Skrzydło vs. brzoza

Czy miękka świeca wystrzelona ze strzelby może rozwalić grubą i twardą deskę?

Mimo że zabrzmi to jak jedna z opowieści barona Münchausena (który w ściemnianiu Tuskowi do pięt nie dorasta), ale jest to możliwe.

Wieki temu w jakimś programie popularno-naukowym pokazywano taki właśnie eksperyment. Wystrzelona ze strzelby zwykła podłużna świeca uderzała w deskę rozłupując ją, a sama nie ulegała zniszczeniu.

Wytłumaczenie tego zjawiska jest proste.
Każdy obiekt poruszający się w jakimś ośrodku (powietrze, ciecz) pokonuje jego opór i rozpycha na boki jego cząsteczki — tworzy się jakby klin. Przy ruchu w powietrzu tego nie widać, ale już podczas płynięcia łodzią lub statkiem można zaobserwować w jaki sposób woda opływa kadłub. Tuż przed dziobem porusza się warstwa wody, czubek klina.

Podobnie jest przy tej wystrzelonej świecy. Przed jej miękkim końcem jest fala powietrza, która uderza w deskę i rozbija ją, a świeca przechodzi nieuszkodzona. Jest to dobrze widoczne w zwolnionym tempie, pękanie deski rozpoczyna się gdy świeca jest tuż przed nią. Oczywiście, aby było to możliwe prędkość świecy (i fali uderzeniowej powietrza przed nią) musi być wystarczająco duża. Świeca upuszczona na deskę z wysokości jednego metra tego nie dokona.

Powyższy eksperyment pokazuje pewien paradoks. Miękki obiekt, który jesteśmy w stanie rozkruszyć w palcach, rozpędzony do dużej prędkości staje się zabójczą bronią zdolną zniszczyć materiały znacznie od siebie wytrzymalsze.

Gdyby MacGyver (w wersji rosyjskiej: MAK Gyver) potrzebował zestrzelić samolot, a nie miał akurat pod ręką rakiety ziemia-powietrze, to zapewne użyłby świecy. Ale tacy znawcy fizyki jak Hypki czy Osiecki widząc coś takiego na filmie leżeliby na ziemi kwicząc ze śmiechu.

Zwolennicy spiskowej teorii mówiącej, że w Smoleńsku to był tylko zwykły wypadek często używają argumentu, że skrzydło samolotu to bardzo słaba konstrukcja, która w zderzeniu z byle czym musi się rozpaść.

To akurat głupi argument, gdyż samolot to bardzo wytrzymały wyrób. Na wielu trasach latają samoloty 25-letnie i nie uchodzą za stare i zużyte. Ich "kruchym" skrzydłom, zapewniającym nośność i narażonym na duże przeciążenia, miliony ludzi powierzają swe życie. Katastrofy lotnicze są spektakularne i nagle ginie dużo osób, ale zdarzają się tak rzadko, że statytystycznie jest to najbezpieczniejszy środek komunikacji.

Zderzenie skrzydła z jednym drzewem nie powinno spowodować jego urwania. Potwierdzają to efekty innych tego typu zdarzeń. Gdy rozpędzony samolot wpada w las, to robi wycinkę drzew, tworząc tunel o długości kilka razy większej od długości samolotu. Ulega destrukcji dopiero wówczas, gdy wskutek niszczenia drzew jego energia kinetyczna (prędkość) spadnie na tyle, że to drzewa stają się mocniejszym materiałem. Kadłub rozpada się wtedy najwyżej na kilka części, a nie rozsypuje w drobny MAK.

Również teoretyczne symulacje prof. Biniendy obalają mit kevlarowej brzozy. Dziwne że badania tego naukowca są wyśmiewane i traktowane jako pisowskie kłamstwo. Innym naukowcom, np. tym od hipotezy globalnego ocieplenia, wierzy się bez zastrzeżeń.
Największymi fachowcami od katastrofy są absolwenci kierunków humanistycznych (historia, socjologia itp.). Jeśli wyniki prof. Biniendy są dla nich niewiarygodne, to niech zrobią własne symulacje, z których może wyjdzie co innego, ale do tego czasu mordy w kubeł.

*

Gdyby w sprawie "wypadku" smoleńskiego uznać hipotezę zamachu za zbyt fantastyczną, to jednak kilka wydarzeń i poszlak pokazuje, że coś tu jednak śmierdzi.

1. Rządy Tuska od samego początku były podporządkowane przyszłej kampanii prezydenckiej. Nagle bez ostrzeżenia Donek rezygnuje z walki o ten urząd. Potem mamy rozdzielenie wizyt w Katyniu i dziwnym zbiegiem okoliczności właśnie wtedy dochodzi do wypadku. I to takiego, że wsje pogibli. I to tak zginęli, że trzeba było badań DNA przy identyfikacji zwłok.

2. Po wypadku zaczęła się medialna nagonka i wtłaczanie do głów jedynie słusznej przyczyny katastrofy. Nie poczekano nawet kilka dni na wyniki badań czarnych skrzynek. Potem wiele razy pojawiały się różne fałszywe wrzutki, do których dzisiaj nikt się nie przyznaje. Jako możliwej przyczyny wypadku nie podano awarii maszyny, a przecież wcześniej wielokrotnie zdarzały się drobne i większe usterki.

3. Przy badaniu przyczyn wypadku nie zastosowano brzytwy Ockhama, a wręcz przeciwnie, mnożono byty ponad miarę.
Brak wybuchu i pożaru paliwa tłumaczono grząskim, błotnistym gruntem, który je szybko wchłonął. Ale skoro grunt taki miękki, to dlaczego samolot się rozpadł w drebiezgi? Przyczyną wypadku było rzekomo zejście na zbyt małą wysokość, ale wtedy samolot powinien po uderzeniu w glebę poruszać się po ziemi ślizgiem.
Wymyślono więc obrót maszyny, bo niby od góry jest słabszy, chociaż kadłub to rura jednakowo wytrzymała z wszystkich stron. Ale dlaczego doszło do obrotu? Samolot o masie 100 ton i dużej prędkości jest stabilny jak kręcący się bąk lub rowerzysta i niełatwo wpłynąć na jego ruch. To wymyślono stłuczkę z brzozą i utratę części skrzydła, co miało obrócić samolot. Ten kto to wymyślił chyba się za dużo naoglądał efektownych wypadków podczas wyścigów formuły F1.

Jeśli do tego dodać inne fakty (np. kłamstwa Kopacz o sekcjach i przekopywaniu ziemi), to widać że polskie śledztwo to jedna wielka ściema. Zupełnie jakby ktoś chciał tutaj coś ukryć.

Ostatnio smoleńskie aksjomaty zostały podważone. Chyba mało kto wierzy we wcześniejsze wersje. Chociaż jest jeden taki uparty osiołek, który trzyma się wersji podanej smsem w 15 minut po wypadku, bo właśnie tenże konserwator żyrandoli w wywiadzie powiedział:

Pewność jest taka, że źródłem katastrofy smoleńskiej była próba lądowania w nieodpowiednich warunkach pogodowych.

Za mędrcem europejskim mogę tylko powtórzyć — "durnia mamy za prezydenta". I Matoła za premiera.