Warszawska prowokacja
W lipcu 1944 roku polscy komuniści dążyli do sprowokowania wybuchu powstania w Warszawie.
Stalin dzięki swym agentom ze słynną „piątką z Cambridge” na czele, nie mniej licznym agentom w Stanach Zjednoczonych oraz pracującym dla sowieckiego wywiadu Polakom w rządzie RP w Londynie, w tym ministrem o pseudonimie „Henryk” (najprawdopodobniej był nim Henryk Strasburger) oraz w KG AK był doskonale zorientowany w polskich planach wybuchu powstania w Warszawie.
Na Kremlu wiedziano także wszystko o każdym kroku polskich komunistów, a na użytek Stalina regularnie przygotowywano przegląd głównych gazet wydawanych przez Polską Partię Robotniczą i inne partie obozu prosowieckiego.
Sowieckie marionetki z tzw. Polski lubelskiej starały się przekonać Polaków , iż tylko Armia ludowa i jej sprzymierzeńcy prowadzą prawdziwą walkę z niemieckim okupantem. Propaganda komunistyczna dążyła do przekonania Polaków, iż taktyka Armii Krajowej „wyczekiwania z bronią u nogi” szkodzi polskim interesom narodowym, i jedynie czynna walka z okupantem oraz sojusz z Związkiem Sowieckim mogą zagwarantować odbudowę suwerennego państwa polskiego.
Nawoływanie do powstania w Warszawie było jednym najważniejszych elementów wojennej propagandy komunistów. 1 lipca 1944 roku Rada Wojskowa 1 Armii Wojska Polskiego w odezwie do Polaków wzywała do powstania zbrojnego i apelowała: „Bądźcie gotowi do powstania z bronią w reku przeciwko niemieckim oprawcom”.
Dnia 28 lipca 1944 roku w „Głosie Warszawy”, gazecie PPR oskarżono dowództwo AK o bierność i zasugerowano, iż „żołnierze AK buntują się i masowo opuszczają oddziały”. Następnego dnia w audycji radiowej Związku Patriotów Polskich wezwano mieszkańców stolicy do czynu, przypominając, że „bezpośrednią, czynną walką na ulicach Warszawy, po domach, fabrykach, magazynach, nie tylko przyspieszymy chwilę ostatecznego wyzwolenia, lecz ocalimy również majątek narodowy i życie naszych braci”.
Na murach warszawy pojawiła się także odezwa komendanta głównego prokomunistycznej Polskiej Armii Ludowej Henryka Boruckiego i jego zastępcy Juliana Skokowskiego, informująca o rzekomej ucieczce ze stolicy Komendy Głównej AK i wzywająca żołnierzy AK do walki w szeregach PAL.
W niedzielę 30 lipca w kolejnej audycji ZPP wzywano mieszkańców stolicy do broni. „Niech ludność cała – apelowano – stanie murem wokół Krajowej Rady Narodowej, wokół warszawskiej Armii Podziemnej. Uderzcie na Niemców. Udaremnijcie ich plany zburzenia budowli publicznych. Pomóżcie Armii Czerwonej w przeprawie przez Wisłę. (…) Milion ludności Warszawy niechaj się stanie milionem żołnierzy, którzy wypędzą niemieckich najeźdźców i zdobędą wolność”.
Organ Armii Ludowej „Gwardzista” także wyzwał do walki, podkreślając, iż „nie możemy dopuścić do tego, aby tę wolność wywalczyła nam tylko armia sowiecka. Naszą dumą powinno być pokazanie całemu światu, że walczymy o naszą wolność ile tylko było można”.
Komuniści, którzy nie posiadali takiej wiedzy o zamierzeniach rządu RP jak Stalin – byli przekonani, iż dowództwo AK po tragicznych doświadczeniach z Wilna i Lwowa nie zdobędzie się na powstanie w Warszawie. Jeśli nawet powstanie wybuchnie, to będzie żywiołowy zryw ludności, który komuniści będą mogli wykorzystać dla własnych celów.
Rozkaz gen. Bora-Komorowskiego o rozpoczęciu powstania pokrzyżował plany komunistów. Załamała się ich strategia. Prysł mit o rzekomym prymacie komunistów w walce zbrojnej z Niemcami.
W jednym z raportów NKWD dla Stalina jednoznacznie stwierdzono, iż komuniści polscy swą krzykliwą propagandą na temat powstania w Warszawie skłonili dowództwo Armii Krajowej do wystąpienia przeciw Niemcom. Stalin zarządził przeprowadzenie wewnętrznego śledztwa, którego celem było ustalenie osób odpowiedzialnych za zachęcanie Warszawy do powstania. W toku śledztwa ustalono, iż radiostacja im. Tadeusza Kościuszki należąca do Związku Patriotów Polskich w trzynastu audycjach nadawanych między 2 a 30 lipca 1944 roku nawoływała do otwartego powstania w stolicy.
Ostatecznie nikogo jednak nie ukarano. Stalin świadomie zezwolił polskim komunistom na tę inicjatywę, aby pokazać zachodnim sojusznikom, że Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego nie jest marionetką Kremla, prowadzi bowiem własną politykę, która nie w każdym elemencie zgodna jest z polityką Moskwy.
Stosunek do powstania w Warszawie stał się także zarzewiem podziałów w obozie polskich komunistów. Ich część przebywająca w Moskwie uznała stanowisko PKWN wobec powstania za zdradę i skierowała do władz sowieckich skargę na swych towarzyszy. W liście do Komitetu Centralnego WKP(b) Zofia Dzierżyńska zarzuciła kierownictwu PKWN niedocenianie roli Armii Czerwonej w wyzwoleniu Polski i wyolbrzymianie roli polskiej armii. Wdowa po szefie CzeKa dostrzegła w działalności Polskiej Partii Robotniczej niebezpieczną tendencję „odchylenia nacjonalistyczno-oportunistycznego” i próbę pojednania z rządem RP w Londynie. Nie wahała się nawet sugerować, iż w środowisku polskich komunistów działa „piąta kolumna”, która sabotuje proces rewolucyjnych zmian w Polsce.
Wielu komunistów przebywających w kraju nie było świadomych faktycznego stosunku Kremla do powstania. W tym samym czasie, gdy sowiecka „Prawda” pisała, że ofiara krwi warszawiaków „służy tylko politycznym spekulantom z londyńskiej emigracji”, a „klice Sosnkowskiego przydałaby się odrobina przyzwoitości i zdrowego rozsądku”, w uchwale KRN z 15 sierpnia 1944 roku wezwano wszystkich Polaków do jedności, a armię polską do wyzwolenia Warszawy. W odpowiedzi Berling wydał rozkaz nr 6 mówiący o niechybnych decydujących walkach o Warszawę i wzywający „polskich żołnierzy do zdecydowanego szturmu stolicy”.
Stalin jednak od początku uważał powstanie w Warszawie za akcję antysowiecką i nie zamierzał cokolwiek czynić, aby pomóc powstańcom. W jego interesie było zniszczenie niemieckimi rękami najważniejszego ośrodka sił niepodległościowych.
Przy okazji postanowił poprowadzić ze swoimi polskimi „towarzyszami” cyniczną grę, która tylko zwiększała ich uzależnienie od Moskwy.
Wybrana literatura:
N. Iwanow – Powstanie Warszawskie widziane z Moskwy
Mocarstwa wobec powstania. Wybór dokumentów i materiałów
Powstanie Warszawskie 1944, red. S. Lewandowska
A. Przygoński – Stalin i Powstanie Warszawskie
L. Dzikiewicz – Zbrodnia Stalina w Warszawie
Polskie Siły Zbrojne
- Blog
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz
- 2473 odsłony
Komentarze
@Godziemba
1 Sierpnia, 2013 - 08:08
Tę treściwą notkę powinni b. uważnie przeczytać wszyscy, którzy biadolą z powodu "wywołania powstania bez porozumienia z Armią Czerwoną"!
Napisz coś, Godziembo, o sowieckich wysłannikach, którzy chcieli się "porozumiewać" ;-). O sławetnym kpt. Kaługinie, o mniej znanym lejtnancie Kołosie...
Pozdrawiam
tł,
1 Sierpnia, 2013 - 09:21
Sprawa Kaługina wymaga dłuższego tekstu. Obiecuję, iż go napiszę, ale nie wiem czy w najbliższym czasie - zajmuję się teraz przygotowaniem cyklu artykułów o perfidnej polityce Beneśa wobec Polski w czasie II WŚ.
Pozdrawiam
Godziemba
Godziemba
Źle oceniony komentarz
Komentarz użytkownika igorczajka nie został doceniony przez społeczność niepoprawnych.. Odsuwamy go troszkę na dalszy plan.
@Autor1 Sierpnia, 2013 - 08:54
Wśród lektur brakuje tej:
http://wiktorinoc.blogspot.com/2011/08/jozef-mackiewicz-optymizm-nie-zastapi.html
;-)
http://wiktorinoc.blogspot.com
Wiktorinoc
1 Sierpnia, 2013 - 09:23
Pamiętam Pański znakomity tekst.
Polecam go jako doskonałe uzupełnienie mojego skromnego przyczynku o PW.
Pozdrawiam
Godziemba
Godziemba
@Godziemba
1 Sierpnia, 2013 - 09:32
Prostuję! Tekst nie jest mój! Tekst jest Józefa Mackiewicza! Ja tylko udostępniłem wybór. A warto przeczytać całość. Jak i resztę tego autora. ;-)
http://wiktorinoc.blogspot.com
http://wiktorinoc.blogspot.com
Wiktorinoc
1 Sierpnia, 2013 - 10:14
Oczywiście.
Ważne, iż go Pan udostępnił i rozpropagował.
Wszystkie tomy Józefa Mackiewicza mam w swojej bibliotece. Niektóre są jeszcze wydane w "podziemiu", inne londyńskie.
Wielokrotnie je czytałem, a Józefa Mackiewicza uważam za najwybitniejszego polskiego pisarza XX w.
Pozdrawiam
Godziemba
Godziemba
Powstanie
1 Sierpnia, 2013 - 14:34
Dzięki serdeczne za bardzo jasny i klarowny wpis odnośnie okoliczności i zdarzeń towarzyszących wybuchowi Powstania Warszawskiego,a szczególnie za przytoczony cytat fragmentów artykułów Józefa Mackiewicza.
Niestety ,Polacy do dziś nie wiedzą,jak zachowywały się sowiety w momencie powstania.Szczególnie dziś w dzień 69-tej rocznicy wybuchu sb-ckie media próbują zamazać prawdę i wmawiają Polakom wypowiedziami mętnych autorytetów bezsensowną walkę ,która przyniosła tylko śmierć i zniszczenia.Tym bardziej słowa Mackiewicza i jego przemyślenia są do dziś aktualne,gdyż taktyka i perfidna gra Sowietów widoczna jest i dziś.
Jeszcze raz dziękuję za prawdę
asiabled niedawno zdecydowałam się zalogować na niepoprawnych,chociaż śledzę już stronę od 2 lat.
Wyłącz TVN włącz myślenie.
Zło od czerwonych jest wciąż takie samo
1 Sierpnia, 2013 - 21:28
Kłamstwo ,mataczenie by wejść podstępnie tylną bramą
Ta metoda jest wciąż i skutecznie udoskonalana
Widzą ci ,którzy oglądają media od rana
Powinno być już oświecone społeczeństwo w temacie
Niestety ciągle dają się prowadzić w kieracie
Czyżby musieli dostać cegłą w kościele drewnianym?
By się obudzić i stwierdzić, jestem oszukany
Pozdrawiam
"Z głupim się nie dyskutuje bo się zniża do jego poziomu"
"Skąd głupi ma wiedzieć że jest głupi?"
@Jacek Mruk
2 Sierpnia, 2013 - 09:14
Brak znajomości podstawowych faktów, niechęć do ich poznania skutkuje niewiedzą. A takim wszystko można wmówić, łatwo nimi manipulować, łatwo rządzić.
"Reforma" szkolnictwa ma właśnie na celu wychowanie analfabetów historycznych.
Pozdrawiam
Godziemba
Godziemba
Źle oceniony komentarz
Komentarz użytkownika poronia nie został doceniony przez społeczność niepoprawnych.. Odsuwamy go troszkę na dalszy plan.
Odszkodowanie za Powstanie2 Sierpnia, 2013 - 10:16
Ocena PW dla bardzo wielu to istny węzeł gordyjski.
Bez dogłębnej wiedzy nie sposób go rozwiązać, zatem ten temat łatwo dzieli Polaków.
PW powinno nas łączyć i to jest wydaje się jego największy sens.
Ten węzeł gordyjski bardzo łatwo przeciąć, można to zrobić przy użyciu prostego pytania:
Kiedy i ile zapłacą nam Niemcy za mordy i zniszczenia dokonane podczas PW?
To pytanie łączy Polakow, no bo kto będzie przeciw?
Mała garstka zdrajców? Ci się nie liczą. Zbrodnia na mieszkańcach Warszawy i na samym mieście musi być osądzona, a za osądem idzie kara. Kara jest prosta
ODSZKODOWANIE ZA POWSTANIE.
___________________
Póki dech póty nadzieja
Póki dech póty nadzieja