PPP, czyli kto dziś w Polsce jest Polakiem ?

PPP to skrót hasła "Priorytety Polskiej Prezydencji", które nie wszystkim gładko przechodziło przez gardło, a niejednemu -mnie na przykład- wychodzić zaczyna bokiem.

Nim hasło to, i owa prezydencja wraz z tymi czy innymi priorytetami, wyjdą ..z obiegu, chcę na tym marginesie, na którym się znajduję, zanotować kilka uwag a propos (choć niekoniecznie comme il faut), ponieważ jestem Polakiem i nic co polskie nie jest mi obojętne - cóż dopiero priorytety.

Priorytety bywają oczywiście różne.

Bywa, że dopóki nie objaśni nam tego ktoś kompetentny, nie bardzo wiemy, o co chodzi, albo który priorytet jest aktualnie najważniejszy.

Z pomocą przychodzą wówczas środki masowego przekazu, profesjonalnie porządkujące obraz rzeczywistości m. in. w tzw. programach informacyjnych.

W dniu Święta Ciała i Krwi Pańskiej rangę informacji priorytetowej, albo nawet najbardziej priorytetowej, nadano doniesieniu z zagranicy, mianowicie z Brukseli, gdzie przybył i zabrał publicznie głos sławny polski redemptorysta, O. dr Tadeusz Rydzyk.

Wystąpienie twórcy i dyrektora "Radia Maryja" nie było transmitowane; sprawozdawcy nie przewidywali, że mogą dokumentować narodziny priorytetu, otrzymaliśmy jednak skrótową relację z wydarzenia, tak uporządkowaną, żeby co do priorytetów Ojca Dyrektora nie wzbudziła żadnych wątpliwości.

Opinię, iż "Polską nie rządzą Polacy", przytoczoną i upowszechnianą przy akompaniamencie jakże zrozumiałych wyrazów najwyższego oburzenia, choć nie była dominantą ani tym bardziej syntezą treści wystąpienia polskiego redemptorysty, słusznie nominowano na priorytetową informację medialną.

Trafnie i rzetelnie odzwierciedla ona rzeczywistość : nie to bynajmniej, co myśli i czuje O. Tadeusz Rydzyk, ale to, co myślą i czują jego przeciwnicy i wrogowie, nie ustający w staraniach o to, by te uczucia i myśli, niekoniecznie bezinteresowne, podzielano powszechnie.

Szanując trud, wkładany od wielu lat przez obywateli bynajmniej nietuzinkowych a nierzadko wielmożnych w dezawuowanie osoby i dzieła Ojca Dyrektora, spróbuję przemyśleć sprawę jeszcze raz, podejmując podrzucony wątek; sam zresztą chciałbym wiedzieć, kto właściwie rządzi Polską.

Żeby stwierdzić czy są to Polacy wypada jednak wpierw ustalić, kto dziś w Polsce jest Polakiem.

Dobrą kanwą dla tego wątku mogą być priorytety polskiej prezydencji, o których wspomniałem na wstępie, ale że haftuję tu sobie najzupełniej prywatnie, pozwolę sobie użyję i priorytetów prywatnych - moich własnych.

Polska różni się korzystnie od większości krajów Unii strukturą etniczną zaludniającej ją populacji.
Nie jest to nasza zasługa, bo na obecną homogeniczność ludności Polski decydujący wpływ wywierali sąsiedzi - zwłaszcza Niemcy, Rosjanie i Ukraińcy, ale ta czystość etniczna, jednorodność, potwierdzona wspólnotą języka i obyczajów, stanowi o przydatności naszej wspólnoty do budowania konstrukcji, które wymagają użycia solidnych i trwałych elementów.

Polska jest od z górą tysiąca lat chrześcijańska; była przedmurzem chrześcijańskiej cywilizacji w przełomowych momentach dziejów Europy, także najnowszych, budowała i instytucje publiczne i charaktery ludzkie na trwałym systemie wartości. Konstytucja Trzeciego Maja, Polskie Państwo Podziemne, "Solidarność", czy pontyfikat Jana Pawła II to tylko niektóre elementy cywilizacyjnej wspólnoty, wytworzonej z udziałem Polaków wyznających Chrystusową Ewangelię; wspólnoty, która powinna się nadal rozwijać na tym samym fundamencie aksjologicznym.

W obronie wartości wspólnych ludziom dobrej woli Polacy przelewali krew na własnej i na cudzej ziemi - czasem w boju, czasem w miejscach kaźni i męczeństwa.
Krwi polskiej przelanej za wolność waszą i naszą należy się szacunek, a najeźdźcom, zaborcom, katom i oprawcom pogarda.
Historia Europy nie musi być pisana krwią, ale krwawych kart które zostały już zapisane, wyrywać z niej ani poprawiać nie wolno - nikomu.

--

W związku z prezydencją nie spodziewam się zbyt wiele po prezydencie Bronisławie Komorowskim, który zmarnował niepowtarzalną okazję pokazania - światu, nie tylko Europie - wielkości Rzeczypospolitej.

W sierpniu minionego, tragicznego roku, przypadały trzy okrągłe rocznice wielkich, historycznych wydarzeń : Bitwy o Warszawę z bolszewikami, Powstania przeciw niemieckim okupantom i narodzin "Solidarności" przeciw reżimowi sterowanemu przez sowiecką Eosję.

Było co świętować - razem, było czym się szczycić przed Europą i światem, było komu oddawać hołd.

Była okazja przypomnieć, że Odrodzona Rzeczpospolita dotrzymała wszystkich umów i traktatów, a zdradzona została przez wszystkich, poza własnym Narodem.

Bóg i Ojczyzna, Państwo i Naród, to nie są pojęcia puste - nie tylko dla Polaków, ale w wystąpieniach prezesa polskiej Rady Ministrów, Donalda Tuska, znaleźć by je trudno.

Polską pobożność i patriotyzm, obywatelską lojalność, dumę z narodowej tradycji i kultury, podobnie zresztą jak dobre obyczaje, dewastowano przez kilkadziesiąt lat minionego wieku, kiedy władali Polakami barbarzyńcy.

Nie dostrzegam tych cech u wielu rządzących dzisiaj Rzecząpospolitą - zwłaszcza tych, którzy wydają mi się raczej kosmopolitami niż patriotami, są religijnie indyferentni, mylą interesy partyjne czy osobiste z dobrem państwa, chorują na wielokulturowość i są tak nonszalancko nowocześni, że nie szanują nawet samych siebie i swoich własnych słów.

Ksiądz Tadeusz Rydzyk, którego dzieło, ale także zapał, energia i wytrwałość, są godne podziwu, powinien być wzorem dla wielu Polaków, zajmujących odpowiedzialne stanowiska, mających nieporównanie większe możliwości realizowania powinności wobec państwa i narodu.

Ma je każdy Polak, ale dla premiera czy ministra są to, w końcu, obowiązki służbowe.

Jeśli porównać dotychczasowe wyniki prac rządu pana premiera Donalda Tuska - toutes proportions gardees - z wynikami prac Ojca Dyrektora, można by mieć poważne wątpliwości, kto lepiej sprostać by potrafił trudom "polskiej prezydencji", nie mówiąc o sformułowaniu jej priorytetów.

Wypada podać jakiś przykład, proszę :

Wiedza Polaków o tak zwanej "katastrofie smoleńskiej" (która mogła katastrofą nie być, więc budzi powszechne zainteresowanie i żywe emocje) nie opiera się na informacjach rządu, których brak, lecz na materiałach dziennikarskich; aktualne informacje dotyczące losów śledztw regularnie publikuje jedynie "Nasz Dziennik", którego dziennikarze prowadzą skrupulatną kwerendę źródłową, zdobywając i gromadząc unikalne materiały.

...

Trzeba kończyć te wywody.

Nie wiem nadal, kto rządzi Polską (różnie się mówi, będę próbował się w tym połapać).

Wiem natomiast, kto jest Polakiem.

Na kanwie moich priorytetów znakomicie wygląda Polak nazwiskiem Rydzyk, w sutannie, bo ksiądz (czego nie raczy uwzględniać, gdy o nim mówi, a mówi często, dużo i źle, wybitny polityk lewicy o nazwisku Wenderlich), pamiętający o przeszłości Polski i zatroskany, nie bez powodu, o Jej przyszłość, a w związku z tym starający się podtrzymywać tradycję narodową przy pomocy bardzo nowoczesnych środków technicznych.

Nie wiem, czemu nie podoba się Lechowi Wałęsie, skoro tworzy struktury i ma koncepcje, a nawet programy - nie mówiąc już o wartościach.

Mnie się podoba, zwyczajnie - jak Polak Polakowi.

Myślę, że będzie miał kiedyś pomnik, niekoniecznie zaraz po prezydencji, bo najpierw koniecznie trzeba uporządkować priorytety, ale nie ma pośpiechu.

Należy mu się.