Bękart PRL-u żegna bohaterskiego generała

W poniedziałek odbył się pogrzeb generała Floriana Siwickiego. Na pogrzebie była wojskowa asysta honorowa z Dowództwa Garnizonu Warszawa, a w uroczystości pogrzebowej uczestniczył - w imieniu MON - Janusz Onyszkiewicz. Onyszkiewicz - w imieniu obecnego Ministra Obrony Narodowej Tomasza Siemoniaka i Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego złożył kondolencje na ręce rodziny zmarłego oraz przypomniał bardzo owocną współpracę, jaka miała miejsce w 1990 roku między ówczesnym Ministrem Obrony Narodowej gen. armii Florianem Siwickim, a nowymi wtedy cywilnymi wiceministrami, którymi zostali – właśnie – Janusz Onyszkiewicz i obecny Prezydent RP Bronisław Komorowski.

Jeszcze nie wybrzmiały echa salwy honorowej i mowy pogrzebowej Onyszkiewicza, gdy już odezwali się wrogowie naszego systemu, którego generał Siwicki był jednym z ojców założycieli. Protestuje „Nasz Dziennik” zapominając, że bohaterski generał był ministrem w „pierwszym, niekomunistycznym rządzie premiera Mazowieckiego”, zaś Romuald Szeremietiew posuwa się do insynuacji, że gen. Florian Siwicki nie był człowiekiem honoru, stwierdzając:  "Były mu postawione zarzuty popełnienia zbrodni komunistycznej, i to mocno uzasadnione. Czy taki człowiek zasługuje na jakieś honory?" – pyta Szeremietiew.

Czyżby Romuald Szeremietiew nie wiedział, że generał Siwicki, podobnie do generała Jaruzelskiego korzystał ze wszystkich honorów, jakie tylko mogło dać państwo swoim bohaterom ? Czyżby przeciwnicy naszej ludowo-obywatelskiej ojczyzny zapomnieli, że wszyscy ludzie honoru, do których gen. Siwicki się niewątpliwie zaliczał – od czasu przejścia na zasłużone emerytury generalskie    otrzymywali i nadal otrzymują od państwa, stworzonego na fundamentach PRL – sute emerytury, których wartość przekracza dziesięciokrotnie emerytury działaczy „opozycji”, którzy ponoć wywalczyli „niepodległość” ?

Już tylko ten fakt potwierdza, komu należą się dziś honory, asysty honorowe i specjalne uposażenie emerytalne w państwie, którego fundamentem jest PRL. Oczywiście, istnieje też grupa ludzi honoru z drugiej strony porozumienia w Magdalence, którzy bękarta PRL-u utrzymują przy życiu. Jest nim nie tylko były wiceminister Onyszkiewicz, występujący w imieniu prezydenta i szefa MON na pogrzebie bohaterskiego generała, który wraz z juntą Jaruzelskiego miał w swym żołnierskim dorobku brawurowe pokonanie polskiego społeczeństwa, po ogłoszeniu stanu wojennego. To cały w zasadzie aparat państwa Tuska wraz z sojuszniczymi stronnictwami, do których przecież zaliczyć trzeba SLD i Ruch Palikota...

Ten neo-WRON, czyli Współczesna Rada Ocalenia Narodowego III RP, z równym zapałem jak za czasów gen. Siwickiego, zwalcza dziś opozycję i wszelkie przejawy godzenia w nasze odwieczne sojusze z Rosją i z Unią Europejską – w imię walki o Pokój. Jest bowiem oczywiste, że domaganie się od Rosji oddania wraku samolotu TU-154M, ściągnęło by na Polskę słuszny gniew Rosji i w konsekwencji – wojnę z Rosją! Mówią o tym otwarcie wszyscy funkcjonariusze naszej odnowionej Ojczyzny z doradcą prezydenta tow. Nałęczem  i ministrem spraw zagranicznych Sikorskim na czele. Do obrońców Pokoju zaliczyć też trzeba Waldemara Kuczyńskiego, Stefana Niesiołowskiego i samego premiera - który wzorem tow. Rakowskiego nieustannie przestrzega społeczeństwo przed władzą PIS-u, która niechybnie doprowadzi do wojny z Rosją i co oczywiste -  z Niemiecką Republiką Federalną...
 

Dlatego pożegnanie gen. Siwickiego z asystą honorową Wojska Polskiego, jest wyrazem szacunku obecnych władz dla bohatera odnowionej Ojczyzny. Ojczyzny, której fundamenty sięgają do operacji „Dunaj” z 1968 roku. Wtedy to bohaterski generał, przy współdziałaniu z armią radziecką, poprowadził 2 Armię Ludowego Wojska Polskiego do opanowania północnej części Czechosłowacji i uniemożliwienie jednostkom armii czechosłowackiej wyprowadzenia kontruderzenia ! Ten niewątpliwy sukces bojowy był możliwy także dlatego, że czekający obecnie na wojskową asystę honorową oraz 21 wystrzałów armatnich gen. Jaruzelski – przydzielił wtedy generałowi Siwickiemu dodatkowe siły wsparcia, co przesądziło o zdławieniu kontrrewolucji.

Oczekiwaniu sił wrogich naszej ludowo-obywatelskiej ojczyźnie, że ta zapomni o swoich prawdziwych bohaterach i ludziach honoru -  mających w swoim dorobku wielkie sukcesy militarne, oraz niewątpliwe sukcesy w walce o Pokój i w zwalczaniu wiadomych nam sił – społeczeństwo powinno dać należny odpór w trakcie planowanych na koniec marca manifestacjach. Dzięki bowiem rozumnej polityce partii i rządu, dzięki naszej nierozerwalnej przyjaźni z Moskwą i z Berlinem, młodzież wychowana na patriotycznych wzorcach PRL i III RP - może dziś spokojnie pracować w Wlk. Brytanii, USA, Norwegii, Holandii i RFN – bez strachu przed wojną i nadciągającym faszyzmem.