Brzozie wdzięczny

Brzoza

Przez rozprutą brzozową korę
Spijam ciepłą, wonną żywicę,
Moje wargi do warg nieskore
Przenikają pnia tajemnicę.

W lesie nie ma prócz mnie nikogo,
Milczy drzewne pobożne bractwo,
Tylko księżyc srebrną pożogą
Podpatruje ust świętokradztwo.

Uwiedziony śródleśną grozą
Niepojętych w ciemnościach dwojeń,
Znów powrócę do ciebie, brzozo,
I do twych żywicznych upojeń.

I zaskoczę liście w szeleście,
I podsłucham, jak rdzeń dojrzewa,
Bo ja muszę wiedzieć nareszcie,
Czemu za mną tak tęsknią drzewa.

Stróż żyrandoli w Belwederze umiłował brzozę do tego stopnia, ze zamienił na nią krzyż.
Kiedy wczoraj składano kwiaty pod pałacem prezydenckim cyngle piali i wyrażali wielkie, salonowe oburzenie.
Jakim prawem pod pałacem, przecież pałac i chodnik przed nim to niegodne miejsce na wieńce, kwiaty i znicze.
Nie zauważyli, że były tam krzyże.
Nie wyszedł wczoraj umiłowany gajowy i nie złożył kwiatów i nie zapalił znicza, by uczcić ofiary katastrofy smoleńskiej.
Nie wyszedł, bo krzyż dla niego to takie niejewropejskie, nienowoczesne i zarezerwowany dla oszołomów z ciemnogrodu.
Brzoza to jest TO.
Nie mógł złożyć kwiatów pod obeliskiem, bo Miedwiediew nakazał usunąć napis na tablicy mówiący o ludobójstwie w Katyniu, a przecież wiadomo, że ludobójstwa nie było i car nie mógł legitymizować zbrodniczej działalności jakichś tam rodzin ofiar katastrofy.
Ruskie usunęli również umieszczony tam krzyż.
Pewnie chcieli się przypodobać gajowemu, któremu tak przeszkadzał krzyż na Krakowskim Przedmieściu, że jego kapciowi usunęli go metodą "na ruska".
A poza tym Polsza to nie zagranica.

I tym sposobem gajowy wyraził podziękowania brzozie, o którą zahaczył polski samolot żle naprowadzany przez kontrolerów rosyjskich.

Żałosne to było widowisko i jakże upokarzające nie tylko polskiego prezydenta, ale cały naród polski.

Gajowy wspólnie z carem oddali należny hołd brzozie.

ps. materiały z sieci