik, a raczej, bądźmy realistami, na reakcję namiestnika carskiego w Warszawie, rozmaitych dziennikarzy komentujących sprawę w mediach.