Ściepa na Stiepa czyli pieśń dziada kalwaryjskiego o

potrzebie zrywu narodowego i o antidotum na jad nowego bazyliszka

Dawniej spokojnie żyło się w Warszawie,

od latek kilku jest już nieciekawie,  

stolicę nęka nowy Bazyliszek –

Stefan od myszek...

Za wojny wolskiej  opozycjonista

był z Stefka  jurny, nawet był na listach ,

goście z biezpieki pięty mu deptali

i przymykali...

Wreszcie w Jaworza zawitał on progi,

z Władkiem, Tadkiem,  Bronkiem moczyli  nogi,

w jednym szafliku chrzcili  bohaterstwo,

mydlin braterstwo...

I po tem zrobił Stefan błąd potworny,

z ZetChaeNu przeniósł się do Platformy,

wtedy na głowie Stefek zaszwankował

i ześwirował...

A potem przyszedł zamach w Łodzi mieście -

Stef doznał ośmiu dziur w ciele jak w cieście,

rozum wyciekać zaczął mu na raty

przez te stygmaty....

Nikt Stefanowi nie poszedł z pomocą,

krwawił ranami z coraz większą mocą

choć kumple z partii „zdrowie uleczali” -

reformowali...

Chodzi do dziś Stefan z tymi dziurami,

szczawiem  okłada, a mirabelkami,

lecz lipne okazały się kordiały –

cierpi czas cały...

A wraz z niem cierpi plemię nadwiślańskie,

nękają go wciąż te fochy stefańskie,

myślało, że szaman z dorzecza Nigru

przyśle maść w tyglu...

Nie przysłał... Tylko w nas  nadzieja, bracia !

Wspólnymi siły my ratujmy  facia.

Ogłaszam wielką narodową ściepę :

„Ratować Stiepę !” !

Wynajmiem polską  farmaceutykę

niech pracuje nad nowym specyfikiem

i będziem pić (po pięć kropelek z rana)

„Eliksir Stefana”....

Przestanie wreszcie drażnić nas swym pluciem,

chamstwem bezczela, totalnym wyzuciem,

i będzie łykał jak czarną polewkę

polską  olewkę !

http://niezalezna.pl/40339-niesiolowski-obraza-publicznosc-na-procesie-z-gazeta-polska