Nagroda Nobla za ratowanie pokoju

Świat zaskoczyła informacja o przyznaniu prezydentowi USA, Barackowi Obamie Pokojowej Nagrody Nobla. Równie zdumiewające jest uzasadnienie tego wyboru, w którym czytamy:

Daliśmy Nobla Barackowi Obamie za to, że pokazał, iż będzie starał się rozwiązywać konflikty za pomocą negocjacji a nie siłą. Obama, jako prezydent USA, stworzył nowy międzynarodowy klimat.

(cytat za przedstawicielem Komitetu Noblowskiego, podczas uroczystości ogłoszenia laureata Pokojowej Nagrody Nobla).

Pytanie czy w ten międzynarodowy klimat wpisują się działania prezydenta Stanów Zjednoczonych z 17 września b.r. oraz dotychczasowe ignorowanie innego laureata Pokojowej Nagrody Nobla - Dalajlamy, duchowego przywódcy walczących o wolność Tybetańczyków jest naturalnie zbędne.(godnym uwagi jest fakt, iż Dalajlama od 1991 roku spotykał się ze wszystkimi prezydentami USA). Trudno przecież osiągnąć tak cenny i doceniony międzynarodowy klimat narażając się na gniew Pekinu bądź Moskwy...

Autorowi jako historykowi pozostaje podsunąć Komitetowi Noblowskiemu zbiorczą kandydaturę czterech wielkich polityków końca lat trzydziestych, którzy również nie ustawali w wysiłkach nad pokazaniem, że starają się rozwiązywać konflikty za pomocą negocjacji a nie siły. W historiografii XX wieku stworzony przez nich międzynarodowy klimat nosi nazwę Systemu Monachijskiego.