Unia unią, ale Grunwald Żalgirisem*

Bitwa pod Grunwaldem to jedna z lepiej znanych bitew w naszych dziejach. Już dzieci w podstawówce potrafią podać jej rok oraz jakże chwalebny i nobilitujący wynik - zwycięstwo polskiego rycerstwa. Ten niezaprzeczalny sukces zarył się w naszą zbiorową pamięć tak głęboko, że nie umiemy powstrzymać się przed przypominaniem tej klęski Niemcom przy każdej niemal okazji.

Aż trudno sobie wyobrazić Szanowny Czytelniku jak uboga stałaby się nasza historia, gdybyśmy pozbawili ją grunwaldzkiej wiktorii.

Tymczasem mimo nieuchronnie zbliżającego się święta 600-lecia (spokojnie to dopiero za rok, w tym roku wypada 599 rocznica), strona polska nie opracowała jeszcze programu obchodów.

Inaczej niż strona litewska, która do sprawy podchodzi dużo bardziej poważnie. Można zaryzykować stwierdzenie, że co najmniej tak poważnie jak Polacy podchodzili do rocznicy Unii Lubelskiej.

Co ciekawe ambasador Litwy w Mińsku, Edminas Bagdonas zaproponował ostatnimi czasy wspólne obchody okrągłej rocznicy bitwy Białorusinom. Polaków póki co jeszcze nie zaproszono, lecz litewski MSZ zapewnia, iż władze w Wilnie mają plan koordynować obchody rocznicy z innymi państwami, "w tym także z Polską".

Całe szczęście, Szanowny Czytelniku, że strona litewska nie zapomniała o tych 50 polskich chorągwiach pod wodzą króla Władysława Jagiełły, które zapewne pomogły dzielnemu księciu Witoldowi odnieść to dziejowe zwycięstwo... Pytanie tylko czy zaproszenia na uroczystości 600-lecia bitwy mamy się spodziewać przed czy po zaproszeniu przedstawicieli Mołdawii i narodów Azji Środkowej?

*Taką właśnie nazwę w historiografii litewskiej nosi bitwa pod Grunwaldem.